طالب‌زاده مردی نیرو پرور بود

او از همان ابتدا هر آنچه از دانش و معرفت داشت، متواضعانه و کریمانه در اختیار ما قرار می‌داد. بنابراین اوایل سال‌های ۸۸ تا ۸۹ مستندساز بودیم و مجموعه کلاس‌هایی که در دفتر نشریه راه برگزار می‌شد، یکی از این کلاس‌ها با نادر طالب زاده بود. در اینجا جمعی از دوستان در دانشگاه شریف که مجموعه سفیر فیلم را تشکیل می‌دادیم، خدمت آقای طالب زاده رسیدیم و این شروع آشنایی ما بود. از لحاظ ویژگی‌های شخصیتی، آقای طالب زاده نوعی استغنای عجیب داشت و به لحاظ روحی و روانی چیزی به عنوان نیاز را در خود کشته بود و به هیچ چیز ابراز نیاز نمی‌کرد، یعنی ایشان هنگام معلمی وقتی احساس می‌کرد فردی می‌خواهد از دانش و معرفتش بهره ببرد به هیچ چیز کار نداشت و بدون توقع و نیاز دانش خود را در اختیار دیگران قرار می‌داد. به جز معلمی، چیزی که در حاج نادر طالب زاده برجسته بود، استغنای نفسش بود. وقتی شما به تولیدات حاج نادر هم نگاه می‌کنید، این موضوع برجسته است و خود ایشان می‌گفت من هر برنامه‌ای می‌سازم، تصورم این است که این آخرین برنامه‌ام است و در آن آخرین برنامه با تمام شجاعت و صداقتش تلاش می‌کرد. حاج نادر طالب زاده مثل شخصی بود که انگار نفسش را کشته بود و با استغنای کامل، بدون این‌که نگرانی، چشمداشت، نیاز و احساس توقعی داشته باشد، خالصانه خود را در اختیار انقلاب اسلامی و اهداف آن قرار داده بود. اگر تولیدات آقای طالب زاده را بخواهیم معیار قرار دهیم، تولیدات شاخصی چه در حوزه مستند و چه نمایشی داشت اما تولید اصلی آقای طالب زاده مربوط به تربیت نیروی انسانی و ایجاد انرژی و انگیزه، خط مسأله و مسأله محوری بود. در حال حاضر خیلی از بچه‌ها که در حوزه مستند، نمایشی، انیمیشن و... در رسانه و هنر انقلاب اسلامی‌ می‌درخشند، از شاگردان آقای طالب زاده هستند و فکر می‌کنم بزرگ‌ترین تولید ایشان برای ایجاد یک جریان در هنر انقلاب اسلامی از حضور در جشنواره فیلم عمار تا دیگر میدان‌های فرهنگی حتی خارج از ایران، تربیت شاگرد، نیرو، انگیزه و هدف بود. جشنواره عمار یک جشنواره طبیعی به این معنا بود که نسل جدیدی از جوانان انقلابی پیروی مسائل و نیازهای انقلاب اسلامی تولیداتی داشتند که جایی برای گردهم آمدن‌شان نبود و در آن مقطع از مجموعه‌های مختلف فرهنگی کسی پای کار نیامد و جشنواره عمار موجب شد ما اینها را کنار هم قرار دهیم و جایی برای تصویر کردن این محصولات فرهنگی ایجاد شد. مهم‌ترین برکت جشنواره عمار این بود که بچه‌های جدید انرژی بگیرند تا فرصت یابند کارهای جدیدتری کنند و همین طور شد و بچه‌هایی که سال‌های پیش در جشنواره فیلم عمار آمدند و کارهای‌شان دیده شد، امروز بر مستند مهمی نشسته‌اند و جریان جبهه فرهنگی انقلاب را پیش می‌برند. یکی از مهم‌ترین توانمندی‌های آقای طالب زاده این بود که به بچه‌ها با تمام وجود انگیزه می‌داد تا نهضت تولید راه بیفتد و یادم می‌آید اولین تولیداتی که می‌ساختیم را به ایشان نشان می‌دادیم تا نقاط ضعف و قوت ما را بگوید و موقع اکران هم می‌آمد. وقتی یک بزرگ‌تر مانند آقای طالب‌زاده از ما تعریف می‌کرد، تلاش‌مان را می‌کردیم که حرفش روی زمین نماند و خود را به تراز مدنظرش نزدیک کنیم. جای آقای طالب زاده بدون شک خالی است و پر نخواهد شد و معتقدم اگر بچه‌های جدید نمی‌توانند از نَفَسش بهره ببرند از نگاهش می‌توانند و حتما نگاه حاج نادر طالب زاده امروز زنده است و مشی و روشی که داشته، می‌تواند مولدی برای نسل‌های جدید در عرصه هنر و رسانه انقلاب اسلامی باشد.