تمرین ‌در‌ شرایط ‌‌سخت

راهروهای تاریکی که به سالنی ختم می‌شود و به گفته عرب عامری، سال‌ها پیش محلی برای گرم کردن کشتی‌گیران بوده و امروز تبدیل شده به سالن اختصاصی تکواندو بانوان. نایب‌رئیس فدراسیون از داشتن این سالن‌ به خود می‌بالد و فدراسیون تکواندو را به عنوان تنها فدراسیونی که دارای سالن مستقل و تخصصی است، معرفی می‌کند: «با چنگ و دندان این سالن را به دست آوردیم. هر چه هست ما از آن راضی هستیم. حداقل می‌دانیم که سالن خودمان است و پس از تمرین می‌توانیم آن را قفل کنیم.»

ولی هوای خفه آنجا اصلا مناسب تمرین نیست و تنفس را با مشکل مواجه می‌کند. موضوعی که باز هم عرب عامری آن را قبول ندارد و می‌گوید: «آنجا مجهز به سیستم تهویه هوا است و تبادل هوا به صورت منظم انجام می‌شود.»

در همین خصوص مینو مداح، مربی تیم ملی می‌گوید: «به اینجا عادت کرده‌ایم و همیشه با همین شرایط تمرین می‌کنیم.»

عرب عامری عقیده دارد بازیکن باید با شرایط سخت اخت شود: «در بعضی شرایط تکواندوکاران مرد در حین تمرین بخار از دهانشان خارج می‌شود، ولی با این حال تمرین می‌کنند و شما شاهد مدال‌آوری آنها هم هستید. دخترها با پسرها هیچ فرقی نمی‌کنند. آنها هم باید شرایط سخت را تحمل کنند. من نمی‌توانم فقط به صرف این که اینها دختر هستند امکانات بیشتری برایشان در نظر بگیرم.»

او همزمان 2 عنوان نایب‌رئیسی مردان و بانوان فدراسیون تکواندو را دارد و شاید به دلیل مشغله فراوان، بعضی نکات از نظر پنهان مانده است. گرچه به گفته عرب عامری، تکواندو تنها فدراسیونی است که میان بانوان و آقایان تبعیضی نمی‌گذارد، ولی این دلیل محکمی برای شرایط اردویی نامناسب دختران نیست. برای همین وقتی او توضیحات ما را برای شرایط اردویی نامناسب می‌شنود، می‌گوید: «اصلا من اشتباه کردم. ما 9 ماه فرصت داریم و نباید از حالا بچه‌ها را وارد اردو می‌کردیم.»

شرایط نامناسب خوابگاه و سرد بودن آن باعث شده تعدادی از بچه‌ها سرما بخورند و این ویروس میان بقیه هم پخش شود و کار را به جایی برساند که 7 نفر سرما بخورند. 4 نفر هم که به علت فرا رسیدن امتحانات نمی‌توانند در اردو حاضر شوند، بنابراین تمرین‌ها تا حدودی تق و لق شود.

مداح در این خصوص می‌گوید: «به علت سرماخوردگی اصلا بدن بچه‌ها بازدهی مناسبی نداشت و تمرین‌ها بی‌ثمر بود.»

فصل دوم این مشکلات برمی‌گردد به وضعیت نابسامان خوابگاه و تغذیه ملی‌پوشان که باز هم از نزدیک شاهد آن بودیم.

اتاق‌های سرد با ظرفیت‌های 6  و 8 نفره مهم‌ترین نقش را در سرماخوردگی و انتشار ویروس داشته است که البته عرب عامری نظری مخالف گفته ما دارد. او می‌گوید: «ما همیشه از خوابگاه شماره 2 آزادی استفاده می‌کنیم و عقیده داریم بسیار هم مناسب است. درخصوص سرد بودن آن هم باید بگویم خوابگاه دارای سیستم گرمایشی مجهزی است و اصلا واژه خوابگاه سرد صحت ندارد. شاید منظور عرب عامری از سیستم گرمایشی مجهز همان بخاری‌های برقی است که پس از چند روز تحمل سرما توسط دختران ملی‌پوش بالاخره در اتاق‌ها کار گذاشته شده است. یکی از ملی‌پوشان ما را به اتاق خود دعوت می‌کند که به محض ورود به اتاق، نوشته روی در نظرمان را جلب می‌کند «زنده باد هادی ساعی» ناگفته پیداست مهروز، خواهر هادی ساعی هم در این اتاق سکونت دارد. علت غیبتش را جویا می‌شویم. یکی از ملی‌پوشان می‌گوید: «مهروز متاهل است. او پس از تمرین به خانه‌اش بر می‌گردد.» یکی دیگر از ملی‌پوشان در حالی که تندتند تختش را مرتب می‌کند، با خنده می‌گوید: «خوش به حالش حداقل سرما نمی‌‌خورد.»

این یک وجه قضیه است و وجه دیگر برمی‌گردد به وضعیت غذای ملی‌پوشان که هیچ‌کدام از آن راضی نیستند و اعتراض خود را اعلام می‌کنند. یکی از آنها به نمایندگی از بقیه با صدای بلند نظرش را اعلام می‌کند: «به ما منوی شماره 2 می‌دهند و غذا اصلا کیفیت ندارد.» می‌پرسیم مگر تفاوت بین منوی یک و دو چقدر است. همه اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند، ولی حتما این تفاوت قیمت زیاد است که فدراسیون ترجیح داده برای صرفه‌جویی از منوی شماره یک استفاده کند. نظر عرب عامری را در این خصوص جویا شدیم. او معتقد است فرق منوی یک با دو در مقدار سالاد آن است و خاطرنشان می‌کند: «من نمی‌‌توانم روزی 30 هزار تومان خرج بازیکنانی بکنم که معلوم نیست کدامشان برای مسابقه‌های جهانی انتخاب می‌شوند.»

ولی این دلیل محکمی نیست، چون 9 ماه تمرین با چنین شرایطی واقعا باعث تحلیل جسمانی ملی‌پوشان می‌شود همین هم باعث شده ملی‌پوشان تهرانی عطای ماندن در خوابگاه و استفاده از غذای آن را به لقایش ببخشند و به کانون گرم‌ خانواده و غذای دلچسب مادرانشان پناه ببرند. ناگفته پیداست که تمرین‌های طولانی مدت برای 24 نفر هزینه فراوانی دربردارد، ولی از طرفی نمی‌توان از واجباتی چون محل اسکان، سالن تمرین و تغذیه کم گذاشت. الهه عرب عامری بر خلاف‌ ما این را مشکل نمی‌داند. او دغدغه‌هایش را چیزهای دیگر می‌داند و عنوان می‌کند: «ما سال‌ها خرج می‌کنیم و از آنها یک ورزشکار حرفه‌ای می‌سازیم، ولی به محض متاهل شدن، همسرشان از عضویت و اعزام آنها ممانعت می‌کنند. این که تکلیف فدراسیون و هزینه‌های کلانش چه می‌شود، کسی پاسخگو نیست.» البته این هم در نوع خود مساله مهمی است که گریبانگر بانوان است، ولی مثل این که دغدغه‌های عرب عامری به همین ختم نمی‌شود، چرا که او با ناراحتی مساله دیگری را عنوان می‌کند: «متاسفانه بچه‌ها به محض فراغت از اردو و اتمام تمرین‌ها، دیگر سراغ تمرین شخصی نمی‌روند و هیچ‌گونه مسوولیت‌پذیری در این خصوص ندارند. این می‌شود که در پایان تعطیلات با بدن‌های افت کرده و بدون آمادگی وارد اردو می‌شوند. تمام اینها یعنی هدر رفتن سرمایه‌گذاری فدراسیون.» انصافا این بار حق را به عرب احمدی می‌دهیم.

مجددا سراغ مینو مداح می‌رویم و درخصوص شیوه تمرین ملی‌پوشان می‌پرسیم. او می‌گوید: 9 ماه تمرین متوالی پیش‌بینی کردیم که در 3 مرحله انجام می‌شود. صبح‌ها تمرین تخصصی دارند و بعد‌ازظهر‌ها بدنسازی می‌کنند. خدا را شکر تیم ملی از نظر فنی و بدنسازی مشکلی ندارد. فدراسیون سالن بدنسازی کمیته المپیک را برای بچه‌ها رزرو کرده تا بدنسازی تخصصی‌تر انجام شود.»

حال باید دید این برنامه تمرینی چقدر در نتیجه‌گیری بچه‌ها نقش دارد. مینو مداح می‌گوید: «من به نتیجه‌گیری در مسابقه‌های جهانی خوشبین هستم. ولی او مساله را واقع‌بینانه‌تر نگاه می‌کند.

«6 سال از عمر تکواندوی بانوان در ایران سپری می‌شود؛ در حالی که رقبای ما 20 سال است حرفه‌ای شده‌اند. البته اگر از بعد دیگر قضیه هم نگاه کنیم تمام رقبای آسیایی از قبیل چین، چین‌ تایپه، کره و ویتنام از مدعیان جهان هستند و همین کار تیم ملی را سخت‌تر می‌کند. آنها هم از نظر قدرت و هم از نظر تکنیک از بچه‌های ما برتر هستند.»

البته این را هم باید در نظر گرفت که آنها تکواندو را خوب می‌فهمند و خود را صاحب آن می‌دانند. فکر نمی‌کنید بازی‌های تدارکاتی بچه‌ها را از نظر فنی بالا می‌کشد؟ مداح با تایید این نظر می‌گوید: قرار است با آلمان و بلژیک مذاکراتی انجام شود تا در صورت توافق، نیمه دوم فروردین برای انجام بازی‌های تدارکاتی به این دو کشور سفر کنیم.»

البته تا نیمه دوم فروردین ملی‌پوشان وارد مرحله سوم اردو شده‌اند و تیم برای غربال 8 نفر نهایی آماده می‌شود. مداح پاسخ می‌دهد: از بین 24 نفر حاضر 8 نفر در 8 وزن اعزام می‌شوند. وقتی صحبت از نفرات اصلی و اعزام به میان می‌آید، سارا خوش‌جمال‌فکری اولین نامی است که ذهنمان را درگیر می‌کند، ولی او در اردو حضور ندارد.

علتش را جویا می‌شویم که مداح می‌گوید: «به‌دلیل امتحانات اجازه گرفته که نیاید» می‌پرسیم او همراه سهیلا سیاحی و همین‌طور فاطمه نعمتی بدون شرکت در مبارزات انتخابی تیم ملی به اردو راه پیدا کردند، چرا؟ پاسخ می‌دهد: «چون در سال 87 این 3 نفر مبارزات درون اردویی داشتند به همین دلیل برای آنها انتخابی نگذاشتیم.» می‌پرسیم 21 نفر مابقی چطور به اردوی تیم ملی به راه پیدا کردند؟ آنها ماحصل 2 دوره مسابقه‌های انتخابی تیم ملی و قهرمانی آزاد کشور هستند.»

به نظر می‌رسد انتخابات عادلانه‌ای برگزار شده ولی از این 24 نفر 7 نفر به علت سرماخوردگی در منازل‌شان به سر می‌‌برند و 4 نفر هم به دلیل شرکت در امتحانات، اردو را ترک کردند تا در مجموع الهه عرب عامری و همکارانش در فدراسیون تصمیم بگیرند اردوی تیم ملی تکواندو بانوان را تعطیل کنند. عرب عامری معتقد است به علت وجود لیگ نیازی به اردوهای بلند مدت نیست. بچه‌های تیم ملی با اعلام این خبر از سوی فدراسیون اردو را ترک کردند تا در ماه‌های آینده بار دیگر در اردو حاضر شوند، البته آنها آهسته و آرام در دل آرزو کردند تا در صورت تشکیل مجدد اردو، شرایط بهتر از قبل باشد.

منیره جامی