دنیا آمدن با پاهای کج

در دوران بسیار دور بروز این بیماری در نوزاد را به مادر ربط داده و از وی خرده می‌گرفتند، ولی امروزه با تحقیقات گسترده‌ای که در خصوص این بیماری شده است، مشخص شده است به صرف این که بیماری از هنگام تولد با نوزاد است، هیچ ارتباطی به مادر ندارد.

دکتر سعید توکلی، فلوشیپ ارتوپدی اطفال دراین‌باره در گفتگو با «جام‌جم» می‌گوید: هنوز برای پاچنبری علت مشخصی پیدا نشده است و نمی‌توان آن را تقصیر رحم تنگ مادران یا بد خوابیدن آنها گذاشت و گفتنی است از هر هزار تولد نوزاد زنده، یک تا 3 نفر از آنها به این عارضه مبتلا می‌شوند که علت آن تاکنون نامشخص است.

ارتوپدی اطفال با اشاره به این مطلب می‌افزاید: در 50 درصد مواقع این بیماری به صورت دوطرفه است و هر دو پای نوزاد درگیر است که علت آن به تغییر و جابه‌جایی استخوان‌های مچ پا برمی‌گردد، ولی در واقع تمام عروق، عصب، شریان، استخوان، عضله و... (هرچه بعد از زانو وجود دارد)‌ در این بیماری گرفتار می‌شوند و نمی‌توان گفت این عارضه فقط یک انحراف پای ساده است. بنابراین این پاها معمولا کمی لاغرتر از پاهای معمولی‌اند و در افرادی که این عارضه یک طرفه است (یک پا درگیر است)‌ سایز پا بدون آن که قد پا کوتاه باشد از سایز پای دیگر کوچک‌تر است (به عنوان مثال سایز یک پا 40 و سایز پای دیگری 41 است).

گاهی پاچنبری تظاهراتی از یک بیماری است که تمامی بدن را درگیر می‌کند همانند بیماری آرترو گرپیوزیس که در ماه‌های آخر بارداری به علت حرکت کم جنین در رحم، عضلات وی خشک (چوب)‌ می‌شوند و به هنگام تولد، تمامی عضلاتش منقبض است.

دکتر توکلی با بیان این مطلب یادآور می‌شود: در این بیماری بایستی بیمار از ناحیه لگن و ستون فقرات معاینه شود؛ چراکه ممکن است بیماری با ضایعات دیگری همراه باشد.

وی می‌گوید: در پاچنبری، مچ پا خم می‌شود و جلوی پا به طرف داخل می‌چرخد که برای تایید آن احتیاج به رادیوگرافی است و هرچه درمان زودتر شروع شود، بهتر است. پس بهتر است پس از تولد برای درمان سریعا به پزشک مراجعه کرد.

این ارتوپد اطفال خاطرنشان می‌کند: مراحل درمان در ابتدا با گچ‌گیری انجام می‌شود که در روش (ponseti) (طرز خاصی از گچ‌گیری)‌ حدود 80 درصد از انحراف اصلاح می‌شود و آنچه اصلاح نشد، تحت عملیات جراحی قرار می‌گیرد و این در شرایطی است که کودک بلافاصله پس از مشاهده بیماری به پزشک متخصص رسانده شود والا در سنین بالا که مفاصل خشک می‌شوند، احتمال جراحی بسیار بالاتر می‌رود.

دکتر توکلی عنوان می‌کند: افرادی که با عملیات گچ‌گیری بهبود می‌یابند، از آن پس نیاز به کفش و بریس دارند (نوعی آتل پلاستیکی)‌.

معمولا جراحی در سنین 3، 4 تا 6 ماهگی صورت می‌گیرد و پس از آن گچ‌گیری و کفش مخصوص به بیمار داده می‌شود و پس از آن کودک تا سن بلوغ تحت نظر پزشک است؛ چرا که با رشد کودک ممکن است این استخوان که از ابتدا با کجی به وجود آمده است، مجددا دچار کجی شود.

وی با بیان این مطلب می‌افزاید: اصولا کفش 2 تا 3 سال بعد از عمل یا گچ به بیمار تجویز می‌شود که میزان سال آن در میان پزشکان متخصص، اختلاف نظر به وجود آورده است که پس از گذشت این سال‌ها، اگر برگشتی در کار نباشد به بیمار کفش عادی تجویز می‌شود.

گفتنی است، این بیماری ارثی نیست ولی آنچه مهم است این است که قنداق کردن نوزاد در این شرایط باعث در‌رفتگی لگن می‌شود که با وجود بیماری پاچنبری، مزید بر علت می‌شود.