قربانیان دریا، کاهش یا افزایش؟

این مسوول از طرف دیگر، اجرای طرح‌های سالم و ایمن‌سازی محیط‌های تفریحی را به رخ مسافران می‌کشد و سهل‌انگاری خانواده‌ها را در این امر دخیل می‌داند. در حالی که این، همه ماجرا نیست.اول این که قضاوت در خصوص کاهش یا افزایش تعداد غرق‌شدگان در دوره زمانی مورد نظر چندان مورد وثوق نیست، چرا که این رقم باید در نیمه سال (پس از تابستان)‌ یا پایان سال ارائه شود و در ماه‌های ابتدایی سال تعداد مسافران دریا بسیار کمتر از 3 ماه تابستان است.

از طرف دیگر، مرگ 32 نفر در ماه‌هایی که هنوز هوا برای شنا مناسب نیست، نشانه پایین نبودن آمار و اشتیاق افراد برای شنا در دریاست و آنچه از چشم مسوولان استان مازندران مغفول مانده، توجه به تقاضای زیاد مسافران برای شنا و کمبود شدید نواحی مورد اطمینان است.

نکته دیگر این که هنوز مشخص نیست این تعداد کشته تنها در محدوده استان مازندران روی داده یا استان گیلان را هم دربرمی‌گیرد که بخش عمده‌ای از مسافران دریا به این استان سفر می‌کنند. به هر حال می‌توان پیش‌بینی کرد که آمار کشته‌شدگان خفگی در دریا در فصل تابستان به رقمی بیش از 32 نفر افزایش یابد که این خود ناشی از چند دلیل است؛ نخست این که ایران از دو سوی شمال و جنوب به ساحل دسترسی دارد، اما ترویج شنا، اصول آن و علائم هشداردهنده به دلیل عرفی، فرهنگی و حتی قانونی رو به قهقراست.

با این که مسوولان کوشیده‌اند با سالم‌سازی دریا و ایمن‌سازی، مسافران را اقناع کنند؛ اما میزان تقاضای بالا در این مناطق نشان می‌دهد این برنامه‌ها به هیچ وجه کافی نیست.

متاسفانه در حالی که 2 استان گیلان و مازندران هر سال شاهد سفر میلیونی افراد به این منطقه هستند؛ اما نه به سالم‌سازی دریا، لایروبی، بهداشت منطقه و نه به نصب تابلوهای هشداردهنده توجهی می‌شود. حتی تعداد ناجیان مناطق حفاظت‌شده آنقدر اندک است که کنترل چندصد نفر در یک فضای محدود از عهده‌شان خارج است.

از سوی دیگر، سواحل دریای خزر بیشتر اوقات به زباله‌دانی تبدیل می‌شود که خود عامل بروز انواع بیماری‌های پوستی است. هرچند رشد فرهنگ عمومی در افزایش ضریب امنیت این منطقه موثر است؛ اما این فرهنگ عمومی نیازمند آموزش و آگاهی است؛ آموزشی که به او بگوید در کدام نواحی شنا کند؟ زباله‌هایش را کجا تخلیه کند؟ از آب شرب کدام ناحیه استفاده کند؟ و... بنابراین هرچند مسوولان، مسافران و گردشگران را در بی‌توجهی به قانون و غرق‌شدگی مقصر می‌دانند؛ اما مناسب نبودن و پرخطر بودن فضا در استان‌هایی که مهمانپذیرترین استان‌‌های کشورند، نشان از بی‌توجهی به ظرفیت‌های این منطقه دارد.

کتایون مصری