چرا سینماگران متعهد باید ادبیات دفاع مقدس را جدی‌تر بگیرند؟

خیلی‌ها شاید با عینک سیاه به این داستان نگاه کنند و بگویند حمایت‌های متعدد دولتی و سازمانی باعث شده است چنین استقبالی شکل بگیرد، ولی مگر می‌توان مدعی شد 150 چاپ یک کتاب را دولت خریداری و حمایت کرده است که اگر این‌گونه بود روشنفکرترین کتابفروشی‌های شهر چرا ویترین خود را به این آثار اختصاص می‌دهند و گاهی آمار فروش بالای آنها را منتشر می‌کنند.

شاید تعبیرهای مرتضی سرهنگی، رئیس دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه‌ هنری سازمان تبلیغات اسلامی و از پیشکسوتان این عرصه بهترین پاسخ باشد: «ادبیات جنگ و بخصوص خاطرات، اکنون دوران بلوغ خود را می‌گذراند.»

اهالی رسانه می‌دانند سرهنگی اهل عمل است و کمتر مصاحبه می‌کند مگر آن‌که پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر رهبر معظم انقلاب به میان بیاید، آن هنگام می‌توان انتظار داشت که او پای میز گفت‌وگو بنشیند و گرچه کوتاه سخن بگوید.

سرهنگی معتقد است: ادبیات جنگ با شلیک اولین گلوله به دنیا می‌آید، در زمان جنگ رشد می‌کند و پس از پایان جنگ به بلوغ می‌رسد. با این جمله باید منتظر آثاری خواندنی‌تر هم باشیم. خاطرات جنگ همدمی جز انسان ندارد. در تمام جنگ‌ها پای انسان در میان است، وقتی جنگ تمام می‌شود و سربازی زنده به خانه‌اش برمی‌گردد، قلم و کاغذ برمی‌دارد و می‌نویسد که چه بر سرش آمده است.

نکته دیگری که در این میان وجود دارد، ظرفیت‌های پیوند ادبیات و سینماست که شاید بیان تصویری سرهنگی از جایگاه ادبیات متعهد اینجا به کمک ما بیاید: «خاطرات مقدمه‌ شناخت جنگ است. به معنی دیگر، خاطرات نزدیک‌ترین روایت به جنگ است. جامعه‌ای که سایه‌ هواپیماهای بمب‌افکن را روی پشت بام خانه‌هایش دیده و با رنج و امید مقاومت کرده است و فرزندان این جامعه میدان‌های نبرد را پُر کرده‌اند، می‌خواهد با نوشتن خاطراتش و خلق ادبیات، جنگ را جوان نگه دارد. سربازان جنگ مثل انسان‌های دیگر پیر می‌شوند. جامعه‌ جنگ‌‌دیده تلاش می‌کند خاطرات آنان را جوان نگه دارد تا انرژی نهفته در این خاطرات به کمک مشکلاتش بیاید؛ هر چند این مشکلات پایان‌‌ناپذیر باشند.»

سینما و ادبیات جهان با وجود گذشت دهه‌ها از جنگ‌های جهانی هنوز درباره آن می‌نویسد و فیلم می‌سازد، اما... بگذارید ادامه این داستان را از زبان سرهنگی بشنویم: «درباره‌ جنگ جهانی دوم که حدود ۶۸ سال از آن می‌گذرد، هنوز آثار ادبی نوشته و منتشر می‌شود. درباره‌ این جنگ، سینمای جهان هنوز هم فعال است و پای آثار قابل اعتنایی را به پرده کشانده و می‌کشاند.» (جام جم)