کنترل جمعیت برای بهبود زندگی

دکتر سیدحسن حسینی ، رئیس مرکز مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران در این خصوص به جام جم می گوید: متاسفانه با رها شدن بحث کنترل جمعیت در سالهای دهه 60، برنامه ریزی برای جمعیت جوان در سالهای اخیر نیز تحت الشعاع قرار گرفت ؛ به گونه ای که مشکلات آموزشی ، اشتغال ، ازدواج و مسکن که گریبانگیر جمعیت جوان ماست ، از همین بحث ناشی می شود.
وی به بحران سالمندی این جمعیت در سالهای آینده اشاره می کند و ادامه می دهد: برای حل بحران های اقتصادی و اجتماعی همچنان به سیاست های کنترل جمعیت نیاز داریم.
وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری در پایان سال 1385اعلام کرد که جمعیت دانشجویی کشور از مرز 3میلیون تن گذشت.
در ابتدای سال 86نیز مرکز آمار ایران اعلام کرد، 2میلیون و 991هزار نفر در کشور بیکارند.
حسینی با اشاره به همین آمار، بحران بیکاری در جمعیت جوان را مشکل ساز اعلام می کند: سیاستمداران و قانونگذاران ما باید توجه کنند که 70درصد جمعیت کشور شهرنشین هستند و با متوسط درآمد و سطح زندگی ، افزایش کیفیت زندگی آنها بحث قابل تاملی است.

حاشیه نشینی ، بحران امروز

اگر برنامه کنترل جمعیت از دهه 60اجرا نمی شد، اکنون جمعیت ایران 109میلیون نفر بود؛ اما در حال حاضر با چالشهای دیگری از جمله گسترش روزافزون حاشیه نشینی ، سالمندی و مهاجرت مواجه ایم که نیازمند تدبیر جدی است.
محمداسماعیل اکبری ، معاون سابق سلامت وزارت بهداشت ادامه می دهد: البته اکنون متولدان اوایل انقلاب به سن باروری و ازدواج رسیده اند و طی 10سال آینده با اندکی افزایش رشد جمعیت مواجه می شویم که طبیعی است ؛ اما باید برای پاسخگویی به نیاز این جمعیت جدید، از هم اکنون برنامه ریزی کنیم.

سالمندی ، بحران آینده

اکبری می گوید: رشد بدون برنامه سالمندی ، چالش مهم دیگر جمعیت کشور ماست. در زمان حاضر 6.7درصد جمعیت کشور سالمندان بالای 60سال هستند که تا 10سال آینده این میزان به بالای 10درصد جمعیت کشور می رسد، سالمندی نیز مانند جوانی سرمایه مملکت است ؛ اما به شرط این که برای پاسخگویی به نیاز آنان ، از هم اکنون برنامه ریزی کنیم وگرنه مانند چالشی که برای تامین نیاز جوانان درگیر آن هستیم ، در آینده با چالش مطالبات سالمندان کشور روبه رو می شویم.