مردی با مو و ریش بلند که بیشباهت به میرزا کوچکخان نبوده و بینی بزرگ و کشیدهاش طنز نهفته در کلامش را مضاعف کرده است.
روابط عمومی قوی و حاضرجواب بودنش، از او یک شومن هم ساخته، کسی که در مراسم مختلف فرهنگی، هنری همیشه حرف یا متلکی دارد که بعضی را بخنداند و بعضی را عصبانی کند.
هر چند در نگاه اول، چهره اخمو و رفتار خشکی دارد، اما سرشار از عشق به مردم و زندگی است.
عظیمی؛ کارگردان انیمیشن، کاریکاتوریست، نقاش، مجسمهساز، فیلمنامهنویس، تصویرساز، مجری، داور است و از همه هنرهای دنیا فقط از هنر آشپزی بهرهای نبرده است. این کارگردان آنقدر خودش، حرف برای گفتن و پیچیدگی برای کندوکاو دارد که شاید بیشتر بخواهید از او بدانید تا اثرش.
خودش معتقد است که هر آنچه در هنرش عرضه میکند برای مردم است و فقط و فقط فیلم میسازد تا مردم دوست داشته باشند و از اداهای روشنفکری دوری میکند. قاعدتا هم باید خالق شخصیتهایی چون بابا برقی، سیاه ساکتی، غلام تکثیر و داوود خطر آنقدر به مردم نزدیک باشد تا تکه کلام و منششان را دریابد.
عظیمی میگوید از پایین شهر تا بالای شهر دوست و رفیق دارد و آنقدر میان مردم زندگی کرده که نیازی به مشاور و کارشناس برای یافتن مشکلات و معضلاتشان ندارد.
بهرام عظیمی این بار، پا فراتر از امروز نهاده و تهران را در سال 1500 تصویر کرده است، تهرانی که پیکان و ترافیک دارد و مردم برای خوردن آبگوشت از گوشتکوب برقی استفاده میکنند. با این کارگردان سینما، گفتوگوی جذاب و پر افت و خیزی داشتیم که بزودی آن را خواهید خواند.
آزاده کریمی - گروه فرهنگ و هنر
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
برای بررسی کتاب «خلبان صدیق» با محمد قبادی (نویسنده) و خلبان قادری (راوی) همکلام شدیم