امیر آتشانی بیان داشت؛

خوشحالم از بازگشت به بازیگری با تلویزیون

امیر آتشانی، بازیگر تاکید کرد که بیماری موجب شده بود مدتی فعالیت‌های بازیگریم، کم شود ولی خوشبختانه اخیرا حالم بهتر است و هم بازیگری می‌کنم و هم کار آموزش را پی می‌گیرم.

کد خبر: ۱۳۳۹۹۰۱

امیر آتشانی، بازیگر باسابقه در این باره به جام جم گفت: آخرین کار بازیگریم بعد از سالها بیماری و دوری از کار سریال "باخانمان" بود که برایم تجربه خوب و ارزشمندی بود و خوشحالم که با یک سریال تلویزیونی به عرصه بازیگری برگشتم.

این بازیگر ادامه داد: کارگردان "باخانمان" یعنی برزو نیک‌نژاد را از سال های قبل می‌شناسم و برای همین وقتی شرایط همکاری پیش آمد بی‌تردید پاسخ مثبت دادم و با توجه به بازخوردی که از مخاطبان گرفتم، حاصل همکاری‌مان نسبتا قابل قبول بود.

آتشانی که سابقه ایفای نقش‌های منفی در سریال‌هایی ماندگار مثل "ستایش" و "پس از باران" داشته، گفت:همه بازیگران حرفه‌ای دوست دارند کاراکترهایی را بازی کنند که نوعی چالش داشته باشد و برایشان تکراری نباشد. در سریال "باخانمان" ایفاگر کاراکتری خاکستری بودم و همین وجه از شخصيت که نه کاملا مثبت و نه کاملا منفی بود، خیلی برایم لذت‌بخش بود.

این بازیگر ادامه داد: سریالهای تلویزیون را همیشه پیگیری می‌کنم و هم ملودرام ها را می‌بینم و هم سریالهای طنز و با درون‌مایه کمدی را. به نظرم مشکل اصلی سریالهای ما این است که به جای اکت و عمل بر پایه حرف و دیالوگ استوار شده‌اند و همین امر مخاطب را خسته می‌کند‌.

وی افزود: برخی مواقع نیز کارگردانان خیلی بر توانایی‌های قبلی بازیگران تکیه می‌کنند یعنی وقتی یک نقش خوب از بازیگر می بینند، دوست دارند بازیگر همان نقش را باز تکرار کند که اصلا خوب نيست. مثلا خودم بارها تجربه ایفای نقش منفی داشتم به خاطر همان تصور ذهنی کارگردانان ولی اگر نقش مثبت یا نقشهای دوپهلو هم پیشنهاد شود قادرم به بهترین شکل، اجرا کنم.

آتشانی اظهار داشت: اگر برمبنای فیلمنامه‌های پرفراز و فرود، سریالهای مهیج و با کاراکترهای تازه بسازیم مطمئنا لازم نخواهد بود که به جای کنش و واکنش، از دیالوگ‌های طولانی و کاراکترهایی تکراری برای نمایش سیر رخدادها استفاده کنیم. هرچقدر پرداخت موقعیت در فیلمنامه بهتر و بیشتر باشد و هرچه بازیگران، کاراکترهایی تازه‌تر بازی کنند، جذابیت سریال بیشتر خواهد شد.

این بازیگر ۵۱ساله درباره فعالیت‌های دیگرش بیان داشت: در کنار بازیگری به تدریس در دانشگاهها و موسسات مختلف بازیگری نیز می‌پردازم. در دانشگاه هنر، تاریخ تئاتر جهان، تاریخ تئاتر تعزیه، شیوه های نمایشی و در موسسه سینماگران بدن و بیان تدریس می‌کنم. تدریس در کنار آپدیت کردن آموزه‌ها، این فرصت را پیش‌رو می‌گذارد که از نزدیک با نسل جوان علاقمند بازیگری در ارتباط باشیم و هم از کمبودها و هم از توانایی‌های این نسل در عرصه بازیگری مطلع شویم.