مکانیسم‌های اثر فناوری پلاسما در درمان زخم

۱- ضدعفونی ناحیه زخم: با از بین بردن باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها بدون ایجاد مقاومت دارویی 
۲- افزایش خون‌رسانی موضعی: از طریق تحریک نیتریک اکسید و باز شدن عروق مویرگی 
۳- تحریک تکثیر و مهاجرت سلولی: به‌ویژه فیبروبلاست‌ها و کراتینوسیت‌ها برای بازسازی بافت 
۴- کاهش التهاب مزمن: جهت آماده‌سازی زخم برای شروع فرآیند ترمیم فعال 
۵- تسریع در اپیتلیالیزاسیون و تشکیل بافت گرانوله: جهت بازسازی لایه سطحی پوست وایجاد بافت پایه سالم برای ترمیم زخم 

انواع زخم‌های قابل درمان  
زخم‌های دیابتی مزمن (مانند زخم پای دیابتی)
زخم‌های فشاری (زخم بستر) 
زخم‌های عروقی (شریانی و وریدی) 
زخم‌های ناشی از تروما، سوختگی یا آسیب‌های مکرر 
زخم‌های بعد از عمل جراحی 

برخی زخم‌های سرطانی عفونی مقاوم به درمان 
تا پاییز۱۴۰۴‌بیش از۶۰۰بیمار با زخم‌های مزمن، حاد و مقاوم به درمان،تحت درمان با پلاسما قرارگرفته‌اندوروند بهبودی چشمگیری راتجربه کرده‌اند. نوع زخم، میزان آسیب بافتی، بیماری‌های زمینه‌ای و شرایط عمومی هربیمار، تعیین‌کننده تعداد جلسات موردنیازدرمان بوده است که ازچند جلسه تاچند ده جلسه متغیر بوده‌اند.رونددرمان با پلاسما معمولا به‌صورت سرپایی و با حداقل عارضه انجام می‌شود. نتایج در بیماران پیگیر، حاکی از روند بهبودی چشمگیر، تسریع در بسته شدن زخم، و کاهش علائم التهابی و درد است.