وحشتِ آسیای شرقی

ماجرای بازی این هفته از آنجا شروع شد که چند تایوانی علاقه‌مند بازی از خود سوال کردند چرا هیچ بازی‌ای که بیانگر فرهنگ آنها باشد وجود ندارد؟ پاسخ آنها به این سوال تشکیل یک شرکت مستقل کوچک به اسم Red Candle Games بود تا چنین بازی‌ای را خود خلق کنند. Detention یک بازی ترسناک ماجرایی به شمار می‌رود که با الهام و تاثیرپذیری از اسطوره‌ها و باورهای مذهبی تایوان و کشورهای آسیای شرقی ساخته شده است. حکومت نظامی در سال‌های دهه‌ 60 میلادی در کشور تایوان، جهانی است که اتفاقات بازی در بستر آن روی می‌دهند و حس ملی‌گرایی را به شکلی بارز می‌توان در بازی مشاهده کرد.

محبوس در وطن

داستان بازی Detention از جایی شروع می‌شود که دو دانش‌آموز دبیرستانی پشت درهای قفل شده مدرسه جا می‌مانند. ظاهرا زنگ پایانی هم در کار بوده، اما آنها خوابشان برده و زمانی بیدار می‌شوند که دیگر هیچ‌کس در مدرسه نیست و درها قفل شده‌اند. ابتدای بازی شما هدایت یک دانش‌آموز سبک‌سر و بی‌خیال به اسم Wei را به عهده می‌گیرید، ولی با کمی پیشروی در بازی با دانش‌آموز ارشدتری به نام Ray برخورد می‌کنید و از این نقطه تا انتهای بازی تمرکز داستان و کنترل به سمت او تغییر می‌کند. بازی اساسا در مورد Fang Ray Shin است، این‌که به چه چیزهایی شور و اشتیاق دارد، شخصیتش چگونه تعریف می‌شود و با چه تلخی‌هایی مواجه بوده است.

وقتی اولین بار با بازی Detention آشنا شدم، واقعا نمی‌دانستم باید انتظار چه چیزی را داشته باشم. شاید از آنجا که طرفدار فیلم‌های ترسناک آسیایی هستم، تصوراتم از بازی بیشتر به آن سمت متمایل بود. ابتدا بازی نسخه‌ای ساید اسکرول از عنوان Silent Hill به نظر می‌رسد و استفاده از تکنیک‌هایی چون ادغام تصور و خیال در دنیای واقعی، روح‌های انتقامجو و صداهای دلهره‌آور و آزاردهنده این تصور را تکمیل می‌کنند، ولی دیری نمی‌پاید که بازی کاملا از مسیر منحرف شده و مسیر خودش را تعریف می‌کند که به نظر ما منحصر به فرد و به یاد ماندنی است.

بیشتر از ترس‌های ورای واقعیت که کاراکتر با آنها مواجه می‌شود، وحشت واقعی از تراژدی انسانی ناشی می‌شود. آن صحنه‌های ماوراءالطبیعه که بر اساس قصه‌های فولکلور تایوان است تنها راهی برای بیان نمادین این تراژدی و اندوه آن هستند. قصه‌ای شاعرانه در مورد عشق، ناامیدی، خیانت و پشیمانی که بازی به شکلی زیبا و نمادین برایمان روایت می‌کند.

بازی در خلال داستان

Detention بشدت بازی داستان‌محوری است، اما برخلاف بسیاری از بازی‌های دیگر که این موضوع را بهانه‌ای برای ارائه‌ یک فیلم به اسم بازی قرار می‌دهند، واقعا تعاریف بازی را در دل خود دارد. کنترل بازی کاملا با اشاره و کلیک ماوس انجام می‌شود و مکانیک‌های گیم‌پلی در خدمت روایتی است که با حل کردن معماها و رازهای بازی بیشتر بیان می‌شود. به همان اندازه که داستان بازی در میان دیالوگ‌ها گفته می‌شود، بازیکنان نیز باید نکات ظریف و باریک را فهمیده و بدرستی استنباط کنند، چراکه در اینجا با یک گیم‌پلی کلاسیک ماجرایی طرف هستیم. Detention از آن بازی‌هایی نیست که شما را در میان تجربه‌تان مرتب راهنمایی کند یا به نوعی لقمه را در دهانتان قرار دهد.

علاوه بر بیشتر معماهای سنتی بازی مثل پیدا کردن ترکیب کد یک قفل و پازل‌هایی از این جنس، تعدادی معمای خلاقانه نیز در بازی وجود دارد که برای حل کردن آنها باید با Ray بین بازه‌های زمانی مختلف حرکت کنید. تعدادی از معماهای بازی نیز به شکلی دلپذیر از دستگاه‌های آنالوگ قدیمی بهره می‌برند. مثلا طراحی معما با تلفن‌های شمارنده‌دار یا رادیوهای ترانزیستوری را می‌توان بیان کرد که البته شاید مخاطبان کم‌سن‌تر حتی آنها را از نزدیک هم ندیده و برا‌یشان به مثابه موجوداتی از سیارات دیگر به نظر برسند!

یکی از معماهای چالش‌انگیز و حتی شاید آزاردهنده‌ بازی، معمای موسیقیایی پیانوست که احتمالا کفر بازیکنانی را که این معماها را دوست ندارند در خواهد آورد، زیرا هیچ‌گونه راهنما و توضیح بصری برای آن وجود نداشته و این معما را باید با قوه‌ شنوایی خود و گوش دادن به موسیقی حل کنید.

جمع‌بندی

از منظر زیبایی‌شناسی و گرافیک، بازی جایگاه خوبی به دست آورده است. انیمیشن‌های کارتونی کات‌آوت و استفاده از رنگ‌هایی که گویا آب در حال شستن آنهاست، به نوعی یادآور انیمیشن‌های قدیمی شوروی هستند. زیبایی خاصی در ترسی که بازی به تصویر می‌کشد وجود دارد، اندوه و غمی که در دنیای آن وجود دارد همراه با نوعی محبت است و جدا از این مسائل باگ یا گلیچ قابل ذکری که به تجربه‌ بازی لطمه وارد کند در آن مشاهده نکردیم.

اگر دوست دارید Detention را یکسره بازی و تمام کنید، حداقل به پنج ساعت زمان نیاز دارید، ولی تجربه‌ بازی به گونه‌ای است که دوست ندارید در این میان به خودتان استراحت دهید، چون یک نیروی مرموز شما را دوباره به پشت سیستم می‌خواند. پنج ساعت زمانی مناسب برای روایت بازی به نظر می‌رسد، نه آن‌قدر کوتاه و مختصر است و نه به زور کش داده شده است.

دو پایان متفاوت برای بازی طراحی شده که البته نیازی نیست حتما تمام بازی را یک بار دیگر تجربه کنید، بلکه پاسخ‌هایی که به سوالات بازی می‌دهید، انتهای داستان را مشخص می‌کند. در انتها یادآور می‌شویم که Detention برای تمام مخاطبان مناسب نیست و شاید آن دسته از ماجراجویی‌ دوستان که حوصله معماهای سخت و کار کشیدن از ذهن در عین دنبال کردن داستان را دارند، بهترین گزینه برای تجربه‌‌ بازی به شمار بروند.

مجید رحمانی