«گاندو» سریالی جسور و پر حاشیه

این روزها، فضای مجازی پر شده از گفتگو درباره سریال پر بحث شبکه سوم سیما که با سوژه جاسوسی‎اش، حسابی مخاطب ایرانی را به خود درگیر کرده است. «گاندو» ساخته جواد افشار و به نویسندگی آرش قادری سریال جدید شبکه سه با سوژه ضد جاسوسی است که به دلیل سوژه خاص و لحن جسورانه‌اش به شدت جنجالی شده است.

جنجال سریال از همان قسمت‎های ابتدایی که با یک شروع طوفانی، ماجرای دستگیری یک آقازاده رانت خوار را به تصویر کشید آغاز شد و با سانسور اسم رئیس جمهور به اوج خود رسید. اولین حاشیه هم مربوط می‌شد به همین سکانس که زنانی بدون حجاب در آن به تصویر کشیده شده بودند؛ انتشار این تصاویر موجی از انتقادات را روانه سریالی کرد که تهیه کننده‎اش موسسه شهید آوینی بود.

مجتبی امینی، مدیر موسسه آوینی و تهیه کننده سریال در واکنش به این انتقادات اعلام کرد که ضبط این سکانس خارج از کشور و با حضور بازیگرهای غیر مسلمان انجام شده است. هنوز اندکی از این حاشیه نگذشته بود که ارتش اعلام کرد سکانس پر بحث دستگیری آن آقازاده شباهت زیادی به ماجرای دستگیری عبدالمالک ریگی سرکرده گروهک تروریستی جندا... دارد، اما برخلاف واقعیت این ماجرا ارتش در این سریال به تصویر کشیده نشده است!

جواد افشار این بار در گفتگویی کوتاه با یکی از رسانه‎ها پاسخ داد دستگیری مجرمین روی آسمان، تنها در مورد پرونده ریگی اتفاق نیفتاده و جدای از آن ما پیش از همه به دنبال کمک گرفتن از ارتش بودیم، بروکراسی پیچیده ارتش زمان‌بر بود و به ما به دلیل ذیق وقت مجبور شدیم از سپاه برای این کار کمک بگیریم.

گاندو به ادعای مکرر سازندگانش بر اساس رویدادهای واقعی و مطابق پرونده‎های امنیتی کشور ساخته شده است، در یکی از قسمت‌های این سریال، در موشکافی مسیر نفوذ یک جاسوس خارجی، به یکی از بستگان مسئولین رده بالای کشور می‎رسند، او که بنا بر ادعا ها گفته می شود خواهرزاده رئیس جمهور بوده اطلاعاتی از شخص رئیس جمهور را در اختیار سرویس های جاسوسی قرار داده، اما در پخش اصلی سریال نسبت این فرد با رئیس جمهور سانسور می‌شود.

سانسور اسم رئیس جمهور در این قسمت، حاشیه‎های گاندو را به اوج خود رساند؛ موجی از واکنش‎های مردمی به این سانسور در فضای مجازی شروع شد تا جایی که یکی از اعضای هیئت دولت با انتشار مطلبی در فضای مجازی مدعی شد این سانسور و ایجاد موج رسانه‎ای درباره آن بازارگرمی تولید کنندگان گاندو است و ربطی به دولت ندارد.

هنوز مدت زیادی از این ادعا نگذشته بود که سخنگوی دولت در واکنش متفاوتی نسبت به این سریال گلایه کرد. علی ربیعی، با انتقاد به ضعف‎های فنی سریال گاندو گفت: بهتر بود داستان فیلم گاندو به شکل دیگری تدوین می‌شد و در نوع ساخت فیلم نیز می‌شد بهتر عمل کرد. این انتقاد سخنگوی دولت، بالاخره صدای جواد افشار را هم درآورد.

افشار بعد از چند گفتگوی کوتاه با رسانه‎های مختلف، بالاخره در یک برنامه زنده تلویزیونی حاضر شد و توضیحاتی درباره انتقادات مطرح شده ارائه کرد. او ضمن انتقاد از صحبت‌های علی ربیعی گفت: بهتر است جناب سخنگو نقد به مسائل فنی را واگذار به افراد متخصص و منتقدین بکنند. کارگردان سریال جنجالی گاندو در ادامه صحبت‎هایش گفت دوستان معتقدند دخالتی در گاندو ندارند و فشاری وجود ندارد حال آنکه گفته‎های خودشان با این موضوع در تناقض است. مجری شبکه خبر در ادامه این گفتگو با اشاره به ادعای دولت مبنی بر اینکه سانسور گاندو پروپاگاندای عوامل خود برنامه است گفت: این نهایت بی انصافی است!

جنجال دیگر گاندو مربوط می‌شود به فکت اطلاعاتی که در جریال دیالوگ دو کاراکتر سریال مطرح می‎شود؛ در بخشی از سریال یکی از شخصیت‎ها مدعی می‌شود در ماجرای انفجار سایت موشکی ایران که منجر به شهادت شهید طهرانی مقدم شد، موساد و گروهک منافقین به کمک یه نفوذی دست داشته‎اند. این در حالی است که طی سال‎های گذشته سپاه اعلام کرده بود این ادعا غلط است و انفجار سایت موشکی ناشی از یک حادثه انسانی بوده است. پخش این بخش از سریال، موج جدیدی از واکنش‎ها را به همراه داشت که در ادامه آن سردار کوثری پاسخ داد ممکن است با گذشت چند سال از وقوع آن ماجرا، اطلاعات تکمیلی به دست رسیده باشد که موید این ادعاست اما من از آن بی خبر هستم. سردار کوثری همچنین گفته بود این طبیعی است که در روند تکمیل پرونده ادعاهای جدیدی مطرح شود، مثل ماجرای انفجار دفتر حزب جمهوری که بعدها معلوم شد عامل انفجار کلاهی بوده است.

حالا گاندو به اوج قصه خود رسیده و بعد از پشت سر گذاشتن جنجال‎های مختلف از اعتراض فعالان محیط زیست به سوژه سریال در قسمت‎های اول گرفته تا ورود سپاه و ارتش به ادعاهای مطرح شده در سریال، اکنون منتظریم تا روند دستگیری مایکل هاشمیان یا همان جیسون رضائیان را به تصویر بکشد.

گاندو در حالی به ایستگاه پایانی خود نزدیک می‌شود که مخاطبش را بیشتر از همه مدیون سوژه خاص و شروع میخکوب کننده‌اش است؛ اما اگر چه از ضعف‌های ساختاری بسیار زیادی برخوردار است و در بخش فنی نتوانسته هم سطح با سوژه و فیلمنامه خوبش پیش برود؛ همین که توانسته برای اولین موضوعی تا این اندازه حساس را به تصویر بکشد و مخاطب قابل قبولی هم به تماشا بنشاند یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شود. امید است تا پرداختن به سوژه‌هایی این چنینی بعد از این هم در همین مسیر اتفاق بیافتد.