دختـــر مو قرمز ترانزیستوری

اگر از طرفداران بازی‌های مستقل باشید، حتما خبر دارید که سال 2012 عنوان Bastion توانست جوایز بسیاری را از آن خود کند و اسم سازنده‌اش یعنی Supergiant Games را حسابی سر زبان‌ها بیندازد. از ویژگی‌های درخشان Bastion، سبک هنری زیبا و دلنشین با زاویه‌ دوربین ایزومتریک و استفاده از المان‌های نقش‌آفرینی در گیم‌پلی بود. اما با گذشت تقریبا چهار سال از زمان عرضه‌ بازی، آنچه همه به نیکی از آن یاد می‌کنند سبک روایت داستان است. در Bastion راوی مثل موجودی همراه در تمام لحظات بازی حضور داشت و همزمان اکشن‌ها و واکنش‌های شما را روایت می‌کرد. اگر به جهت خاصی حرکت می‌کردید، با دشمن مواجه یا حتی کشته می‌شدید، راوی اتفاقات را بازگو می‌کرد و این، همان ویژگی یکتایی بود که تا قبل از این در هیچ بازی دیگری ندیده بودیم.

حالا تقریبا شش هفته‌ای می‌شود که بازی جدید همان سازندگان یعنی Transistor به صورت دیجیتال و از طریق شبکه‌ استیم عرضه شده است. در این عنوان نیز سازنده از همان سبک روایت موفق بهره گرفته با این تفاوت که تقریبا از همان ابتدای بازی متوجه می‌شویم راوی کیست و حتی به صورتی بصری نیز وی را می‌بینیم. داستان بازی از جایی شروع می‌شود که Red، زن جوان و خواننده‌ای که شخصیت اصلی بازی است، در شبی مورد حمله‌ عده‌ای ناشناس قرار می‌گیرد، اما مردی در ازای از دست دادن جان خود، او را نجات می‌دهد. سلاحی شبیه شمشیر در بدن مرد فرو رفته و شما باید با بیرون کشیدن آن و حمل آن به عنوان سلاح اصلی کاراکتر تلاش کنید با پیشروی در داستان به راز این جنایت پی برده و از هویت گروه مهاجم پرده بردارید. شمشیر که شبیه، یک ترانزیستور بزرگ است، راوی قصه است و از آنجا که در تمام لحظات در کنار رِد است، حالات و واکنش‌های مختلف او و تعاملاتش با محیط را روایت می‌کند. زاویه‌ دوربین باز هم ایزومتریک است، اما در مواقعی اندک برای تنوع و زیبایی که انصافا بسیار موفق بوده، به دو بعدی ساید اسکرولر تغییر می‌کند.

«ترانزیستور» از آن قصه‌هایی است که امکان گفتنش در یک دنیای کاملا فانتزی یا واقعگرایانه وجود ندارد، بنابراین سازنده‌ها تا حد زیادی از سبک هنری سایبرپانک بهره گرفته‌اند. شهری که به طور کلی از نظر ظاهری برای ما آشناست؛ شهروندان، وسایل نقلیه، تجهیزات و امکاناتی دارد که حاصل پیشرفت گسترده‌ فناوری است. در هر منطقه از بازی آزادانه می‌توانید در فضاهای موجود سرک کشیده و از دیدن قدرت هنری و جلوه‌های بصری بازی لذت ببرید، اما افسوس که حتی بزرگ‌ترین محیط‌ها نیز در نهایت یک ساختار خطی و بسته دارند و در صورتی که منطقه‌ای را ترک کنید، دیگر امکان بازگشت به آن وجود ندارد.

صداگذاری بویژه موسیقی بازی شاهکار است و گاه ترانه‌هایی که می‌خواند، مسحور کننده از آب در آمده‌اند. از منظر گرافیکی نیز ترانزیستور با بهره‌گیری از رنگ‌های متنوع و اغلب گرم، نگاه هر بیننده‌ای را به سمت خود جلب می‌کند. تکسچرها، انیمیشن‌های کاراکترها، دشمنان، جزئیات مدل‌ها و محیط همگی به بهترین شکل کار شده‌اند و پارتیکل‌های بازی به قدری با ظرافت و دقیق کار شده‌اند که تماشای انیمیشن دویدن عادی کاراکتر و کشیده شدن شمشیرش روی زمین به تنهایی لذت‌بخش است.

گیم‌پلی ترانزیستور نیز بسیار خلاقانه طراحی شده است و در آینده منبع الهام بازی‌های متعددی خواهد بود. گیم‌پلی بازی به طور کلی مبتنی بر مبارزات است یعنی شما دشمنان یک محیط را از بین برده و به محیط دیگر می‌روید تا همین کار را تکرار کنید. گرچه این ساختار در نهایت باعث شده مبارزات بازی مقداری تکراری و خسته‌کننده شوند، اما المان‌های دیگر و درخشانی در دل خود جای داده است که نبودشان می‌توانست بازی را به نابودی محض بکشاند. مبارزات ترانزیستور را می‌توانید هم به صورت همزمان و هم نوبتی انجام دهید. به این صورت که در حالت همزمان می‌توانید با استفاده از دکمه‌های ضربات به دشمنان آسیب وارد کنید، اما در حالت نوبتی هر حرکت و ضربه‌ای که انجام می‌دهید، مقدار مشخصی از نوار حرکات شما را اشغال می‌کند. بعد از اتخاذ حرکات خود و خارج کردن بازی از حالت نوبتی، می‌توانید شاهد توقف دشمن‌ تا اتمام حملات تعیین شده‌ کاراکتر باشید، اما به این قیمت که برای حملات مجدد به مدتی زمان برای شارژ شدن نوار مذکور نیاز دارید.

ویژگی عالی دیگر بازی این است که در هر لحظه فقط چهار خانه برای تعریف حملات شمشیر خود در اختیار دارید و این خانه‌ها را می‌توانید با توجه به سلیقه و سبک بازی خود تعیین کنید. در طول بازی قدرت‌ها و توانایی‌های جدید به دست می‌آورید که می‌توانید جایگزین قدرت‌های قبلی کنید یا به عنوان یکی از دو پاورآپ امکان‌پذیر برای هریک از خانه‌ها مورد استفاده قرار دهید. ساختار فوق به شما این امکان را می‌دهد تا سبک‌های مختلفی در گیم‌پلی ایجاد کرده و در حالی که فردی بازی را با تکیه بر ضربات سنگین تمام می‌کند، شما این کار را با تمرکز روی سرعت و مخفیکاری انجام دهید.

تاثیر هریک از توانایی‌ها روی یکدیگر متفاوت بوده و به این ترتیب می‌توانید در هر مبارزه با حرکاتی جدید به استقبال دشمنان بروید. ترانزیستور یکی از بهترین بازی‌های مستقل عرضه شده‌ امسال است و به عقیده‌ بنده می‌تواند نامزد بهترین بازی مستقل سال هم باشد. اگر از بازی‌های مستقل، دوربین ایزومتریک و گرافیک عالی، گیم‌پلی اکشن و موسیقی ناب لذت می‌برید، تجربه‌ این عنوان را از دست ندهید، زیرا ضعف‌های جزئی‌اش نمی‌تواند مانع لذتی شود که ارائه می‌کند.

مجید رحمانی