«حقیقت» فیروزه جشنواره‌های سینمایی

جشنواره حقیقت را پیش از تولدش میشناسم، از ایده و اجرای جشنواره فیلمهای میراث فرهنگی «یادگار» که سازمان میراث فرهنگی وقت، هزینهاش را تامین و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزارش کرد. بعدها با تغییر مدیران میراث و تامین نشدن بودجه، کارش به تعطیلی کشید و تنها تجربه برگزاری آن برای مدیران فرهنگی مرکز گسترش باقی ماند تا زمینه تولد و برگزاری جشنواره سینما حقیقت را در سال ۱۳۸۶ فراهم کنند.تنها جشنوارهای که تقریبا با بدنه اجرایی ثابت برگزارکنندگان طی این سالها برگزار شده و این ثبات نیرو، مدیریت و برگزاری، زمینهساز تکامل رویدادی منحصر بهفرد و تبدیل آن به مامن حرفهایها در عرصه مستندسازی شد. جشنوارهای در قواره جهانی با استانداردهای قابلتوجه در تمام مراحل برگزاری، خاصه در نظم و عدالت در داوری و انتخاب برگزیدگان. کیفیتی مطلوب که اگر مرور شود، نقص آشکاری در هیچ دوره آن متصور نیست. جشنواره همواره در برگزاری خود توجه ویژهای به تجربه و نظر متخصصان داشته و در بهروزرسانیهای مستمر در سالهای اخیر با تشکیل و ثبات صنوف تخصصی و ایجاد جایگاه حرفهای در شوراهای انتخاب، داوری و اعضای برگزاری از نظر و دیدگاه اعضای صنوف بهره برده است. ناگفته پیداست این مسیر افت و خیزهایی از تعقل و خرد تا رفتارهای هیجانی را در خود داشته، اما با همین روند از بحرانهای اجتماعی، واکنشهای احساسی و خارج از حوزه تخصصی عبور کرده است. چه استعدادهای فیلمسازی ایران که امروز جایگاه معتبری در سینمای مستند و حتی داستانی جهان دارند و روزگاری آرزوی حضور در این جشنواره را داشتند و این آرزو را با کسب جوایز جشنواره حقیقت به واقعیتی دلنشین تبدیل کردهاند. سینما حقیقت حالا در پله شانزدهم حیات خود ایستاده؛ با جایگاه ملی، بینالمللی و درخشش در خاورمیانه در بلوغی چشمگیر و در آستانه تجربههای تازه سیاستگذاری و نحوه برگزاری، پذیرای نگاههای متنوع از گرایشات مختلف فیلمسازان دلبسته به آن است. حالا این جشنواره بیش از پیش، ماوای فیلمسازان فعال در شهرهای کشور است. سیاستهای مستمر، سپهری از استعدادهای استانی و محصولات یکساله آنها را گرد هم جمع کرده تا دیده، پرسیده و شناخته شوند. چه بسیار فیلمهای مستند که در شرایط دیگر جشنوارهها، قابل پذیرش و نمایش نیست و تنها در این جشنواره با استانداردهای حرفهای قابل نمایش است. فیلمهایی که برای اهلش ساخته میشود و در حریم امین اعتماد جشنواره به مخاطبان تخصصی قابل عرضه است. جشنوارهای که زیر چتر اساتید برگزار میشود، جوایزش به دور از مناسبات و روابط موجود در دیگر جشنوارهها به بهترینها میرسد و هرسال سبب ایجاد شور و هیجان در میان برگزیده، نامزد دریافت جایزه و شرکتکننده میشود؛ بیحرف و حدیث و حاشیههای معمول جشنوارههای سینمایی. جشنواره به پشتوانه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان برگزارکننده ثابت و دبیرخانه دائمی - به معنی واقعی کلمه - تنها جشنواره کشور است که ظرفیتشناسی مستمر از سوژهها و فیلمسازان و عوامل فعال در عرصه مستندسازی دارد و با این سرمایه توانسته موقعیتها و فرصتهای حرفهای منحصربهفردی را در اختیار استعدادها بگذارد تا جایی که امسال برگزارکنندگان، نوید ایجاد پیوند میان این ظرفیت بینظیر و پروژههای عمرانی دولت را میدهند. اتفاقی بینظیر در ایجاد پیوند امن میان فرصتهای مالی درخشان و تخصصهای ناب و جواب پس داده. جشنواره سینماحقیقت به یقین تنها فرصت دیده شدن در شرایط استاندارد فیلم مستند، میان حرفهایهاست یا بهتر بگوییم همچون نمادش، فیروزه جشنوارههای سینمایی کشور است. جشنواره آنچنان که در حمایت و صیانت اهل تخصص تا امروز از تمام بحرانهای سر برآورده، همچنان نیز در حریم اهل حرمت فیلمسازان عرصه مستند پیشتاز است، اما به عنوان کسی که از ابتدا و در ادوار مختلف افتخار حضور در جمع برگزارکنندگان آن را داشتهام این جشنواره امروز بیش از پیش نیازمند بازخوانی ظرفیتهای فرهنگی و اجتماعی خود است تا درخششی مضاعف در اثرگذاری جامع را برفضای فرهنگی کشوربه ثمر برساند.