گفتگو با راننده زن اتوبوس بین شهری تهران اصفهان هیاهوی زندگی درامتداد جاده

خانم جلالی برایمان می گوید که نه تنها از رانندگی در جاده نمی ترسد، بلکه وقتی در مواردی پیش آمده که اگر احیانا راننده مردی صرفا به این دلیل که او یک زن است و زنها هنگام رانندگی کمی اضطراب و ترس دارند، قصد ایجاد مزاحمت هنگام رانندگی را داشته باشد، با نوع رانندگی اش او را متوجه اشتباهش می کند. او می گوید: هنگام رانندگی در جاده سعی می کنم تمام حواسم به رانندگی باشد، اما از آنجا که سرعت اتوبوس در جاده از سواری های معمولی بیشتر است ، در مواردی بوده که وقتی یک راننده که بیشتر هم سواری های شخصی هستند وقتی کمی به اتوبوس نزدیک می شوند با دیدن این صحنه که یک زن راننده است به خیال این که زنها در رانندگی خیلی ترسو هستند سعی می کند جلوی اتوبوس بیفتد و به من راه عبور ندهد. به هر حال اگرچه آنقدر سفر کرده ام که دیگر جاده را مثل کف دست می شناسم ، اما هیچ وقت سعی نمی کنم حتی با رانندگان معدودی که در راه قصد مشکل تراشی دارند، کل بیندازم ، بلکه می کوشم با خونسردی از آنها عبور کنم . این طوری هم آنها را متوجه خطایشان می کنم ، هم آب توی دل مسافرانم تکان نمی خورد. از خانم جلالی می پرسم که اگر اتوبوسش در جاده دچار نقص فنی یا پنچر شود، آن وقت چه می کند؛ آیا او هم مثل خیلی از خانمها در خیابان های شلوغ شهر صبر می کند تا یک مرد پیدا شود و پنچری ماشینش را برایش بگیرد؛ و او در پاسخ می گوید: البته همیشه پیش از حرکت ، اتوبوس را از لحاظ فنی چک می کنم که مشکلی در طول سفر نداشته باشیم ، اما نکته مهم اینجاست که گرفتن پنچری یک اسکانیا با یک ماشین معمولی خیلی فرق دارد و حتی یک راننده مرد هم به تنهایی نمی تواند پنچری یک اتوبوس ولوو را بگیرد. با این حال اگر در بین راه اتوبوس پنچر شود از مسافران عذرخواهی می کنم . اتوبوس را کنار می زنیم و با کمک شاگردم پنچری لاستیک را می گیرم .از خانم جلالی می خواهم درباره شیرین ترین و تلخ ترین لحظات کار و زندگی اش برایمان بگوید و او این چنین پاسخ می دهد: وقتی در جاده به صحنه تصادفی برخورد می کنم واقعا حالم گرفته می شود و در دل فقط آرزو می کنم تصادف تلفات جانی نداشته باشد و اما شیرین ترین لحظات کارم زمانی است که مسافران را در ترمینال پیاده می کنم و آنها یا از خودم تشکر کرده ، تشویقم می کنند که همچنان با قوت کارم را ادامه دهم یا به دفتر ترمینال مراجعه می کنند و نسبت به بنده ابراز لطف می کنند و می گویند که آن روز را با یکی از بهترین راننده ها سفر کرده اند.
خانم جلالی اگرچه بیشتر ساعات زندگی اش را در حال رانندگی است ، اما آنچنان که خود می گوید از بسیاری از هنرهای یک زن خانه دار نیز بی بهره نیست . او یک خیاط ماهر است و علاوه بر آن در آشپزی هم مهارت دارد و هنر گل سازی را هم بخوبی می داند به طوری که تا مدتها پیش نخلهای زیبایی را که می ساخته در بازار به فروش می رسانده است تا از این طریق هم وقتش را به بطالت نگذرانده و هم کمک خوبی برای خانواده باشد.

اولین زنی که در اصفهان گواهینامه پایه یک گرفت

خانم جلالی اولین زنی است که در اصفهان موفق به گرفتن گواهینامه پایه یک شده و چند ماه پیش نیز از سوی استانداری اصفهان به عنوان زن نمونه مورد تقدیر قرار گرفته است . وقتی از او می پرسیم که چه انتظاری از مسوولان دارید، می گوید: از دولت و مسوولان تقاضا دارم رسیدگی بیشتری به وضعیت زندگی خانواده های زن سرپرست داشته و از این خانواده ها و فرزندان آنها حمایت بیشتری کنند؛ البته من خودم بیمه رانندگان هستم ، اما در حال حاضر زنان بسیاری هستند که در گوشه و کنار این کشور رانندگی با اتوبوس یا تاکسی یا وسیله نقلیه شخصی خود را راهی برای امرار معاش خانواده قرار داده اند. چه خوب است که مسوولان این زنان را شناسایی کنند و ببینند این زنان و خانواده آنها چه مشکلاتی دارند. از دولت می خواهم توجه ویژه ای به زنان خود سرپرست داشته باشد و حمایت بیشتری از آنها بخصوص در زمینه بیمه خود و خانواده شان شود.

دوست ندارم بازنشسته شوم

خانم جلالی پنج شش سال دیگر بازنشسته می شود، اما خودش می گوید آنقدر به کارش علاقه دارد که دوست ندارد به این زودی ها بازنشسته شود. او می گوید: خانمهایی که به دلایلی مجبورند تنها سفر کنند یا والدینی که فرزند دختر دانشجو دارند وقتی مطلع می شوند که در این مسیر یک راننده زن کار می کند ترجیح می دهند با من سفر کنند و من وقتی این همه اعتماد و اطمینان مردم را می بینم شرمنده می شوم و به خاطر این لطفی که خداوند نصیبم کرده همواره او را شاکرم.

بهناز محمدی