نهضت جنگل‌زدایی در کلاردشت

مدت‌هاست دفن ناقص و غیرکارشناسی زباله در جنگل‌های مکارود، عباس‌آباد و پیمبور نفس کلاردشت را گرفته است. واگذاری زمین‌های جنگلی و ملی برای اجرای طرح خروج دام از جنگل به افراد به‌اصطلاح دامدار نیز برچهره این منطقه زخم می‌اندازد بویژه آن‌که پس از واگذاری این زمین‌ها به دامداران بلافاصله اشخاص وابسته به شبکه‌های رانت با قیمت‌های بسیار ناچیز شروع به خرید زمین‌ها کردند و پس از ته‌تراش کردن جنگل‌های پهن‌برگ با قیمت‌های بسیار گزافی به دیگران فروخته‌اند.

این اتفاق حاصل مساله‌ای است که می‌توان اینگونه تعبیرش کرد: اغلب افرادی که با عنوان دامدار، زمین‌های جنگلی را از سازمان جنگل‌ها دریافت کرده‌اند اساسا دامی در اختیار نداشته‌اند و بسیاری دیگر از آنها نیز به‌رغم این‌که از سازمان جنگل‌ها اراضی جنگلی دریافت کرده‌اند اما کماکان در جنگل‌ها زندگی می‌کنند.

امروز جنگل‌های طرح لنگا هم در خطرند چون بهره‌برداری مدیریت نشده جنگل‌های طرح لنگا در منطقه عباس‌آباد، طویدره و مکارود کلاردشت منجر به تخریب عرصه و فرسایش بستر جنگل (یعنی خاک) شده است. البته اگرچه برخی اقدامات حفاظتی سازمان جنگل‌ها برای نگهداشت جنگل‌های این مناطق ارزشمند است اما بهره‌برداری غیراصولی پیمانکاران سبب پوسیده شدن و قارچ‌زدگی چوب‌ها و سرگردانی گرده‌بینه‌ها در حاشیه جاده‌های جنگلی شده است.

این یعنی ضربه به اقتصاد کشور که معلوم نیست چرا وقتی مشتریان اینگونه پیمانکاران قادر به خرید چوب‌های استحصال شده قبلی نیستند سازمان جنگل‌ها اجازه قطع درختان جدید به آنها می‌دهد؟

واگذاری حدود 10 هکتار از جنگل‌های دست کاشت در منطقه اسپندکلا به نهادهای دولتی مازندران نیز مشکل دیگری است که نباید فراموشش کرد. همچنین واگذاری 4 هکتار از جنگل‌های دست کاشت در منطقه پی‌قلعه به 3?نفر از افراد وابسته به یکی از ارگان‌های نظامی که درختان پهن‌برگ این منطقه را با گازوئیل خشکانیده‌اند تا شرایط را برای ساخت‌وسازهای غیرمجاز آماده کنند نیز خطر در کمین دیگری است.

این در حالی است که طبق قانون مصوب مجلس واگذاری جنگل‌های دست‌کاشت به غیرممنوع است اما سازمان جنگل‌ها با بوته‌زار خواندن جنگل‌های یادشده آنها را به غیر واگذار کرده است!

شکار غیرقانونی گوزن، کل(بز)، قرقاول و کبک در مناطق کوهستانی و جنگلی کلاردشت هم مشکل دیگری است که به خاطر قوانین بسیار سهلگیرانه که شکارچیان را در حاشیه امنیت قرار داده، ایجاد شده است.

به‌هم زدن آمایش سرزمین دریاچه ولشت توسط زمینخواران که نخاله‌های ناشی از ساخت و سازهای غیرمجاز خود را از طریق سیلاب‌های فصلی به درون دریاچه هدایت می‌کنند نیز بقای این دریاچه را مبهم کرده است. به هم زدن آمایش سرزمین و تخریب گسترده محیط‌زیست در سیاه‌بیشه و به هم‌زدن زیستگاه وحوش در آن منطقه توسط مجریان پروژه احداث سد و نیروگاه نیز که در کنار ساخت و سازهای قارچ‌گونه و بی رویه در مناطق مختلف کلاردشت نیز حکایت از تخریب گسترده منابع طبیعی غرب مازندران دارد.

برای همین است که امروز می‌توان قاطعانه نتیجه گرفت تا زمانی که یک طرح جامع یا آمایش سرزمین، برای کلاردشت طراحی نشود و قوه قضاییه چاره‌ای برای ارائه سند ملکی به زمین‌های اشخاص و اراضی ملی نیندیشد و سازمان بازرسی کل کشور برای متجاوزان حقیقی و حقوقی که تحت عنوان مستثنیات به تصرف اراضی ملی مبادرت می‌ورزند نسخه‌ای نپیچد و با افرادی که با جعل عنوان یا سوءاستفاده از عنوان، زمینه‌های ایجاد رانتخواری را برای خود و دیگران فراهم می‌کنند برخورد قانونی نشود آینده‌ای جز تخریب و غارت منابع ملی در کلاردشت قابل تصور نخواهد بود.