جست‌وجوی دردهای تیرکشنده در اندام فوقانی

تیرکشیدن درد در بازو، ساعد و دست می‌تواند به علت بیرون‌زدگی دیسک‌های گردن، آسیب‌های مفصل شانه، درگیری اعصاب در ناحیه مچ یا آرنج باشد.

شایع‌ترین این‌ها بیرون‌زدگی دیسک‌های بین مهره‌های گردن و خصوصا دیسک بین مهره‌های ششم و هفتم این ناحیه است که سیگارکشیدن، سابقه دردهای تیرکشنده در ناحیه کمر و کارکردن طولانی‌مدت با رایانه و گوشی‌های تلفن که وزن سر به مدت طولانی فقرات گردنی را به جلو می‌کشد، عوامل بسیار شایعی در بروز دردهای تیرکشنده در دست‌ها به دنبال آسیب دیسک‌ های گردن است. این درد، صبح‌ها بعد از برخاستن از خواب بیشتر احساس می‌شود.

شیوع دردهای منتشر‌ شده در اندام فوقانی در زنان و مردان یکسان است و بیشتر در۴۰تا۶۰سالگی بروز می‌یابد.

این دردهای تیرکشنده در اندام‌های تحتانی می‌تواند به بیرون‌زدگی دیسک‌های بین‌مهره‌ای در ناحیه کمر، تنگی کانال نخاعی، اسپاسم و درگیری عضلات ناحیه کمر، باسن و منجرشده و تحلیل‌رفتن اعصاب این نواحی در اثر عواملی مانند دیابت است.

بیرون‌زدگی دیسک در ناحیه کمر بیشتر در دیسک‌های بین مهره‌های چهارم و پنجم و اول خاجی در پایین کمر بروز می‌یابد و در مردان شایع‌تر است.

این درد در۳۰تا۵۰سالگی در انجام فعالیت‌های سنگین یا نشستن طولانی‌مدت پشت میز خود را نمایان می‌کند. عواملی مانند سیگارکشیدن، چاقی و ضربات شدید و بلندکردن بارهای سنگین می‌تواند خطر بیرون‌زدگی دیسک کمر را بیشتر کند.

درد تیرکشنده ناشی از تنگی کانال نخاعی در هر دو پا می‌تواند با لنگیدن همراه باشد و در پایین‌آمدن از پله و سرازیری که تنه صاف است تشدید می‌شود و در بالارفتن از پله و سربالایی که تنه خمیده به جلو است به‌علت گشادشدن کانال نخاعی بهبود می‌یابد.

نشستن هم درد ناشی از تنگی کانال نخاعی را تسکین می‌بخشد. بالارفتن سن، سیگارکشیدن و فعالیت‌های سنگین هم از عوامل خطرساز تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی در۵۰تا۶۰سالگی بیشتر بروز می‌یابد و در زنان شایع‌تر است.

۷۲ساعت استراحت مطلق و استفاده از گردنبندها و کمربندهای طبی به نسبت شدت علائم بین یک تا سه هفته می‌تواند برای کاهش درد مؤثر باشد.

فیزیوتراپی همراه با دستگاه‌های ضددرد و التهاب و تکنیک‌های دستی و آموزش تمرین‌های کششی و تقویتی و انجام آنها در منزل می‌تواند درمانی مفید و بی‌عارضه باشد.

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ناپروکسن، ملوکسیکام، سلکوسیب و داروهای استروئیدی خوراکی، آرام‌بخش‌ها، شل‌کننده‌های عضلات و داروهای ضدتشنج عصب هم برای بهبود درد و ناراحتی بیمار مؤثرند.

دکتر پرهام پارسانژاد - فیزیوتراپیست / روزنامه جام جم