بی گدار به آب نزنید

سالانه 1500ایرانی به علت غرق شدگی جان خود را از دست می دهند و نزدیک به 1000نفر آنان زیر 15سال دارند. نیمی از 450هزار نفری که در سال 2000میلادی در دنیا غرق شده اند کودکان صفر تا 14ساله بوده اند، یعنی سالانه 225هزار کودک صفر تا 14سال در دنیا غرق می شوند.
در ایران نیز در بین کودکان زیر 10سال غرق شده تفاوت بین دختر و پسر اندک است اما در افراد 10تا 20سال که بیشتر میزان بروز غرق شدگی در آنها وجود دارد تفاوت پسر و دختر تا 20برابر افزایش می یابد. کودکان زیر 10سال روستانشین ایرانی بیش از 2برابر کودکان شهرنشین در معرض خطر غرق شدن قرار دارند. خطر غرق شدن در نوجوانان 10تا 20سال و حتی جوانان 20تا 30سال روستایی بیش از شهرنشینان است و پس از 30سالگی این خطر در شهرنشینان بیشتر می شود.
تلقی عمومی در ایران از خطر غرق شدن در دریاست اما در استان های پرآبی که در کنار دریا قرار ندارند میزان بروز غرق شدگی به اندازه استان های ساحلی کشور است ؛ مثل استان چهار محال و بختیاری که میزان بروز غرق شدگی 7در 100هزار است. رودخانه های پر آب در مناطق روستایی و حاشیه شهرها، رودهای فصلی که از داخل شهرها می گذرد، برکه ها، دریاچه پشت سدها، استخرهای شنا، چاله حوض ها و آب انبارهای خانه های قدیمی و حتی وان حمام خانه های شیک و امروزی برای کودکان و نوجوانان به اندازه دریا خطرناک است حتی در استان های خشک و کویری مثل یزد و سمنان . همچنین 43درصد غرق شدگان در رودخانه نزدیک محل سکونت خود و 8درصد آنها در حوض و استخر داخل منزل غرق شده اند در صورتی که 20درصد از غرق شدگان در دریا غرق شده اند. در عین حال 80درصد از غرق شدگان هنگام تفریح و بازی ، 61درصد شنای تفریحی و 19درصد در جریان آب بازی در آب غرق شده اند و 6درصد از غرق شدگان نیز در جریان مشاغل دریایی غرق شده اند. در موارد نادر، غرق شدگی بستری شدن را به دنبال دارد یا افراد به آب افتاده به سلامت از آب خارج می شوند یا غرق شده و فوت می کنند. بستری شدن پس از به آب افتادن پدیده ای نادر است.