«آوای باران» به روایت شهرزاد قصه‌گو

سریال «آوای باران» توانست مردمی را که تماشای سریال‌های ماهواره‌ای را بر سریال‌های وطنی ترجیح می‌دادند، پای تلویزیون خودمان بنشاند و‌ آنها را وادارد تا کانال تلویزیون خود را روی شبکه سه تنظیم کنند و با اشتیاق منتظر پخش این سریال بمانند.

مردم حالا آن‌قدر به سرنوشت باران و پدرش علاقه‌مند شده‌اند که حاضرند تا پایان شب منتظر پخش این سریال بیدار بمانند و چند ساعت مراسم جشنواره جام‌جم را تماشا کنند (هرچند چهارشنبه‌شب سریال آوای باران به دلیل طولانی شدن مراسم جشنواره پخش نشد و علاقه‌مندان این سریال را آزرده‌خاطر کرد و به همین دلیل شبکه سه پنجشنبه‌شب برخلاف جدول هفتگی خود این سریال را پخش کرد، اما بازهم به دلیل نبود اطلاع‌رسانی دقیق بسیاری از مردم این قسمت از سریال را ندید‌ند و شبکه سه، شنبه‌شب دو قسمت از این سریال را به نمایش گذاشت).‌

فیلمنامه موفق و پرکشش اولین رمز موفقیت سریال آوای باران است. نویسندگان این سریال می‌دانند که باید اطلاعات را تدریجی به مخاطب ارائه کنند. این روش باعث می‌شود تا او منتظر تماشای قسمت بعد بماند. برای هر قسمت یک اتفاق هیجان‌انگیز کافی است و آنچه مهم است، ایجاد انتظار برای مخاطب است؛ درست مثل داستان‌های هزار و یک شب و ترفند شهرزاد قصه‌گو. برخی می‌گویند ساختار سریال آوای باران هندی است! (که این هم بد نیست) تلویزیون بنا به ذات خود اول مخاطب را با یک اثر درگیر کند بعد در کنار سرگرم کردن، آموزش‌ و اطلاع‌رسانی را که مدنظر دارد به او ارائه کند. حتی برنامه‌های ترکیبی و گفت‌وگومحور هم باید ابتدا ساختار جذابی داشته باشد تا مردم را درگیر کند.

آوای باران می‌تواند الگوی خوبی برای ساخت سریال‌های وطنی و پرمخاطب باشد. داستان دختر پولداری که بنا به خیانت اطرافیان تبدیل به دختری گدا می‌شود و اطرافیان او که با زیاده‌خواهی حتی به فرزندان خود هم رحم نمی‌کنند. آدم‌های آوای باران سیاه و سفید هستند، اما سرنوشت آنها آن‌قدر برای مردم پیچیده و جذاب است که دوست دارند پایان قصه را ببینند. نویسندگان سریال در هر قسمت باران را به پدرش نزدیک و دور می‌کنند، همین قایم باشک بازی برای بیننده جذاب است و او را از شخصیت‌هایی مانند شکیب، زیور، نادر و بیتا متنفر می‌کند و به شخصیت‌هایی مانند طاها، فرید و باران نزدیک می‌کند. رمز موفقیت آوای باران همین تعلیق‌هاست که می‌تواند برای نویسندگان و کارگردانان دیگر الگوی مناسبی باشد.

طاهره آشیانی / ‌دبیر گروه رادیو و تلویزیون