عضوی مصنوعی که جایگزین مفصل ران می‌شو د

امروزه پیشرفت‌های زیادی در انجام اعمال جراحی استخوانی به دست آمده که نقش بسیار مهمی در از میان برداشتن مشکلات ناشی از بیماری‌های استخوانی در این گروه از بیماران داشته است. یکی از این اعمال جراحی، تعویض مفصل ران است که برای درمان افرادی که به بیماری‌های مفصلی پیش‌رونده مبتلا هستند توصیه می‌شود.

کد خبر: ۲۹۹۷۲۱

نظرسنجی از بیمارانی که تحت این عمل جراحی قرار گرفته‌اند، حاکی از آن است که انجام این عمل جراحی نقش مهمی در کاهش درد ناشی از ورم و التهاب مفصل ران و همچنین افزایش توانایی آنها در انجام امور روزمره داشته است. البته باید توجه داشت در صورتی پزشک معالج اقدام به انجام این عمل جراحی می‌کند که نتیجه به دست آمده از سایر راهکارهای درمانی نظیر انجام فیزیوتراپی یا استفاده از داروهای تسکین‌دهنده درد، مطلوب و رضایتبخش نباشد. نخستین عمل جراحی تعویض مفصل ران در سال 1891 میلادی و در کشور آلمان انجام شد که در آن از عاج فیل به عنوان جایگزین مناسبی برای بخش انتهایی و آسیب‌دیده استخوان ران استفاده شد. پس از آن، در سال 1940، یک جراح آمریکایی در بیمارستان جان هاپکینز برای نخستین بار یک مفصل فلزی مصنوعی را جایگزین مفصل ران فردی که تحت این عمل جراحی قرار گرفته بود، کرد. اگرچه از آن زمان تاکنون این عمل جراحی به دفعات در کشورهای مختلف دنیا انجام شده است، استفاده از راهکارهای درمانی جدید در انجام همین عمل جراحی نه‌تنها عوارض ناشی از انجام این عمل را در بیماران به حداقل رسانده است، بلکه با استفاده از این روش جدید هم افرادی که تحت عمل جراحی مفصل ران قرار می‌گیرند می‌توانند پس از گذشت زمان کوتاهی از انجام عمل، به زندگی عادی خود برگردند و فعالیت‌های روزمره زندگی را بدون وجود هرگونه محدودیتی از سر گیرند.

در این فرایند درمانی بخش غضروفی و استخوان مفصل آسیب‌دیده ران برداشته می‌شود و یک مفصل فلزی مصنوعی جایگزین آن می‌شود. مفصل ران در حالت طبیعی یک مفصل ساچمه‌ای شکل است که در درون حفره‌ای قرار می‌گیرد.

این حفره در حقیقت بخش فرورفته استخوان لگن است که محلی برای اتصال استخوان ران به لگن خواهد بود.

بخش گلوله‌ای شکل این مفصل نیز همان قسمت انتهایی بالای استخوان ران است. در جراحی تعویض مفصل ران، قسمت برآمده و بخش فرورفته مفصل از دو انتهای استخوان ران و استخوان لگن برداشته می‌شوند و در نهایت یک جسم توپی شکل که یک زائده کوچک در قسمت زیرین آن وجود دارد جایگزین بخش گلوله‌ای شکل انتهای استخوان ران می‌شود. همچنین یک جسم کاسه‌ای شکل پلاستیکی نیز در انتهای استخوان لگن قرار می‌گیرد که محل قرارگیری بخش انتهایی استخوان ران و اتصال آن به استخوان لگن خواهد بود. این 2 بخش به عنوان یک عضو مصنوعی جایگزین مفصل آسیب‌دیده می‌شوند. برای افزایش استحکام این اتصال، از یک ماده سیمانی استخوانی به نام متیل متاکریلات استفاده می‌شود که موجب می‌شود این مفصل مصنوعی بتواند همچون یک مفصل طبیعی عمل کند.