خروج گودرزی از گود حاشیه در سئول

گودرزی چهارمین وزیر پیشنهادی کابینه دولت روحانی با هدف قانونمداری و مبارزه با فساد در ورزش از مجلس رای اعتماد گرفت. او که اعتقاد به بیت‌المال داشت خودش را از سفرهای خارجی منع کرد،‌ اما معاونان وزیر ورزش در این سه سال رکورد تازه‌ای از مسافرت با تیم‌های مختلف به‌جا گذاشتند؛ همان‌هایی که بارها آدرس اشتباهی به وزیر دادند.

گودرزی، استاد دانشگاه و مولف چند کتاب علمی پیرامون ورزش، در حیطه تعامل با برخی روسای فدراسیون‌های ورزشی خیلی زود به مشکل برخورد. اختلاف او با رسول خادم بر سر ارسال نامه مستقیم رئیس فدراسیون کشتی به نهاد ریاست‌جمهوری شدت گرفت، اما پس از موفقیت تیم ملی کشتی آزاد در المپیک ریو، گودرزی سعی کرد اوضاع میان وزارت ورزش و فدراسیون کشتی را عادی جلوه دهد. همچنین نابسامانی‌های فراوان در مجامع انتخابات فدراسیون‌ها و اداره سرپرستی فدراسیون‌ها که مانع تصمیمات پایدار در ورزش‌هاست، تعدادی از رشته‌های ورزشی را با چالش‌های فراوان روبه‌رو کرد.

اختلاف گودرزی با کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک که در ماه‌های پیش از المپیک آغاز شده بود بعد از بازی‌های ریو به اوج رسید در صورتی که گودرزی نقش زیادی در روی کارآمدن هاشمی به عنوان مدیر دولتی در کمیته ملی المپیک داشت، اما در پی تمامیت خواهی‌های هاشمی اختلاف این دو شدت گرفت که در این میان و با تقابل دو مدیر، بار دیگر به چهره ورزش ایران در داخل و در مجامع بین‌المللی ورزش خدشه وارد شد.

ورود وزیر ورزش و جوانان به موضوع خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس با وجود هزینه و حواشی فراوان برای وزارتخانه، نافرجام ماند تا برگی دیگر از پروژه‌های نیمه‌کاره بر دفتر ناکامی‌های وزارت ورزش در این دوران اضافه شود. وزیر ورزش در دوران خدمت خود به تکمیل پروژه‌های عمرانی نیمه تمام اهتمام نشان داد و به موفقیت‌هایی نیز در این زمینه دست یافت که تکمیل ورزشگاه نقش جهان اصفهان بعد از گذشت بیش از دو دهه از مهم‌ترین آنهاست. نگاه گودرزی به ورزش همگانی هم از مهم‌ترین وجوه مدیریتی او در ورزش بوده است و هرکجا نشسته درباره نهادینه‌کردن ورزش همگانی و ارتباط معنادار آن با شاخص‌های سلامت و هزینه‌های کمتر درمانی صحبت کرده است.

وزیر در آخرین گفت‌وگوی مفصل خود بار دیگر با همان ادبیات پرهزینه‌اش می‌گوید دیگر نمی‌خواهد در ورزش بماند و این بار در رسانه‌ای که منتقد دولت است، خودزنی کرده و وزارتخانه خودش را با وزارت بهداشت نقطه حساس کابینه روحانی، مقایسه می‌کند و می‌گوید: «بودجه‌ای را که باید خرج ورزش شود در وزارت بهداشت هزینه می‌کنند.»

ورود به این حیطه و ناامیدی وزیر در حل بحران‌های ورزش که در جای جای همان گفت‌وگو بدان اشاره شد هیچ سنخیتی با شعار تدبیر و امید دولت روحانی نداشت و در واقع گودرزی پس از حمله به افراد و اشخاص مختلف در گفت‌وگوهای پیشین، این بار در واکنشی عجیب در کابینه دولت یازدهم خودزنی کرد.

روز سه‌شنبه بعد از صحبت کوتاهی که وزیر با رئیس‌جمهور داشت، از سمتش استعفا کرد تا تغییری که از مدت‌ها قبل گمانه‌زنی شده بود درست در هفته تربیت‌بدنی صورت بگیرد. در فاصله شش ماه تا انتخابات دولت دوازدهم و در میان بسیاری از نابسامانی‌های ورزش در فدراسیون‌های ورزشی؛ چه آنهایی که با رئیس اداره می‌شود و چه فدراسیون‌هایی که سرپرست دارد، اینک وزارت ورزش هم باید با سرپرست اداره شود تا باز هم ورزش ایران دورانی از بی‌ثباتی و بلاتکلیفی را پشت سر بگذارد.

پایانی در آغاز هفته تربیت‌بدنی

نخستین وزیر دانشگاهی دستگاه ورزش که 26 آبان 92 پا به ساختمان سئول گذاشت پس از سه سال و یک روز تجربه نه چندان موفق در 27 آبان 95 با تقدیم استعفا آن هم همزمان با هفته تربیت بدنی به کار خود پایان داد‌. حال باید دید دولت تدبیر و امید برای ادامه این مسیر چه گزینه‌ای را از بین اسامی مطرح در بین رسانه‌ها و افکار عمومی برای نشستن بر کرسی صدارت یکی از پرمخاطب‌ترین وزارتخانه‌های دولت به مجلس معرفی خواهد کرد.

محمد رضاپور

ورزش