وقتی پادکست می‌تواند...

به‌دلیل رشد تصاعدی انواع و اشکال مختلف رسانه‌های دیداری و شنیداری، طبیعی است که در سراسر دنیا، رسانه‌های کلاسیک و سنتی، شاهد ریزش مخاطب باشند؛ از شبکه‌های ماهواره‌ای تا رسانه‌های کاغذی اما آیا این به معنای غیر‌مؤثر شدن رسانه‌های اصطلاحا سنتی‌تر یا در واقع پیشگامان رسانه‌های جمعی است؟ بله و خیر؛ بدبینان پاسخ‌شان به این سؤال مثبت است و واقع‌بینان جواب‌شان منفی. تحلیلگران و نظریه‌پردازان منفی‌نگر معتقدند که صاحبان رسانه‌های سنتی، به‌دلیل ذی‌نفع بودن، نمی‌خواهند با این واقعیت کنار بیایند که دوره‌شان گذشته و تعداد بینندگان و شنوندگان‌شان، با مخارج‌شان هیچ تناسبی ندارد. ولی واقع‌بینان بر این باورند که رسانه‌هایی که خود را به‌روز نکنند، می‌میرند ولی اگر رسانه‌ای سنتی، وارد قالب‌ها و اشکال جدید و مخاطب‌پسند نیز بشوند، هم می‌توانند شکل سنتی خود را حفظ کنند و تؤاما مخاطبانی با سلایق جدید و ذائقه‌های غیر‌سنتی را جذب کنند و اما نگارنده، بر این باور است که پاسخ هم مثبت است و هم منفی؛ به این معنا که بینندگان، شنوندگان و خوانندگان رسانه‌های سنتی، واقعا کاهشی محسوس داشته‌اند اما این مترادف کم‌تأثیر شدن آنها نیست. یعنی مخاطبانی که مستقیما و بی‌واسطه، تولیدات رسانه‌های پیشگام و سابق را مصرف می‌کرده‌اند، حتما بخشی‌شان پناه برده‌اند به رسانه‌های نوینی که تازه‌تأسیس هستند و هیچ پیشینه‌ای ندارند اما رسانه‌های موفق سابقی که به شکل نسخ جدید و حالات امروزی مخاطب‌پسند، خود را متکامل و مجهز کرده‌اند، نه تنها با افتی مواجه نشده‌اند بلکه مجموعا، با احتساب مخاطبان باواسطه، توانسته‌اند بینندگان، شنوندگان و خوانندگان بیشتری را جذب کنند. هنگام ارزیابی شمار مخاطبان، نباید از معیارهایی همچون جریان‌سازی، اعتبار خبری و تحلیلی و محبوبیت آن ویژند (برند) غافل شد.
صفحه‌ اول یک روزنامه‌ قدیمی ولی به‌روز، عناوین اصلی اخبار یک بسته‌ خبری قدیمی یک شبکه‌ رادیویی یا تلویزیونی قدیمی ولی به‌روز و زیرنویس یک شبکه‌ قدیمی خبری ولی به‌روز، می‌توانند به‌راحتی و به‌سرعت در رسانه‌های دیگر تکثیر شده و مخاطبانی با یک واسطه، دو واسطه، سه‌ واسطه و حتی بیش از آن، بیابند. اگر جلد یک روزنامه، به قالب‌های تصویری و صوتی نیز تبدیل شود و اگر یک محتوای طولانی تصویری و صوتی، به شکل برش‌های کوتاه و متن‌هایی چکیده درآیند، علاوه بر افزایش بی‌واسطه‌ مخاطب، باعث دست‌به‌دست‌شدن چابک‌تر آن محتوا می‌شود. فلذا، وقتی حتی یک پادکست نوپا، قادر به جذب مخاطب است، بدیهی است که این واقعیت، مترادف این نیست که دوران رسانه‌های سنتی و قدیمی گذشته و مخاطب رادیو یا تلویزیون کم شده. حسن و مزیت رقابتی منحصر به فرد پیش‌رو بودن، باسابقه بودن و اعتبار کلاسیک یک قالب یا ویژند رسانه‌ای، اگر هوشمندانه و در قالب‌های روز و نوین مورد بهره‌برداری قرار گیرد، رشک‌برانگیز خواهد شد.