رونمایی سارقان از نخستین گور کشف شده تخت‌جمشید

به گفته افشین یزدانی، براساس بررسی‌های انجام شده، این گور در جهت شمال به جنوب است و جسد نیز به پهلو، روبه باختر و به صورت جنینی درون گور بوده است. این جسد روی یک کف آجری قیراندود شده بود و در برابر آن، یک تنگ کوچک آب و زیر سرش یک چراغ پیه‌سوز قرار داده شده بود.

او با اشاره به این که این دو شیء برای داشتن آگاهی از بینش فرد دفن شده بسیار اهمیت دارند، گفت: چراغ‌ پیه‌سوز، نماد روشنایی و تنگ، نماد آب است که هر دو عناصری مقدس در فرهنگ ایرانی‌اند که در کنار یکدیگر در گور، احتمالا به معنای راهگشای متوفی به جهان دیگر قرار داده شده‌اند.

اما این تنگ تاریخی که آنقدر فرصت نداشت تا به عنوان نماد آب در زندگی ایرانیان باستان به نمایش عمومی درآید، ساعاتی بعد از کشف به سرقت می‌رود تا شاید یکی از سریع‌ترین سرقت‌های تاریخ آثار تاریخی را رقم زند.

وی در این باره به ایسنا می‌گوید: زمانی که بخشی از گور را کاوش می‌کردیم، پس از برداشتن 2 لایه آجر، به دهانه یک تنگ برخورد کردیم که به دلیل کم بودن وقت و این که به پایان روز رسیده بودیم، برای جلوگیری از آسیب رسیدن به ظرف، ادامه کاوش و خارج کردن آن به روز بعد موکول شد که متاسفانه صبح روز 29 دی‌ماه متوجه شدیم دزدان اشیای عتیقه همان شب به این کارگاه کاوش وارد شده و به تخریب بخشی از گور و بردن تنگ اقدام کرده‌اند.

در دیگر سو روز گذشته سخنگوی سازمان میراث فرهنگی این سرقت تاریخی از نظر مدت زمان کشف تا سرقت را به طور کامل متوجه سرپرست هیات باستان‌شناسی در این منطقه دانست اما هیچ سخنی از این به میان نیاورد که چگونه این آثار در 100 متری یگان حفاظت از تخت‌جمشید به سرقت رفته‌اند.

رضا موسوی در گفتگو با فارس درباره دزدیدن اشیای عتیقه گور کشف شده شهر پارسه در 100 متری یگان حفاظت تخت‌جمشید اظهار کرد: سرپرست هیات کاوش باستان‌شناسی در منطقه مقصر اصلی است چون به محض برخورد با منطقه‌ای که دارای اشیای عتیقه است باید سریعا به یگان حفاظت میراث فرهنگی اطلاع می‌داد تا مراقبت‌های لازم صورت پذیرد اما این اتفاق نیفتاده است.

وی در ادامه تصریح کرد: بروز این اتفاق ناشی از سهل‌انگاری سرپرست هیات کاوش باستان‌شناسی پای تختگاه تخت‌جمشید (پارسه)‌ است.

به عقیده کارشناسان حوزه میراث فرهنگی یکی از مهم‌ترین دلایل قاچاق آثار تاریخی از ایران نبود نگاه ویژه حفاظتی در محوطه‌های باستانی ایران است که باعث شده ایران در جهان به عنوان بهشت سارقان آثار تاریخی لقب گیرد. مسوولان سازمان میراث فرهنگی همواره در سخنان خود نبود بودجه و کمبود نیرو را علت اصلی سرقت از محوطه‌های تاریخی می‌دانند.