جای خالی فیلم‌های واقع‌گرا درباره کودکان مدرسه

دیدن فیلم الینا بیننده را به سال‌هایی می‌برد که در تلویزیون و سینمای ایران فیلم‌های خوبی درباره کودکان ساخته و به نمایش درمی‌آمد. فیلم‌ها و سریال‌هایی مانند کلید، چکمه، تیک تاک، بی‌بی‌چلچله، قصه‌های مجید، نان‌آوران و... در این فیلم و سریال‌ها کودکان محور اصلی قصه بودند و زندگی آنها در خانه، مدرسه و اجتماع به تصویر کشیده می‌شد. مثلا در فیلمی مانند خمره، ابراهیم فروزش به جنوب کشور رفته و داستان مشکل آب خوردن دانش‌آموزان را در یک مدرسه به تصویر کشیده بود. یا پوران درخشنده در فیلم پرنده کوچک خوشبختی داستان دختربچه‌ای را به تصویر کشیده بود که با کمک معلم خود از بحران‌های روحی نجات پیدا می‌کرد. عباس کیارستمی در فیلم‌هایی مانند مشق شب و خانه دوست کجاست مشکلات بچه‌ها را با درس و مشق به تصویر کشید. اما چند سالی است که کودکان فراموش شده‌اند و مردم دیگر فیلم‌هایی را نمی‌بینند که مشکلات و دغدغه‌های کودکان در آنها به نمایش گذاشته شده باشد. مثلا چند سال پیش اکبر خواجویی سریالی به نام دبیرستان خضراء را ساخت که در آن مشکلات دختران دبیرستانی مطرح شده بود. این سریال مورد استقبال مردم هم قرار گرفت اما دیگر مانند آن تکرار نشد. یا کیومرث پوراحمد در سریال قصه‌های مجید نشان داد که برخی از معلمان نسبت به دانش‌آموزان سختگیری‌های بی‌مورد دارند و واقعا چنین نیست که همه معلمان فرشته باشند. اما دیگر اکنون این‌گونه سریال‌ها ساخته نمی‌شوند و بیشتر آثار به سمتی رفته است که نشان می‌دهد معلمان در مدارس فقط کارشان دوست داشتن دانش‌آموزان است و در محیطی کاملا دوستانه به آنها درس می‌دهند و هیچ‌وقت هم بین یک معلم و دانش‌آموز مشکلی پیش نمی‌آید. نتیجه چنین دیدگاهی می‌شود سریال‌هایی مانند مدرسه ما و بزرگمرد کوچک. این نوع دیدگاه در تقویت روحیه معلمان تاثیر بسزایی دارد. اما آیا برای دانش‌آموزان هم‌چنین تاثیری را دارد؟ این نوع نگاه یک‌سویه باعث می‌شود که کودکان با دیدن این آثار با ایده‌آل‌ها روبه‌رو شوند نه واقعیت‌ها.

ابراهیم فروزش 2 سال پیش فیلمی با نام زمانی برای دوست داشتن ساخت. این فیلم هر چند باز هم چهره‌ای فرشته‌گونه از معلمان به تصویر کشیده است اما حداقل این واقعیت را به نمایش گذاشته است که کودکان معلول در خانه و مدرسه با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند و برای برخی از والدین نگه داشتن یک کودک معلول واقعا دشوار است. زمانی برای دوست داشتن هنوز اکران عمومی نشده است اما این فیلم می‌تواند از تلویزیون پخش شود؛ چون قطعا اگر از فیلم‌هایی مانند الینا قوی‌تر نباشد ضعیف‌تر نیست.