سینه‌زنی در طالقان

پیشینه عزاداری حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) در واقعه جانسوز کربلا در طالقان به سده‌های قرن اول هجری شمسی باز می‌گردد و از آن هنگام که مردم این خطه به تشیع گرویدند، عزاداری سالار شهیدان نیز اقامه می‌شده است.

روزهای تعطیل تاسوعا و عاشورا به مردمی که به‌صورت آبا و اجدادی به خاندان نبوت عشق می‌ورزند، فرصت می‌دهد تا به هر ترتیبی شده در مراسم زادگاه خود شرکت جویند و این مراسم و آیین‌ها را در کنار دوستان و بستگان و هموطنان خویش اجرا کنند.مهم‌ترین شاخصه مراسم سینه‌زنی سنتی طالقانی‌ها، تشکیل حلقه‏ای است که در آن هر سینه زن با دست چپ کمر سینه‌زن قبلی را گرفته و پس از هر ضربه به سینه (در حالت یکضرب هر بار و در سه ضرب پس از هر سه ضربه) یکبار به سمت جلو خم می‌شوند.

سینه‌زن‌ها با هر ضربه به سینه در همان حال یک گام به سمت راست برمی‌دارند و حلقه مدام به خلاف عقربه‌های ساعت می‌چرخد.

این نوع سینه‌زنی موسوم به «شِیلَنگِهْ» در طالقان مرسوم است. همچنین تشکیل حلقه یا دو صف و سینه زنی با دو دست نیز معمول است.

در دوران قدیم مردان روستایی چنان از سوز دل سینه‌زنی می‌کردند که از خود بی خود می‌شدند، بر اثر ضربات بسیار سنگین که صدایی رعد آسا داشت از سینه بسیاری از سینه‌زنان خون جاری می‌شد و اشک‌ها از دیده‌ها روان می‌گشت.

بعد از سینه‌زنی و نوحه‌خوانی و ذکر مصیبت‌خوانی آنچنان فضای روحانی به وجود می‌آمد که پنداری جماعت واقعه جانسوز کربلا را به چشم می‌بینند و مرد و زن با تمام وجود برای آن بزرگواران اشک ماتم می‏ریختند.