«خانواده؛ اولین مدرسه رفتار»

پدر و مادر گاهی بدون قصد موجب انتقال برخی رفتارها به فرزندان شده و بنیان ساختار رشد و تربیت را در فرزندان پی ریزی می‌نمایند.

الف؛ رفتارهای بنیادی: که اصلی‌ترین و ماندگار ترین چارچوب‌های اخلاق بشری است از والدین کپی‌برداری می‌شود؛ احترام به اعضای خانواده مخصوصا بزرگ‌ترها؛ راستگویی و پرهیز از دروغ دومین رفتار ماندگار در انسان است که از والدین فراگیری می‌شود. متاسفانه گاهی براساس دلایل پیش‌پا افتاده پدر یا مادر در مقابل چشم فرزندان به‌ یکدیگر دروغ گفته و حتی از آنها می‌خواهند در صورت پرسش پدر یا مادر مطلب را واژگونه و برخلاف واقع بیان نموده، بدتر از همه چند سوگند رقیق و غلیظ را چاشنی حرف‌های خود نمایند. بیان بعضی از مطالب به دروغ یکی دیگر از پایه‌های غلط رفتاری است؛ فلان فامیل به خانه ما نیامده و ما به خانه وی نرفته‌ایم چراکه یکی از والدین راضی به این رابطه نیست و در این رابطه فرزند یا فرزندان به شهادت طلبیده می‌شوند؛ بنابراین پی‌ریزی رفتار و روابط براساس راستی و صداقت و خودداری از سوگند، از پسندیده‌ترین رفتارهای خانوادگی است.

ب: استفاده از فرزند به عنوان پیغام‌بر: متاسفانه در بعضی از خانواده‌ها و بین برخی از والدین گاهی قهر و قطع رابطه اتفاق می‌افتد و یک یا هردو آنها از فرزندان می‌خواهند تا حرف و پیغام‌شان را به دیگری منتقل کنند. در این‌گونه موارد متاسفانه بعضی از والدین از فرزند می‌خواهند مطلب یا موضوعی را به دیگری منتقل کرده وگاهی دشنام و الفاظ ناخوشایندی برای طرف مقابل می‌فرستند. این حرکت بسیار نادرست، پرخاشگری و گستاخی را در فرزندان پی‌ریزی کرده، رشد می‌دهد و موجب پرده‌دری و هتک حرمت در والدین‌می‌شود.

ج: بدقولی و خلف وعده؛ متاسفانه بعضی از والدین گاهی برای ساکت نمودن یا وادار کردن فرزندان بدون بررسی امکانات زمانی یا مالی قولی به فرزند خویش داده، سپس به هرعلت بعدا درجهت بهانه‌آوری برای انجام ندادن قول خود برمی‌آیند؛ اینجاست که پدر یا مادر در نظر فرزند فردی وعده‌شکن و بدقول ارزیابی می‌شود. بهتر است هرکدام از ما هنگام قول دادن به انجام یااجرای قول خود فکر کرده، امکانات اجرا را ارزیابی کنیم. یکی از مراجعان به اینجانب اظهار می‌کرد که از هنگام کلاس سوم ابتدایی، پدرش به او در قبال شاگرد اول شدن قول دوچرخه داده بوده اما تا خروج از دبیرستان کاری در جهت انجام قول نکرده بود. به یاد داشته باشیم که فرزندان وارث رفتارهای ما‌هستند.