رفع مشکلات بینایی با تمرینات چشمی

بهره‌گیری از تکنیک‌های درمانی فیزیوتراپی به پیشگیری از آسیب‌ها، محدودیت‌ها و ناتوانی‌های ناشی از صدمات و بهبود عملکرد عضو آسیب‌دیده کمک می‌کند.

دکتر سپیده نفیسی، متخصص فیزیوتراپی در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: فیزیوتراپی و تمرین درمانی در بیماری‌های چشمی به منظور تصحیح حرکات چشم در افرادی که دچار انحراف چشم به داخل یا خارج هستند و تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند، کاربرد دارد.

وی می‌افزاید: تنبلی چشم و دو بینی که در بیماران با نقایص ادراکی ـ شناختی دیده می‌شود و نقایصی که به علت صدمه به سیستم عصبی حین زایمان اتفاق می‌افتد، از طریق تمرینات چشمی قابل رفع است.

وی تاکید می‌کند: همچنین در افرادی که به سرگیجه و اختلالات گوش داخلی مبتلا هستند و توان ثابت نگه داشتن چشم‌ها و تمرکز را ندارند، فیزیوتراپی چشمی موثر واقع می‌شود. جلسات درمانی به منظور افزایش توانایی مغز برای کنترل راستای چشم، حرکات چشم و توانایی متمرکزشدن طراحی می‌شود. این تمرینات ارتباط بین گوش داخلی و چشم‌ها را افزایش می‌دهد و مغز با استفاده از اطلاعات ارسالی از گوش داخلی تعیین می‌کند که میزان حرکت چشم‌ها برای تمرکز روی یک شی، حین حرکت دادن سر چقدر باشد.

این متخصص فیزیوتراپی با تاکید بر این که یکی از اختلالات شایع بینایی، تنبلی چشم است که به عنوان یکی از سه علت نابینایی و کم‌بینایی مطرح می‌شود، اظهار کرد: بچه‌ها معمولا پذیرای درمان‌های تنبلی‌چشم نیستند چراکه لازم است چشم سالم‌شان بسته باشد. به این علت از روش‌های بازی درمانی بهره گرفته می‌شود چرا که کودک بازی با تصاویر را دوست دارد. به این ترتیب، چشم سالم را بسته نگه می‌دارد و تصاویر را با چشم تنبل دنبال می‌کند. بچه‌ها با این روش که نوعی فیزیوتراپی چشم است ارتباط خوبی برقرار می‌کنند و درمان‌شان به طور فعال انجام می‌شود.