کشتی ایران به خود باخت

جام جم آنلاین - هر چند این وسط گفته شود که تیم ملی با ترکیبی جوان در آوردگاه پاریس حاضر شد ، اما منهای یداله محبی در سنگین وزن که نخستین تجربه جهانی خود را پشت سر گذاشت ، بقیه نفرات ایران کشتی گیرانی کم تجربه نبودند که خواسته شود حذف شان در میدان جهانی را بواسطه تجربه کم و جو گیر شدنش تعبیر و تفسیر نمود.

قبل از اینکه بخواهیم وارد ریز مسایل فنی شویم باید به این نکته اشاره کنیم که شرایط امروز رقابت های جهانی کشتی با گذشته اصلا قابل مقایسه نیست و اگر اندکی هوشمندی و جسارت صرف شود و با تاکتیکی مشخص گام به کارزار رقابتها گذاشت ، می توان از دل مسابقه ها مدال های رنگارنگ صید کرد . متاسفانه و با وجود آنکه طی این سالها بر سبک و سیاق کشتی ایرانی تاکید شده ، اما منهای حسن یزدانی که باید او را استثنای بی بدیل کشتی ایران دانست ، در رابطه با دیگر نفرات تیم ملی کشتی آزاد، کوچکترین نشانی از کشتی ایرانی را شاهد نبودیم تا به میزان دور شدن از اصالت کشتی ایرانی که همانا در جسارت ، زیر گیری و کار کردن پروانه وار دست ها در قوس کردن ، به هم زدن تعادل و سطح اتکای حریفان تعریف می شود ، بین ما و سکوهای جهانی فاصله ایجاد شود .
در نظر بگیرید که حسن یزدانی اگر در نخستین تجربه جهانی خود در وزن جدید به مدال طلای وزن 85 کیلو می رسد ، این افتخار بزرگ را مرهون جسارت بالا و دستان پر کار خود است که اجازه تمرکر و فکر کردن برای یک لحظه را نیز به حریفان ریز و درشت خود نمی دهد . او در پاریس با دستان پر کار هر حریفی را به استیصال رساند و با اجرای فنون بکر ایرانی تحسین حهانیان را بر انگیخت.. در حقیقت یزدانی دقیقا همان کاری را می کند که سالها حسرت آن را می خوردیم و بزرگ مردی چون منصور برزگر در سالهایی که در کسوت سرمربیگری تیم ملی انجام وظیقه می کرد ، بر این نکته تاکید داشت که اگر می خواهیم از دژ مستحکم کشتی روس ها عبور کنیم باید هنر کار کردن دست ها در کشتی را یاد بگیریم . موضوعی که رسول خادم نیز در زمانی که در راس تیم ملی کشتی آزاد ایران قرار گرفت بدرستی بر روی آن تمرکز کرد تا در کنار آن با توجه ویژه بر روی سطح اتکا و تغییر تاکتیک های مبارزه ای در زیر گیری از هر دو پا ، کشتی گیران تیم ملی را از هر حیث مسلح و با چشمانی باز به مصاف رقبای جهانی بفرستد . مثال بارزش نیز حسن یزدانی است که بواقع یک رسول خادم دوم در دوران اوجش است. کشتی گیری جسور و نترس که در عرصه مبارزه همچون کامپیوتری هوشمند دقیق عمل می کند . البته امسال رسول خادم مجبور شد در مقام رییس فدراسیون کشتی، سرمربیگری تیم ملی را به محمد طلایی واگذار کند که معتقدیم دارنده مدال طلای جهان در سال 1997 کراسنویارسک روسیه موفق نشد به بهترین شکل در جهانی 2017 فرانسه ایفای نقش کرده و تیمی را راهی میدان کند که در بین سه تیم برتر جهان قرار بگیرد . واقفیم که نباید تمام کاسه و کوزه های شکست را بر سر طلایی و کادر فنی تیم ملی شکست و بی شک خود کشتی گیران نیز در رقم زدن این ناکامی مقصرند ، اما واقعیت این است که باید در راه پیروزی و موفقیت کشتی ششدانگ عمل کرد و از پشتوانه سازی و تقویت بنیه تیم های ملی غفلت نکرد .
اعتقاد داریم کشتی ایران معدن استعداد است و نباید با این توجیه که چون پای نتایج رقابت های انتخابی ایستاده ایم خود را فریب داد و توپ تقصر ها را به گردن دیگران انداخت . بی شک وقتی کشتی گیران با تجربه ای چون بهنام احسان‌پور، میثم نصیری، مصطفی حسین‌خانی و پیمان یاراحمدی در پاریس دچار شکست می شوند و هیچگونه رشدی نیز در سبک و سیاق مبارزاتی شان دیده نمی شود ، این مساله دیگر توجیه بردار نیست که دوباره بخواهیم روی آنان سرمایده گذاری کنیم . اینکه امروز گفته شود چون حسن رحیمی و کمیل قاسمی در ترکیب تیم نبودند تن به شکست داده ایم نیز عذر بدتر از گناه است و باید شهامت به خرج داد و از حقایق گریزان نبود . بطور طبیعی پذیرش خطاها و استباهات فنی ، می تواند مقدمه ای برای حرکت در ریل موفقیت باشد و بی شک اگر کشتی ایران زنگ خطر را به خوبی شنیده باشد می تواند از همین امروز برای المپیک 2020 دور خیزی موفقیت آمیز داشته باشد ، چه در غیر این صورت ،‌ باز هم راه را به خطا خواهیم رفت .

حجت اله اکبرآبادی / روزنامه نگار