بدخواهان نود را بشناسید

این طیف سیاسی همین رفتار را با رامبد جوان داشت و دارد و به جای دست مریزاد گفتن به این گروه برنامه ساز که تلاش می‌کند با حفظ ملاحظات ساختاری در جهت ارتقای فرهنگ مردم کار کند، چشم در چشم رامبد جوان می دوختند و به او اتهامات آنچنانی می‌زدند و وقتی رامبد حتی مبلغ حقوق ماهانه خود از این برنامه را هم گفت؛‌ باز هم قبول نکردند.

امروز هم ماجرای فردوسی پور به همین منوال است. نفس تعامل سازنده نخبگان با تلویزیون برای طیف سیاسی پناه برده به دیش ها غیرقابل پذیرش است. آنها دنبال دیدن ماجرای اکشن و پلیسی از هر اختلافی هستند و اتفاقا اگر مشکلات و اختلافات پایان بپذیرد بیشتر از همه ناراحت خواهند شد.

فضای سیاسی که این افراد درست می کنند البته ندانسته نیست و با هدف افزایش فاصله مجری نود با خواستگاه حرفه‌ای‌اش یعنی تلویزیون در حال شکل گیری است.

نوع برخوردشان با این اختلاف را ببینید:

تمرکز روی ادعای اختلافات سیاسی تا بتوانند دوقطبی سیاسی مدنظرشان را این بار با مصداق عادل فردوسی پور جلو ببرند.

توهین به مدیران شبکه و ایجاد آتش تهیه برای هواداران تا با فشار بتوانند غلظت اختلاف را بالا ببرند و ماجرا را با دستمال کثیف؛ چرک کنند.

تشویق به خارج شدن عادل از رسانه ملی؛ آخرین رفتار آنهاست تا با تور شبکه سینمای خانگی و تلویزیون های اینترنتی بستر مهیای تلویزیون را از مجری 90 بگیرند. بماند که فضای ورزشی کشور و مسؤولان ورزشی به مدد آنتن همه گیر تلویزیون است که پای مطالبه 90 می آمدند، اما در غیر این‌صورت بعداز این حاضر به ورود دوربین این برنامه به ورزشگاه ها نخواهند شد و خود را در مقام پاسخگویی نخواهند دید.

هیاهوی این اختلاف کاملا درون سازمانی که بر اساس چارت تشکیلاتی تصمیم به تذکر به یک مجموعه زیر دستی داده، توسط جریاناتی در حال پیشروی است که نه از 90 دلخوشی دارند نه از ضریب تاثیر گذاری تلویزیون. امیدشان به برخورد هیجانی فردوسی پور و قهر از گزارش السد و پرسپولیس بود که همگی نقش بر آب شد. حالا پایان این ماجرا بستگی دارد به گوش ها و چشم هایی که باید ببینیم متوجه این دوست نماها می‌شود یا در دام آنها می افتد.

سجاد بلوکات

عضو شورای سردبیری