دو سناریو برای فردای مصر

به گزارش شبکه العالم، عبدالباری عطوان مدیر مسئول روزنامه القدس العربی چاپ لندن در سرمقاله اش به بررسی سناریوهای پیش روی مصر در مرحله آینده پرداخته و نوشته است: درحال حاضر دو سناریو وجود دارد نخست سناریوی انقلاب است که خواهان سرنگونی رژیم مصر و راس هرم آن همزمان با هم و در سریع‌ترین زمان و کمترین مدت است تا تغییرات تحقق یابد و نظام دموکراتیک وتکثرگرای جدید و نهادهای آن شکل بگیرد.

دوم، سناریوی رژیم است که از همه شیوه های مانور برای خرید زمان و دل بستن به خسته شدن انقلاب وانقلابیون و ملت استفاده می کند به گونه‌ای که آنها درنهایت کار به واقعیت موجود یعنی بازسازی رژیم کنونی و ادامه حیات آن در قدرت با چهره‌های دیگری ،چه بسا چهره های رده دوم، تن دهند و این همان طرحی است که تونی بلر از آن به تغییر منظم و کنترل شده یاد می‌کند.

در این میان، ارتش مصر وضعیت را از نزدیک زیر نظر دارد و ژنرال های بلندپایه آن اهداف پنهانی مورد توافق با قدرت‌های خارجی و در صدر آن آمریکا را اجرا می‌کنند و نمی‌دانیم که این دوره نظارت چه مدت طول خواهد کشید و چه زمانی عملاً برای پایان دادن به این وضعیت بحرانی وارد عمل خواهند شد.

برخی از احتمال وقوع ناگهانی درگیری ها در داخل رژیم سخن می گویند بویژه که راس هرم یعنی مبارک از پا افتاده و مریض است و چه بسا ناگهانی زیر فشار تهدید و چه بسا باج خواهی از طریق افشای برخی از رسوایی ها درپی برملا شدن میزان ثروتش، تصمیم به رفتن بگیرد و بعید نیست که برخی نزدیکان او براساس دستورات خارجی به سناریویی نظیر سناریوی عبدالحکیم عامر یا سناریوی یاسر عرفات متوسل شوند.

درگیری در روزها و هفته‌های آینده بطور حتم تشدید می شود و شاید به سمت و سوهای بسیار خطرناکی حرکت کند زیرا جوانان انقلابی هرگز نمی‌پذیرند که میدان التحریر به یک "هاید پارک" در محاصره تانک ها تبدیل و هر روز از مساحت آن کاسته شود.

این تحولات درحالی است که رژیم مصر تاب تحمل زیان‌های اقتصادی را به خاطر وضعیت فلج کنونی جوانب زندگی و اقتصاد ندارد.

بزرگترین دستاوردی که رژیم مبارک تا این لحظه بدست آورده است، ایجاد گسست در وحدت صفوف مخالفان از طریق کشاندن نمایندگان آنها به سرمیز مذاکرات است و از این طریق نوعی به رسمیت شناختن یا مشروعیت را کسب کرده است که مستحق آن نیست.

مبارک با کناره‌گیری مخالفت می کند و بر باقی ماندن در قدرت تا پایان مدت ریاست جمهوری خود در سپتامبر آینده اصرار می‌ورزد و شاید کشور را به سوی خشونت سوق دهد اما در آن سو، جوانان انقلابی هستند که بیش از پیش بر پایبندی به مواضع و اجرای مطالبات خود به طور کامل پافشاری می‌کنند و بیشترین میزان آمادگی را برای جانفشانی و نثار خون خویش دارند تا شکست خورده از این میدان مبارزه خارج نشود.

در این میان کمیته‌ای از حکماء در روزهای اخیر در مصر تشکیل شده که خود را میانجی بین انقلابیون و رژیم می‌داند، بدون اینکه انقلابیون این کمیته را مامور کرده باشند یا از آن کمک خواسته باشند و معقتدم که این کمیته برای نجات رژیم فروپاشیده تشکیل شده است.

در حالی که مردم مصر خواهان کناره گیری مبارک در راستای منافع مصر هستند، آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها و برخی رژیم‌های عربی خواهان باقی ماندن او هستند؛ رژیم های عربی که در سالیان گذشته در جلوگیری از نقش آفرینی مثبت مصر در جهان اسلام و گرسنگی دادن به ملت این کشور همدستی کرده‌اند همانطور که در از بین بردن عراق و ملت آن و بیوه کردن یک میلیون زن عراقی و یتیم کردن چهار میلیون کودک عراقی همدستی نمودند.

مبارک بعد از اینکه همه امتیازها نظیر صرف نظر کردن از موروثی کردن قدرت و حزب خود و باند بازرگانان مافیا را ارایه کرد و درمقابل هیچ گونه پاسخی از انقلابیون جوان دریافت نکرد، برای نجات خود و خانواده‌اش و نه رژیمش، یک برگه دیگر دارد و آن هم کناره گیری از قدرت و ترک فوری آن است چرا که در این نبرد این جوانان نوپا نیستند که از پا خواهند افتاد بلکه این رژیم بیمار و خسته و فاسد است که از پا در خواهد آمد، چرا که این سنت زندگی و از درس‌های تاریخ است.