به تنهایی از خودم دفاع کردم!

دفاع از ناموس. ادعایی است که زن میانسال پیش از این نیز مطرح کرده بود، اما هیات 5 نفری قضات که نورالله عزیزمحمدی ریاست آن را برعهده دارد تاکنون در این باره اظهارنظر نکرده‌اند. مینو در شبی مرتکب قتل شد که مقتول و برادر شوهرش مهمان او بودند. وی درباره این که آن دو به چه دلیل به خانه‌اش آمده بودند، توضیح می‌دهد: برادر شوهرم آرش سال‌ها با همسرم قهر بود و رفت و آمدی با هم نداشتیم. ظاهرا روز حادثه آرش برای انجام یکسری کارهای اداری از شمال به تهران‌ آمده و به خانه خواهرش رفته بود. در آنجا سیامک  شوهر خواهرشوهرم  سعی کرد آرش را با همسرم آشتی دهد و با طرح این موضوع که قرار است آرش سال‌آینده به سفر حج برود و باید با برادرش آشتی کند وی را به خانه آورد تا مراسم آشتی‌کنان برگزار شود.

مینو همان‌طور که این جملات را به زبان می‌آورد، لحظه به لحظه آن وقایع را در ذهنش مرور می‌کند و گویی تصاویر مقابل چشمانش دوباره جان گرفته‌اند. وقتی می‌پرسم مراسم آشتی‌کنان چطور برگزار شد، جواب می‌دهد: مشکل خاصی نبود. آرش و شوهرم آشتی کردند. همه شام خوردیم و من که خسته بودم زودتر از بقیه به اتاق رفتم تا بخوابم.

ملاقات دو برادر پس از سال‌ها، بدون هیچ مشکلی انجام شد، اما کار چگونه به جنایت انجامید، این سوالی است که زن متهم به قتل در پاسخ به آن می‌گوید: خواب بودم که احساس کردم کسی کنارم دراز کشیده است. آن موقع تازه کم‌کم داشت خوابم سنگین می‌شد. یک لحظه چشم‌هایم را باز کردم و سیامک را کنار خودم دیدم. او قصد داشت به من تعرض کند، حتی لباس‌هایم را پاره کرده و چاره‌ای به جز دفاع از خودم نداشتم.

مینو روی صندلی جابه‌جا می‌شود، نیم‌نگاهی که به دو عضو دربند خانواده‌اش می‌اندازد، اضطراب از نگاهش آشکار است. طبق نظریه پزشکی قانونی سیامک بر اثر انسداد مجاری تنفسی جان باخته است. زن میانسال درباره نحوه ارتکاب قتل می‌گوید: «در همان حال که سیامک به من حمله‌ور شده بود دستانم را دور گلویش حلقه کردم و آنقدر فشار دادم تا فوت شد. آن‌روزها من در شرایط طبیعی نبودم. مادرم تازه فوت شده بود. از طرفی سیامک قصد داشت به من تعرض کند و باید از ناموسم دفاع می‌کردم.»

اظهارات زن متهم به قتل با آنچه که در پرونده آمده متفاوت است. به عقیده آرش سیفی  نماینده دادستان تهران در این پرونده  هنگام قتل، شوهر و پسر مینو به اتاق می‌روند، دو دست سیامک را می‌گیرند و مادر خانواده را در کشتن شوهرخواهرشوهرش کمک می‌کنند. مینو زمانی که در برابر این ادعا قرار می‌‌گیرد، بار دیگر تاکید می‌کند: «من خودم به‌تنهایی سیامک را کشتم شوهر و پسرم بی‌گناه هستند. همدستی نداشتم.»

هر چند مینو بر بی‌گناهی فرزند و همسرش اصرار دارد، اما یکی از دلایلی که سبب شده از آن دو رفع اتهام نشود این پرسش است که آیا زن میانسال با توجه به قدرت بدنی‌اش به تنهایی می‌توانسته سیامک را با دستانش خفه کند. همین امر باعث شده تا متهم به قتل اکنون علاوه بر نگرانی برای آینده خود، نسبت به سرنوشت اعضای خانواده‌اش نیز بیم داشته باشد و این بیم و هراس بوضوح در چهره وی مشخص است. مینو درباره این که فکر می‌کند شور هیات قضات به کجا بیانجامد، می‌گوید: «اگر اعدامم کنند اشکالی ندارد چون من از ناموسم دفاع کردم، اما باز هم می‌گویم شوهر و پسرم در قتل دخالتی نداشتند.»

صدای پچ‌پچ حاضران در سالن دادگاه می‌پیچد. همه منتظرند، منتظر صدور یک حکم، حکمی که البته هنوز هم صادر نشده است. از مینو می‌پرسم اگر آنچه را که می‌گویی حقیقت است چرا آن زمان با داد و فریاد اعضای خانواده‌ات را خبر نکردی تا کار به اینجا کشیده نشود.

 زبانم بند آمده بود. متوجه هیچ چیز نبودم. گیج و مستاصل شده بودم و نمی‌دانستم باید چه کار کنم. فقط در فکر دفاع از خودم بودم.

مینو فروردین ماه امسال در حالی پای میز محاکمه رفت که تیر ماه سال گذشته نخستین جلسه محاکمه وی برگزار شده و زن میانسال همین ادعاها را تکرار کرده بود، اما آنچه که قضات را به برگزاری محاکمه‌ای دیگر واداشت اظهارات یکی از اقوام شوهر مینو بود که از وجود اختلافات مالی میان سیامک و همسر مینو خبر داد. این گفته‌ها فرضیه تازه‌ای را در پرونده مطرح کرد: «آیا قتل به واسطه اختلافات مالی به وقوع پیوسته است؟» این سوالی است که اکنون پیش روی 5 قاضی عالی جنایی قرار گرفته است، خود مینو به این پرسش پاسخ منفی می‌دهد: «سیامک از شوهرم 200 هزار تومان طلب داشت، اما این پول هیچ وقت مساله و مشکل خاصی پیش نیاورده بود.
در واقع بدهی همسرم اهمیت چندانی برای دو طرف نداشت و نمی‌تواند دلیلی برای قتل باشد. اگر سیامک آن شب دچار وسوسه نمی‌شد این مشکل پیش نیامده بود».

زمان آغاز محاکمه فرامی‌رسد. قاضی عزیزمحمدی از یک شاهد می‌خواهد، اظهاراتش را مطرح کند. خبرنگاران شروع به نوشتن می‌کنند.