خشونت عاطفی از نگاه قانون

همچنین بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی، کودک آزاری شامل همه رفتارهایی است که موجب آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان کودک شود، حال می‌خواهد این کودک آزاری از سوی والدین انجام شود یا از سوی افرادی که سرپرستی کودک را به عهده دارند.

همچنین آن طور که سلامت نیوز از قول رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران نقل کرده است: زمانی که حقوق طبیعی کودکان خدشه‌دار یا نادیده گرفته شود سلامت جسمی و روانی آنها نیز مورد تهدید قرار می‌گیرد که به این پدیده کودک آزاری می‌گویند. به گفته دکتر مهدی تهرانی دوست، متاسفانه بحث خشونت علیه کودکان و رعایت نشدن حقوق آنها، معضلی است که در تمام کشورها بخصوص کشورهای توسعه نیافته مشاهده می‌شود.

این متخصص روانپزشکی تاکید می‌کند مقوله کودک آزاری‌ها در چهار نوع فیزیکی، عاطفی، روحی و جنسی تقسیم‌بندی می‌شود. کودک آزاری جسمی معمولا به‌صورت تنبیه بدنی و آسیب‌زدن به جسم کودک صورت می‌گیرد، به طوری که گاهی مواقع این آسیب‌ها به حدی جدی است که ممکن است به مرگ یا حتی نقص عضو در آنها منجر شود و البته در کنار کودک آزاری‌های جسمی، کودک آزاری‌های عاطفی هم داریم که کودک از نظر روانی و رفتاری مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد و نیازهای روانی‌اش مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

دکتر تهرانی دوست عوامل مرتبط به خود کودک، محیط و مشکلات آزاردهنده را سه عامل اصلی در بروز پدیده کودک آزاری می‌داند و می‌گوید: در واقع عوامل و مشکلاتی در رفتار و روان کودک است که می‌تواند منشا کودک آزاری و خشونت علیه او قرار بگیرد؛ مثلا بیش‌فعالی به عنوان یک مشکل روانی و رفتاری خاص می‌تواند زمینه‌های کودک آزاری را تشدید کند. کودکانی که در اصطلاح مردم به عنوان کودکان خیلی شلوغ تلقی می‌شوند، از نظر شخصیتی ممکن است کودکان بیش‌فعالی باشند بنابراین اطرافیان چون نمی‌توانند آنها را کنترل کنند دست به تنبیه‌های جسمی و خشونت‌های عاطفی علیه آنها می‌زنند.

بنابر اظهارات این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، عقب‌ماندگی ذهنی، مشکلات روانی و هیجانی نظیر انواع اضطراب‌ها و استرس‌های شدید در کودکان نیز از دیگر مواردی است که میزان کودک آزاری علیه آنها را افزایش می‌دهد یا حتی معلولیت‌های جسمی و درس نخواندن هم می‌تواند یک عامل خشونت علیه کودکان باشد، به طوری که مطالعات نشان داده است کودکانی که از نظر تحصیلی ضعیف‌تر هستند بیشتر مورد خشونت اطرافیان قرار می‌گیرند.

به گفته این روانپزشک، اعتیاد، فقر، اختلالات شخصیتی، ناآگاهی با شیوه‌های تربیت، پرخاشگری، اختلافات زناشویی و طلاق مهم‌ترین عوامل اعمال خشونت علیه کودکان به حساب می‌آید.