شایسته‌های بدون جام

ولی تحول حاصل از آنچه گفتیم قدری فراتر می‌رود و در سایر رده‌های سنی نیز نوعی تحول آشکار در فوتبال شیلی احساس می‌شود. در خرداد تیم ملی جوانان (زیر 20 سال)‌ شیلی در تورنمنت معتبر تولون فرانسه که ویژه جوانان است، به رتبه نخست رسید و این جبرانی بر فینال 2008 این پیکارها بود که شیلی تسلیم ایتالیا شده بود. شیلی پیش از آن در جام جهانی جوانان 2007 در کانادا بر سکوی سوم ایستاده بود. در آن مسابقه‌ها درگیری زشتی در مرحله نیمه نهایی بین بازیکنان شیلی و پلیس کانادا بعد از شکست این تیم برابر آرژانتین شکل گرفته بود، اما حتی آن واقعه نیز سبب نشد مردم شایستگی‌های فنی تیم شیلی را نبینند.

شروع به جوانگرایی

سال 2007 به گونه‌ای یک نقطه عطف برای فوتبال شیلی بود، زیرا در این سال بود که مارچلو بی‌یلسای آرژانتینی هدایت تیم ملی شیلی را در دست گرفت. انتصاب او به این سمت بعد از باخت 16 شیلی برابر برزیل در کوپا آمریکا روی داد. بی‌یلسا به خاطر رفتارهای عجیب و غریبش در کنار زمین و حرف‌های عجیب‌ترش در زمان تصدی پست سر مربیگری تیم ملی آرژانتین مرد دیوانه لقب گرفته بود. او در شیلی تیمی را تحویل گرفت که پیر و فاقد طراوت نشان می‌داد و اینها حکایت از آینده‌ای تیره‌تر برای لاروخا می‌کرد. اما بی‌یلسا که بعد از خذف تاسف‌بار آرژانتین در جام‌جهانی 2004، این کشور را نایب قهرمان کوپا آمریکا و قهرمان فوتبال المپیک در همان سال کرده و سپس به محض شکوفا شدن تیمش و جواب دادن طرح‌هایش دست به استعفا زده بود، شروع به اجرای جوانگرایی در تیم ملی شیلی کرد تا در این تیم نیز همان‌ کاری را صورت دهد که در کشورش انجام داده بود.نتایج این رویکرد در ابتدا متضاد بود. درست است که تساوی در مونته ویدئو اولین مرتبه شکست نخوردن شیلی در زمین اروگوئه را به تصویر کشید و شیلی حتی صاحب نخستین بردش در برابر آرژانتین در دوره‌های مقدماتی جام‌های جهانی شد، اما باخت‌های سنگین خانگی در مقابل پاراگوئه و برزیل هم که با نتایج مشابه 3 بر صفر حاصل آمد، سنگین‌‌ترین شکست‌های این کشور در برابر این رقبا در سانتیاگو بودند و مرد دیوانه را قدری لرزان کرد.

با این حال جوانگرایی و بهتر بگوییم شجاعت بی‌یلسا در گزینش نفرات سرانجام آثار نیکوی خود را آشکار کرد و بردهای 1 - 2 در برابر پاراگوئه و 4 بر صفر در مقابل بولیوی در خرداد سبب شد شیلی همان طور که قبلا هم اشاره کردیم به رده‌ دوم جدول رده‌بندی منطقه آمریکای جنوبی ارتقاء یابد و فاصله این تیم با «برزیل دوباره قدرتمند شده» در صدر جدول فقط به یک امتیاز می‌رسد. مسابقه با همین رقیب (برزیل)‌ و کلمبیا در خانه این رقبا در پیش است که طبعا سخت خواهد بود؛ اما بی‌یلسا می‌گوید: «کار شدید و پیوسته ما سرانجام حاصل مثبت خود را آشکار کرده و تیم ما بتدریج پخته شده و اینها محسنات قضیه است. نشانه‌ها و مشخصه‌ها، مثبت می‌نماید، ولی چون هنوز صعود ما قطعی نشده است باید مراقب باشیم و هوشیاری‌مان را از دست ندهیم و هیجان‌زده نشویم.»

بهترین‌های نسل جدید

آخرین باری که شیلی به مرحله پایانی جام جهانی رسید سال 1998 در خاک فرانسه بود. در تیم آن سال شیلی، 2 ستاره بین‌المللی و مشهور همچون ایوان زامورانو و مارچلو سالاس توپ می‌زدند که در میان آنها زامورانو چند سالی است بازنشسته شده، اما سالاس چندی پیش به بازنشستگی خود در سطح ملی پایان بخشید و طی تساوی 2 - 2 با اروگوئه به صحنه بازی‌های ملی بازگشت.

با این حال این رجعت نیز کوتاه‌مدت بود و مرد دیوانه که هنوز هم حرکات و عکس‌العمل‌هایش در کنار زمین باعث جلب توجه و حیرت ناظران می‌شود، یک بار دیگر اولویت را در ترکیب تیم خود به جوان‌ترها داد و سرآمد این جوانان را می‌توان گری مدل مدافع وسط 21 ساله، ماتیاس فرناندز هافبک باکلاس ویارئال و الکسیس سانچز مهاجم 20 ساله اودنیزه ایتالیا دانست.

ظاهرا انتخاب‌های سرمربی سابق تیم ملی آرژانتین در شیلی درست بوده است، زیرا حتی خود بازیکنان شیلی هم به تعریف از نفرات فوق پرداخته و فلسفه به‌کارگیری آنان را ستوده‌اند. یکی از آنها ارتورو ویدال مدافع شیلی است که می‌گوید: «سانچز یک مهاجم خوشفکر و تواناست و حتی یک تنه هم می‌تواند هر خط دفاعی‌ای را باز کند. او گاهی از سه چهار مدافع هم عبور می‌کند و باعث پیروزی تیمش می‌شود.» معدل سنی تیمی که در مسابقه اخیر شیلی  بولیوی از جانب بی‌یلسا راهی میدان و صاحب برد 4 بر صفر شد، از 24 سال فراتر نمی‌رفت و مسن‌ترین بازیکن تیم که هومبرتو سوازو مهاجم مقتدر باشگاه مونتری مکزیک بود، 28 سال بیشتر نداشت.

منبع: Fifa.com / آگوست 2009