افسوس برای فقدان مرد خبرهای دست اول فوتبالی

جام جم آنلاین، باباحاجی را باید پس زمینه عکس های کی روش دیده باشید، وقتی که در محاصره خبرنگاران در حال پاسخ دادن به پرسش هاست و او روی کاغذی «تا خورده» مشغول نوشتن است. باباحاجی را فدراسیونی ها بارها در راهروهای این فدراسیون را دیده اند.

باباحاجی را در تحریریه روزنامه گل دیده ایم و تحریریه سایت هوادار و یا تحریریه روزنامه البرز ورزشی. این مرد همیشه تیترهای دست اول داشت. همیشه خبرهای مهم و اختصاصی. همیشه خبرهای داغ و دست اول.

مرد پرتلاش البته خیلی شوخ و خوش اخلاق بود. او را با بلیت های مجانی دربی که در اختیار خبرنگاران جوان تحریریه می گذاشت به خاطر می آوریم. در مجموع او را با کلی خاطرات خوب به یاد می آوریم.

نه به خاطر اینکه رسم مرده پرستی را ادامه بدهیم و نه به خاطر اینکه حالا که ایرج مطبوعات ورزشی نیست بخواهیم مدام از خوبی های او بگوییم؛ نخیر، چنین نیست. واقعا نمی توان از او خاطره بدی به ذهن آورد. بعد از درگذشت او چقدر خوب که روزنامه گل او را تبدیل به تیتر و عکس اول خود کرد. ارزش کاری او خیلی بیشتر از ارزش کاری فوتبالیست های درجه دوم و سوم است. او و امثال ایرج هستند که شهرت را برای برخی از ستاره ها به ارمغان می آورند. ولی طبق روال باید افسوس بخوریم. افسوس اینکه چرا باباحاجی به عنوان کسی که با قلمش و با استعدادش و با حرفه اش برای فوتبالیست ها و برای فوتبال و اصلا برای ورزش شهرت به ارمغان می آورد خود نباید وضعیت کاری ثابتی داشته باشد. باید مدام به این تحریریه و آن تحریریه برود و برای همه کار کند. باید به صورت حق التحریر حقوق بگیرد و به صورت پاره وقت برای اینجا و آنجا کار کند. چرا کسی شرایط خبرنگاران پرتلاشی مثل او را ارج نمی نهد؟ چرا کسی به فکر خبرنگارانی مثل ایرج نیست؟ ارزش کاری این مرد خوش اخلاق و فعال بیشتر است یا فوتبالیست های کاغدی، میلیاردی و پرادعا؟ اینکه مسابقات جام رسانه ها به نام باباحاجی برگزار کنیم کافی نیست. حتی اینکه در آغاز یکی از مسابقات لیگ برتر عکس او هم در ابتدای بازی دیده شود باز هم کافی نیست. باید شرایطی را برای خبرنگاران فراهم آورد که وقتی رفتند افسوس فقط برای فقدان آنها باشد نه چیزی بیشتر.

ایرج باباحاجی هم رفت ، مثل عباس عبدالملکی، مثل ناصر احمد پور. چقدر ناراحت کننده و بد است که مدام برای فقدان این ورزشی نویس ها بنویسیم. کاش نمی رفتند، کاش به حضور رونق دهنده خود در مطبوعات و رسانه های ورزشی ادامه می دادند. کاش بیشتر به فکرشان بودیم...

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین