فشار خون‌های حمله‌ای و موقت

به این بیماران توصیه می‌شود، عامل بیماری را که همان تنش‌های عصبی است، کنترل کنند. البته پزشک می‌تواند داروهای مؤثر بر آرامش ذهنی و فشار خون را به بیمار تجویز کند. نکته مهم این است که در چنین مواردی وقتی بیمار آرام است به دلیل اثر داروها ممکن است فشار خون پایین بیاید و به حدی برسد که بیمار احساس ضعف کند.

برخی بیماران در منزل فشار خون متعادل دارند، ولی در مطب پزشک و در محیط بیمارستان دچار افزایش شدید فشار خون می‌شوند به نحوی که پزشک فشار خون بیمار را در حد بالایی ثبت می‌کند. درمان این بیماران مشکل است، ولی اگر اطمینان حاصل کنیم در شرایط عادی فشار خون بیمار عادی است، مشکلی نخواهیم داشت.

برخی بیماران نیز دچار حملات فشار خون یا حمله‌هایی شبیه فشار خون می‌شوند.

بیماری فئوکروموسیتوم یکی از علل این حملات است که به دلیل وجود توده‌ای در غده فوق‌کلیه ایجاد می‌شود. این توده گاهی هورمون‌های آدرنالین یا نور‌آدرنالین را به داخل جریان خون می‌فرستد و منجر به بروز حمله می‌شود. اگرچه این بیماری خیلی نادر است، ولی به دلیل خطرناک بودن حتما باید در برخورد با چنین حملاتی در نظر گرفته شود. بیماران مبتلا در حین حمله دچار افزایش فشار خون، تپش بسیار شدید قلب و احساس اضطراب می‌شوند. معمولا سردرد و رنگ پریدگی به دنبال حمله به سراغ بیمار می‌آید و دست و پا در حین حمله به خاطر انقباض رگ‌های پوستی سرد هستند. حمله‌ها گاهی با احساس فشار در قفسه سینه یا خفگی شروع می‌شوند و باید از یک حمله قلبی افتراق داده شوند. درمان این بیماری جراحی است.

در بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید اگر چه تپش قلب و احساس اضطراب در تمام مدت شبانه روز وجود دارد، ولی در برخی بیماران این علائم به صورت حمله‌ای ظاهر می‌شوند.

در خانم‌هایی که سال‌های آخر باروری را می‌گذرانند یعنی سنین حدود 48 تا 52 سالگی حملات گرگرفتگی به صورت احساس گرمای شدید در بالا تنه ایجاد می‌شود. این حملات حدود سه چهار دقیقه طول کشیده و گاهی با سردرد و تپش قلب همراه است. احساس ضعف و سرگیجه هم به دنبال حملات به وجود می‌آیند. این حملات با افزایش فشار خون همراه نیستند، ولی اگر بیمار قبلا به فشار خون مبتلا بوده باشد ممکن است وقتی حین یا بعد از حملات گر گرفتگی بیمار را ویزیت می‌کنیم، متوجه فشار خون او شویم. همان طور که گفتم این حملات با فشار خون ارتباط ندارد. حمله‌های گرگرفتگی در خانم‌های یائسه معمولا بعد از یک تا دو سال فروکش می‌کنند و در صورت لزوم می‌توان از هورمون‌ها برای تسکین استفاده کرد.

دکتر رضا کریمی - فوق‌تخصص غدد و متابولیسم