یاد

چریکی عاشق، مبارزی قهرمان

بیشتر عکس‌هایی که از او دیده می‌شود، لباس رزم بر تن دارد. برای همین وقتی عکس‌ها را می‌بینی باور نمی‌کنی این مرد، لطافت عارفانه‌ای داشته باشد. نوشته‌های عاشقانه‌اش را که خطاب به همسرش نوشته می‌خوانی؛ باور نمی‌کنی صاحب این نگاه و قلم، با تفنگ و جنگ آشنا باشد، چه برسد به این‌که چریک هم باشد! برای همین مصطفی چمران را با معیارهای سطحی، پر از تضاد می‌یابی و می‌مانی حیران که یک نفر چطور می‌تواند اضداد را در روح خود جمع کند و از قضا در هریک بهترین‌ها باشد. آنقدر که هنوز از خاطره‌ها نرفته و می‌تواند مثالی بی‌نقص باشد از یک مبارز و یک عاشق.

کد خبر: ۴۱۱۱۲۵

دانش آموخته دانشگاه تهران بود و با بورسیه‌ای که به خاطر ممتاز بودنش گرفت، سال 1337 راهی آمریکا شد، اما اخذ مدرک دکترا در رشته الکترونیک و فیزیک پلاسما باعث نشد تا داشتن یک زندگی مدرن و پر از آسایش را با زندگی سراسر سختی طاق نزند. به همین خاطر خرابه‌های بیروت و کوه‌های جبل عامل را به رفاه آمریکا ترجیح داد و به این ترتیب با یادگاری‌هایی که از خود به جا گذاشت، برای همیشه در قلب محرومان و مستضعفین شیعه جای گرفت و رشادت‌هایش بر کف خیابان‌های داغ و بردامنه کوه‌های مرزی فلسطین اشغالی برای ابد ثبت شد.

قهرمانی‌هایی که شهید چمران از خود به‌جا گذاشته، فقط شامل لبنان نیست که خاک ایران نیز تصاویر بی‌شماری از بی باکی‌های این مرد چریک به خود ثبت کرده است. کردستان و پاوه هم هر ساله‌ 31 خرداد داغدار مصطفی است؛ محلی که به خاطر همه تجارب انقلابی، ایمان، فداکاری و شجاعت شهید چمران، شکوهمندترین قهرمانی‌ها را به خود دید.

شهید چمران برای امام(ره) ‌هم عزیز بود. اندوه بنیانگذار کبیر انقلاب در پیامی که به مناسبت شهادت دکتر مصطفی چمران، در روز اول تیرماه سال 1360 منتشر کردند ، قابل لمس است: « هنر آن است که بی‏هیاهوهای سیاسی، و «خودنمایی»های شیطانی، برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند نه هوی، و این هنر مردان خداست. او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت.» روانش شاد و یادش بخیر.