ایرلند با تراپاتونی می‌خواهد «یونان دوم» باشد

سرمربی ایتالیایی ایرلندی‌ها با 73 سال سن و سابقه 60 سال فعالیت مستمر در عرصه فوتبال (ابتدا به صورت بازیکن و سپس مربی) آدم کوچک و ناواردی نیست و برعکس می‌توان او را یک کارشناس و تحلیلگر برجسته هم شناخت، اما حرف‌های او هفته‌ها بعد از صعود ایرلند جنوبی به مرحله نهایی یورو 2012 ـ که خرداد و تیر سال آینده در خاک لهستان و اوکراین برگزار می‌شود و 16 تیم برتر اروپا را جذب خویش می‌کند ـ چنان مثبت و توام با ادعاهای بزرگ است که به نظر می‌رسد در درجه اول از علاقه مفرط پیرمرد به فوتبال ایرلند و تعصب وی به کارش برخیزد و ریشه در این داشته باشد که او بیش از 3 سال است در دوبلین زندگی می‌کند و بیش از آن که ضعف‌های ایرلند را ببیند، محسنات آن را می‌بیند. وی در فاصله کمی تا سال 2012 می‌گوید: امید و آرزوی اول ما این است که در زمان برپایی دور پایانی جام و هنگامی که به اوکراین و لهستان می‌رویم، مصدومانی جدی و بزرگ نداشته باشیم و تمامی نفرات اصلی‌مان در دسترس باشند و در آن صورت می‌توان در آنجا دست به کارهای بزرگی زد و خبرساز شد.

تراپ در سری A باشگاه‌های ایتالیا 6 بار با یوونتوس به عنوان قهرمانی رسید و فاتح جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا در سال 1985 هم شد و 2 دوره جام یوفا (لیگ اروپای فعلی) و یک دوره جام برندگان جام اروپا را نیز فتح کرده است. او که در اینترمیلان و فیورنتینا هم مربیگری کرده و با بایرن مونیخ قهرمان لیگ آلمان و با بنفیکا فاتح لیگ پرتغال و با سالزبورگ قهرمان لیگ اتریش شده و تیم ملی ایتالیا را هم در سال‌های 2000 تا 2004 هدایت کرد، اظهار می‌کند: اگر در 5 ماه و اندی باقیمانده تا دور پایانی یورو 2012 نیروها و نفرات تازه‌ای در فوتبال ایرلند جنوبی ظهور کردند، از آنها هم استقبال خواهیم کرد اما در این زمان‌های کوتاه معمولا باید به داشته‌های خود اکتفا کنید و آنها را سرحال نگه دارید و ساختاری را که از قبل شکل گرفته و موجود است، جلا ببخشید و این کاری است که من هم در حال انجام آن هستم. حالا که ما ساختار و پایه یک تیم قوی را در اختیار داریم و نفرات‌مان چند سالی است که در میدان‌های بین‌المللی کسب تجربه می‌کنند، چرا به فرجام کار خود بدبین باشیم؟ چرا ما نتوانیم همان کاری را در مرحله پایانی یورو انجام بدهیم که یونان 7 سال پیش در خاک پرتغال صورت داد؟

تراپ مو نقره‌ای که به رغم بالارفتن سنش هنوز فعال و شاغل و در جریان برگزاری بازی‌ها در لب خط همچنان پرشور و احساس است، ‌توضیح بیشتری درباره چگونگی تبدیل‌شدن تیمش به یک یونان ثانوی نمی‌دهد، اما این مساله مشخص است که ایرلندی‌ها از حاصل کار او راضی‌اند و به همین سبب نیز می‌خواهند قرارداد او را تا جام جهانی 2014 تمدید کنند. اعتقاد تراپاتونی و باور مقام‌های ایرلندی این است که اگر در مرحله پلی‌آف انتخابی جام جهانی 2010 هم تیه‌ری آنری، مهاجم فرانسوی تقلب نمی‌کرد و توپ را با دست نمی‌زد و از این طریق تیم ملی فرانسه را در برابر ایرلند جنوبی به نتیجه تساوی مورد نظرش نمی‌رساند، مردان تراپ به آفریقای جنوبی هم می‌رفتند و در جام جهانی نوزدهم نیز بخت‌آزمایی می‌کردند.

حقیقت امر در دوبلین هر چه باشد، تراپاتونی در تمجید از شاگردانش هرگز امساک نمی‌کند و آنها را واقعا قبول دارد. وی که از مارکو تاردلی، هافبک پیشین تیم ملی ایتالیا به عنوان دستیارش در تیم ملی ایرلند استفاده می‌کند، می‌گوید: اهداف من و تاردلی در تیم ملی ایرلند جنوبی همیشه مشخص بوده و در این راه گام برداشته‌ایم. اگر داوران اجازه می‌دادند و بیهوده فرانسه را بر ما برتری نمی‌بخشیدند، ما به مرحله پایانی جام جهانی 2010 هم راه می‌یافتیم. با این که آن ناکامی و حذف شدن‌مان به دست فرانسه بسیار ناجوانمردانه و خلاف عدالت بود. کارم را در دوبلین از اواخر پاییز 2009 از نو شروع کردم و دوباره همه چیز را سامان دادم. حاصل آن کار مجدد را اینک در پایان مرحله پلی‌آف انتخابی یورو 2012 می‌بینید. خوشبختانه یک رابطه کاری عالی بین من و شاگردانم برقرار است و ما به یکدیگر اعتقاد داریم. بازدهی کار بازیکنان من نیز بالا آمده و من توانسته‌ام بتدریج برای هر پست حداقل 2 بازیکن همسطح بیابم. ما هر چه داریم، از همین بازیکنان و به خاطر ازخودگذشتگی‌شان بوده است و در غیر این صورت امکان نداشت ما در کنار تیم‌هایی راهی مرحله پایانی یورو شویم که به وضوح از ما پرمهره‌تر و صاحب کلاسی برتر هستند.

تراپاتونی آن قدر کمال‌گراست که تنها افسوس و مایه ناراحتی‌اش این است که چرا ایرلند جنوبی در مسابقه برگشت خود با استونی در دوبلین یک گل خورد و به تساوی 1ـ1 با حریف متوسط اما شگفتی‌سازش اکتفا کرد ولی برد 4 بر صفر در زمین حریف (شهر تالین مرکز استونی) در مسابقه رفت برای صعود ایرلندی‌ها کاملا کافی بود. این عادت کم‌گل‌خوردن ایرلند است که تراپاتونی را حتی از تک‌گل‌های دریافت‌شده توسط تیمش ناراحت می‌کند. سرمربی پیشین یوونتوس و اینتر می‌گوید: به شاگردانم تذکر داده‌ام که هرگز به گذشته زیاد فکر نکنند زیرا هر مسابقه تازه‌ای که از راه می‌رسد تمرکزی صددرصد را در زمان حاضر می‌طلبد. من مسرورم که از گروه‌مان در دور مقدماتی یورو و حتی از مرحله پلی‌آف بدون یک شکست هم بالا رفتیم و اینک می‌توانیم به مرحله نهایی جام نیز با امیدواری نگاه کنیم.»

صعود ایرلند جنوبی به مرحله پایانی یک جام بزرگ امید و روحیه‌ای خوب را به ملتی بخشیده که بر اثر بحران بزرگ اقتصادی اخیر در اروپا تحت فشار بوده و حال مساعدی نداشته است. اضافه بر این فوتبال ایرلند هم می‌تواند روی پولی حساب کند که صعود به مرحله نهایی یورو و حضور در این مرحله نصیب ایرلندی‌ها می‌کند و آنها را که برای بازسازی ورزشگاه لنزداون‌رود شهر دوبلین مخارج زیادی کرده‌اند به سرمایه‌ای تازه نایل کند و جبرانی بر قسمتی از پول خرج‌شده باشد.

تراپ حتی با چهره پیر و پدرگونه‌اش و حرف‌های مهربانانه‌اش و همچنین آنچه درباره گذشته خود می‌گوید دل مردم ایرلند را ربوده و آنها مایلند وی به خاطر همین روحیات در دوبلین بماند.

تراپ می‌گوید: «من ایرلند و مردم آن را دوست دارم. من در ایتالیا در یک روستا به دنیا آمدم و ایرلند سرشار از روستاها و مکان‌ها و مجامعی از این دست است و به همین سبب است که احساس می‌کنم هنوز در کشور خودم روزگار می‌گذرانم.

من بسیار مسرورم که به همین دلایل با مردم ایرلند احساس یکدلی می‌کنم و روحیات آنها را می‌شناسم. ما باید همیشه امکان کسب موفقیت را توسط خودمان باور داشته باشیم و در همین راه بکوشیم. ما باید در ماه‌های باقیمانده تا شروع یورو 2012 خودمان را از هر جهت و بخصوص مسائل روحی بسازیم و باور کنیم که می‌توانیم با تیم‌های بزرگ نیز به شکلی همپا بازی کنیم و نتیجه بگیریم.

این باوری است که من دارم و مردم ایرلند نیز باید صاحب آن بشوند و نباید آن را فقط یک آرزوی شیرین و غیرقابل دستیابی بینگارند.»

Irish Times / مترجم: وصال روحانی