دوبله و ترجمه 2 بال موفقیت

در گذشته مترجم‌ها برای دوبله آثار سینمایی و تلویزیونی وقت زیادی را صرف می‌کردند تا معادل کلمات را بدرستی در ایران پیدا کنند، به گونه‌ای که برای مخاطب ملموس باشد و از طرفی مفهوم کلی جمله هم منتقل شود، در حالی که ما این روزها شاهد هستیم که مترجم‌ها وقتی می‌خواهند جمله‌ای را که با فرهنگ ما چندان مانوس نیست به اصطلاح ایرانیزه کنند، آن را به طور کامل تغییر می‌دهند و یک جمله دیگر را جایگزین می‌کنند، در حالی که ترجمه هیچگاه اجازه چنین تغییر فاحشی را به ما نمی‌دهد، به همین دلیل در برخی از صحنه‌ها ما شاهد آن هستیم که اکت یک بازیگر همخوانی با دیالوگ‌ها ندارد. شک نداشته باشید این تناسب نداشتن‌ها در نهایت باعث می‌شود که ما مخاطب خود را از دست بدهیم و بیننده ترجیح بدهد به جای تماشای یک اثر دوبله شده، آن را به زبان اصلی و با زیرنویس ببیند.

البته نکته مهمی که در مورد ترجمه‌ها وجود دارد، ویرایش نامناسب آنهاست. ما باید در مورد ویراستاری‌ها یا همان ممیزی، یک قانون کلی را مشخص کنیم و براساس همان قانون، آثار را مورد ممیزی قرار دهیم، نه این که هر فردی بنا به سلیقه شخصی‌اش دست به این کار بزند، چون این مورد باعث می‌شود مترجم‌های با استعداد، به دلیل اعمال نظرهای بیش از اندازه از این کار فاصله بگیرند و جایشان را به افرادی بسپارند که در این امر از تجربه کافی برخوردار نیستند.

در هر حال بر این باورم که اگر ما نگاه‌های شخصی را از روی ترجمه و دوبله برداریم و اجازه دهیم بین مدیر دوبلاژ و واحد ترجمه ارتباط خوبی برقرار شود، آنها بخوبی می‌توانند آثار فاخری را در چارچوب قوانین کشورمان ارائه دهند.

بهرام زند/ مدیر دوبلاژ