آخرالزمان آمریکا به روایت حقایق

اما اگر از من پرسیده شود آمریکا چطور به آخرالزمان خود می‌رسد، می‌گویم آمریکا نه با زامبی‌ها! نه با حمله فضایی‌ها به فاجعه و سقوط نمی‌رسد بلکه با این علائم مشخص که در ادامه می‌آید، قطعا در زمانی نه‌چندان دور به یک خود-فروپاشی و انهدام اجتماعی-فرهنگی-اقتصادی می‌رسد:

۱- آمریکا به معنای واقعی کلمه یک کشور نیست. کشور معنای مشخصی دارد، سرزمینی که اقوام و قبیله‌هایی در آن ساکن باشند که ریشه تاریخی داشته باشند و بر اثاث آن ریشه تاریخی، هنجار‌های اجتماعی و سنن و فرهنگ زیستی خاصی داشته باشند، اما وقتی مردمی از جای جای اروپا و آسیا به سرزمینی رفتند و با کشتار و پاکسازی مالکان اصلی‌اش، در آن ساکن شدند و با ضرب و زور یک‌سری قوانین برای زیست مشترک گذاشتند؛ هرگز به «ملت بودن» که یک تعریف کلان و پیچیده دارد و به داشتن فرهنگ و سنن مشترک و «هویت ملی-اجتماعی» نرسیده‌اند، حتی ۵۰۰ سال دیگر هم نخواهند رسید. همین امر موجب ده‌ها شکاف اجتماعی، تضاد منافع و عدم یکپارچگی ملی می‌شود که در طی زمان و به‌خصوص در پنج دهه اخیر در قالب انواع فرقه‌سازی‌های دینی و اجتماعی، نگاه جنسیتی و فرهنگ مصرفی سکسوآل، تقابل‌های فرهنگی، نژادپرستی در سطوح بالایی و پایینی اجتماعی و سیاسی و انتظامی و «حس عدم امنیت روانی و جسمی در جامعه» شده است (حسی که منجر به ایزوله شدن روزافزون آدم‌ها درون خانه‌های‌شان، اضافه کردن انواع سیستم‌های حفاظی به خانه‌ها و خرید انواع سلاح سرد و گرم شده) ...

۲- آمریکا بیشترین تعداد سلاح اتمی در جهان را دارد! بنابر روایات خبری معتبر بیش از ۵۰۰۰ عدد از انواع سلاح اتمی. قرار است با این تعداد زیاد سلاح اتمی، امنیت برایش ایجاد شود و مثلا کسی فکر تهاجم به آمریکا را نکند! اما اگر از هر کارشناس نظامی یا فرهنگی یا حوزه امنیت بپرسید، به شما خواهند گفت داشتن و نگهداری این تعداد زیاد سلاح اتمی، خودش یک خطر بزرگ و وحشتناک است، خود این سلاح‌ها برای ایجاد شدن انواع فاجعه‌های وحشتناک و به خطر افتادن جان میلیون‌ها انسان کافی است...

۳ـ یک ملت را «داشته‌های هویتی» و «داشته‌های فرهنگی‌اش» همیشه زنده و پویا نگه‌میدارد. مثلا کشور کره دارای ده‌ها افسانه و اسطوره است که بخش‌هایی از هویت ملی و اجتماعی‌اش را می‌سازد، دارای تاریخی مشترک برای مردمانی است که نسل در نسل در آن جغرافیا زیسته‌اند، و دارای یک روح جمعی و هویت یکپارچه ملی است. ایران دارای ۱۰ هزار سال تاریخ مکتوب و ۵۰۰۰ سال تمدن شهرنشینی و حکومت‌مداری است، دارای صد‌ها داستان و اسطوره که بافت هویتی و تاریخی‌اش را شکل داده‌اند؛ از اسطوره میترا که با اهرمن جنگید تا نبرد رستم با دیو‌ها و تراژدی سهراب و دلاوری زنی به نام گردآفرید و غیره. همچنین دارای یک سیستم هویتی یکپارچه که طی قرن‌ها و هزاره‌ها شکل گرفته است و حتی دارای یک سیستم اجتماعی-مذهبی که میلیون‌ها نفر را به هم گره زده. ایران دارای مردمی است که ذاتا صلح‌طلب، اما بسیار جنگ‌بلد هستند و در عین حال ذات و روحیه ضد استثماری و ضد ستم دارند. کشوری ۲۰۰ ساله که روی اجساد میلیون‌ها سرخپوست که مالکان اصلی آن بودند، توسط آدم‌هایی با قومیت‌ها، فرهنگ‌ها و باور‌های مختلف شکل گرفته و کل ساختار وجودی‌اش مبتنی بر «افزایش سرمایه» و «ارزش‌ندی فردی و اجتماعی براساس سرمایه و پول» است، هرگز نمی‌تواند یک «روح ملی و هویت ملی» به دست بیاورد، آنچه در آمریکا وجود دارد، یک «همزیستی اجتماعی» براساس منافع مشترک است، نه ملت بودن. داستان‌هایی مضحک و ساخته‌شده در سی چهل سال اخیر، مانند سوپرمن، بت‌من و ... هرگز نمی‌تواند جای اساطیر و داستان‌هایی که به کره، ایران، کلمبیا و هر کشور حقیقی دیگری هویت تاریخی و فرهنگی داده را بگیرد. سینمایش هم که همواره در حال القای این است آمریکا نجات‌دهنده جهان و هدیه‌دهنده آزادی به ملل دیگر است نیز نه توانسته و نه خواهد توانست جای خالی «ملت بودگی و هویت ملی و کشوربودگی» را برای‌شان پر کند.

۴ـ سرزمینی که بیشترین میزان معتادان به مواد مخدر و بیشترین میزان روسپیگری در جهان و رتبه اول ساخت فیلم پورن و اشاعه سوژه جنسی بودن زنان، و رتبه اول ترویج و تبلیغ (نه دفاع، دفاع از حقوق اجتماعی هر نوع اقلیتی خوب است) همجنسگرایی! و رتبه اول خیانت و فروپاشی خانواده را دارد، خودش برای خودش بزرگ‌ترین تهدید وجودی است!...