در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
این ترکیبات شیمیایی میتواند ایمنی را برای مردم به ارمغان آورد که البته این امر معمولا با هزینههایی همراه است. بعضی از این مواد که در حال حاضر استفاده میشود ممکن است برای فرد سمی باشد و همین امر باعث شده که استفاده از برخی نمونههای آن ممنوع شود.
بر این اساس، محققان دانشگاه A&M تگزاس تحقیقاتی را آغاز کردند تا برای فرونشاندن آتش بدون آسیبزدن به سلامت انسان یا محیط زیست، مواد جدیدی کشف کنند.
این محققان کاورهای بسیار نازک و انعطافپذیری ساختهاند که قادر به محافظت از فومهای پلاستیکی و الیاف پنبه البسه در مقابل آتش است و معتقدند که این فناوری جدید مبارزه با آتش تقریبا بیخطر است.
قرار است یو چین لی و جیم گرونلان، دو نفر از دانشمندان دستاندرکار در این خصوص، این دستاورد را بزودی معرفی کنند.
چارلز ویکی، یکی از شیمیدانان دانشگاه مارکوئتی میلواکی بهرغم حضور نداشتن در این پروژه میگوید: این کار جدید دانشمندان برای من بسیار چشمگیر و دلگرمکننده است.
ویکی متخصص مواد بازدارنده آتش بوده و در مورد چگونگی رفتار مواد و تعامل آنها با یکدیگر تحقیق میکند.
طرز تهیه مواد جدید توسط گرونلان و لی درست مانند درستکردن لازانیاست. آنها لایهها را یکی در میان قرار میدهند، با این تفاوت که به جای ماکارونی و پنیر دانشمندان از لایههای پلاستیک و خاک رس به شکل یک در میان استفاده میکنند. خاک رس استفاده شده در این لازانیای شیمیایی همانند خاک رسی است که در زمین به وفور یافت میشود.
در مراحل اولیه تحقیق، مواد تولیدشده به این شکل سازگاری چندانی با محیط زیست نداشت و اصطلاحا سبز نبود.
بنابراین محققان تصمیم گرفتند که از پلاستیک صنعتی استفاده نکنند و در عوض از عناصر موجود در طبیعت استفاده کنند.
در نهایت چیتوسان جایگزین پلاستیک در ترکیب شد. چیتوسان یک ترکیب پلیساکاریدی است که در پوست سختپوستانی همچون میگو و خرچنگ یافت میشود.
ترکیب خاک رس و چیتوسان به تولید کوچکترین لازانیای چیتوسان ـ رس جهان منجر شد. محققان این ترکیب بازدارنده آتش را روی فومهای استفاده شده در مبل و تختخواب آزمایش کردند.
فومهای پلاستیکی بدون استفاده از ماده ضدآتش ظرف مدت 10 ثانیه پس از قرار گرفتن روی شعله پروپان، ذوبشده و آتش میگرفت اما فومهای پوشیده شده با ماده جدید ضدآتش آسیب بسیار کمی دیده بود و فقط سطح بیرونی آنها اندکی ذوبشد، در حالی که داخل فوم کاملا سفید و نرم باقی مانده بود.
این ترکیب برای فومهای پلاستیکی خوب بود، اما محققان سریعا متوجه شدند که اختراع آنها الیاف ریز پنبه داخل البسه را بخوبی در برابر آتش محافظت نمیکند بنابراین برای الهام گرفتن به جای دیگری نگاه انداختند: آسمانخراشها. تیرآهنهای فولادی که در اسکلت آسمانخراشها استفاده میشود حاوی نوعی ماده ضدحریق است.
به محض رسیدن حرارت بالا به تیرآهن پوشش شیمیایی موجب تولید کفی روی سطح آهن تولید میشود که به عنوان عایق عمل میکند.
لی و گرونلان با استفاده از لایههای متناوب کف شیمیایی توانستند پوشش مناسبی برای پنبه البسه تولید کنند. مواد شیمیایی به کار گرفته شده به محض حرارت دیدن کف عایقی ایجاد میکردند اما برخلاف آسمانخراشها این لایهها بسیار نازک بود، به گونهای که صدهزار لایه از آنها ضخامتی به اندازه یک ورق کاغذ دارد.
پس از ترکیب این مواد با تار و پود لباس و قرار دادن لباس روی آتش به مدت ده ثانیه مشاهده شد که لباس اندکی تیرهرنگ شد، ولی آتش نگرفت.
اگرچه محققان معتقدند این تحقیق امیدوارکننده است، اما در شرایط واقعی، مدت آتشسوزی 10 ثانیه نخواهد بود و این مواد تنها میتواند مدت کوتاهی از انتشار شعلههای آتش جلوگیری کند.
شاید این مواد نتواند مدت زیادی از شیوع آتش جلوگیری کند، اما بازهم محققان معتقدند که این روش شروعی امیدوارکننده داشته و از پتانسیل بالایی برای موفقیت برخوردار است.
sciencenewsforkids - مترجم: آتنا حسنآبادی
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد