درامایی در وصف زندگی

وقتی برای اولین بار قسمت اول Life is Strange را تجربه کردم، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های آن، تأثیر انتخاب‌های مخاطب روی بازی بود.

با این که در Before the Storm این انتخاب‌ها کمتر شد و بعدها Life is Strange 2 هم نتوانست انتظاری را که از آن داشتم برآورده کند. حالا True Colors یک تجربه کامل‌تر از دو نسخه قبلی است.

حس خوب نوستالژی

داستان در مورد الکس چِن، نوجوانی است که با برادرش گِیب پس از هشت سال تجدید دیدار می‌کند. وقتی الکس به منطقه Haven Springs کلرادو می‌رسد و برادرش را دوباره می‌بیند، عاشق محیط جدید و مردمش می‌شود.

هر چند مثل تمام قصه‌های عجیب این شکلی، True Colors  هم با یک درامای بزرگ آغاز می‌شود. برادر الکس در تصادف با ماشین کشته شده و او را با غم و اندوه جدیدی تنها می‌گذارد.

قصه قسمت جدید Life is Strange در مورد دغدغه‌هایی است که به نظر من، بازی‌ های ویدئویی برای اولین بار است آن را در این قالب به نمایش گذاشته‌اند.

بازی هر چیزی که نسخه جدید Life is Strange باید آن را داشته باشد، دارد. از یک شخصیت اصلی نوجوان تا موسیقی راک ملایمی که در طول داستان مخاطب را همراهی می‌کند.

غم و اندوهی که شخصیت اصلی باید راهی برای حل و فصل آن پیدا کند و البته قدرت‌های فراذهنی که بخشی از هویت این مجموعه را تا امروز شکل داده‌اند.

حتی می‌توان گفت True Colors از خیلی جهات کامل‌ترین بازی این مجموعه تا به امروز است.

جاه‌طلبانه‌تر از همیشه

نه‌تنها الکس یک شخصیت عالی و به‌یادماندنی است بلکه شخصیت‌های مکمل بازی هم نقش خودشان را به‌خوبی بازی می‌کنند. بعد از اتفاقی که برای برادر الکس می‌افتد، الکس به یکی از دوستان برادرش نزدیک و نقشش کم‌کم مهم‌تر می‌شود.

مهم‌ترین نکته در مورد True Colors، واقعی‌تر شدن و نزدیک شدن تجربه آن به زندگی واقعی است. راستش را بخواهید همه چیز در مورد این نسخه، حس یک قدم بزرگ‌تر و ریسکی‌تر برای خلق یک تجربه جاه‌طلبانه‌تر دارد.

شخصیت‌های بازی، خاکستری‌تر از همیشه هستند و نمی‌توان بدون اسپویل کردن بخشی از بازی، بیشتر در مورد آن صحبت کرد.

True Colors حس یک بازی Life is Strange را به خوبی حفظ کرده و به‌علت انتخاب ستینگ درست، از پس فضاسازی برمی‌آید.

از دستگاه‌های بازی آرکید گرفته که قسمت‌های مختلف شهر هستند تا دوری از شبکه‌های اجتماعی و فضای آنلاین، True Colors را برخلاف روزهای قرنطینه‌ای که سپری می‌کنیم، تبدیل به یک بازی اجتماعی‌تر کرده است.

بازی در عین حال یک تجربه غم‌انگیز و شگفت‌انگیز است که از المان‌های گیم‌پلی خودش استفاده می‌کند تا مخاطب را بیش از پیش در محیط اطرافش غرق کند.

موارد مختلفی که Life is Strange تا پیش از این آنها را انجام داده اما در این بازی کاملا به بلوغ رسیده‌اند. فارغ از این که چه انتخابی را در مورد داستان True Colors انجام می‌دهید، قصه Life is Strange جدید در مورد یک غم بزرگ است؛ غمی که احتمالا همه ما یک بار آن را در زندگی با خودمان حمل می‌کنیم و شکل‌های مختلفی به خودش می‌گیرد تا در نهایت با آن خداحافظی می‌کنیم.

شیوه قصه‌گویی استودیو Deck Nine یک بار دیگر خودش را در این بازی ثابت می‌کند و البته تصمیم ناشر برای عرضه یک بازی کامل به جای عرضه اپیزودیک، قطعا تجربه به‌یادماندنی‌تری از True Colors ساخته است.

بازی در حال حاضر برای PC و دو نسل کنسول‌های اکس‌ باکس و پلی‌ استیشن در دسترس است. نسخه نینتندو سوییچ بازی هم ماه‌های آتی در دسترس قرار می‌گیرد.

مسعود تیموری  - کارشناس بازی / ضمیمه کلیک روزنامه جام جم