فواید فریاد زدن

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از pezeshkin، دکتر جانوو درمان اولیه را در اواخر سال ۱۹۶۰ ابداع کرد. این گزینه، درمانی است که به بیمار اجازه می دهد با احساسات خود که ریشه در گذشته دارد روبرو شود و اجازه دهد این احساسات عبور کنند. بیشتر افراد بر این باور بودند که چنین روش درمانی می تواند هر نوع بیماری روحی بیمار که از ترومای گذشته رنج می برد درمان نماید. در بیشتر موارد درمان اولیه بیماران دکتر جانوو را به فریاد زدن در انتهای جلسه سوق می داد هر چند این گزینه بخشی از روند درمانی نبود.

دکتر جانوو بیان کرد که یکی از بیماران او داستانی برایش تعریف کرد و همین امر باعث شد دکتر به فکر استفاده از روشی بیفتد که قبلا به آن فکر نمی کرد.

چگونه شروع شد…

هنگامی که تمام افراد حاضر در جلسات درمان گروهی سکوت کرده بودند، او داستان جالبی را راجع به مردی به نام “اورتیز” تعریف کرد که در حال کار بر روی نمایشی در لندن بود. او در این نمایش در حالی که پوشک به پا داشت، رژه می رفت و شیشه های شیر را می خورد. اورتیز با تمام وجود فریاد می زند، مادر! پدر! مادر! پدر!. در انتهای نمایش او بالا می آورد.کیسه های پلاستیکی بین مردم پخش می شوند و از تماشاگران می خواهند تا همان کار اورتیز را انجام دهند.

این قضیه در این جا تمام نمی شود. دکتر جانوو گفت که بیمارش بسیار تحت تاثیر این داستان قرار گرفته است و این داستان باعث شد تا دکتر فکری به سرش بزند و چیزی را که شاید به نظر بسیار ابتدایی برسد را به بیمارش پیشنهاد دهد.

“از او خواستم تا فریاد بزند مادر! پدر!، دَنی این درخواست را رد کرد و گفت هیچ دلیل منطقی برای انجام این کار بچه گانه ندارد. راستش خودم هم هیچ دلیلی برای آن نداشتم. اما پا فشاری کردم، و در آخر، او حاضر شد این کار را انجام دهد. هنگامی که شروع کرد، به طور قابل توجهی عصبانی شد و بعد از مدتی از شدت عذاب و رنج بر روی زمین به خود می پیچید. به تندی و متناوب نفس می کشید. بی اختیار فریاد های مادر! پدر! از دهانش خارج می شد. به نظر می آمد در کما یا هپنوتیزم است. این بی قراری رفته رفته جای خود را به تشنج داد و در آخر، فریاد مرگ باری کشید که دیوار های شرکت من لرزیدند. تمام این وقایع تنها چند دقیقه به طول انجامید و بعد از آن، نه من و نه دنی هیچ ایده ای نداشتیم که چه اتفاقی افتاده است. تنها جملاتی که بعد از آن از دهان دنی خارج شد این بود: “بالاخره توانستم، حتی نمی دانم منظورم چه کاری است، اما آن را به خوبی حس می کنم”.

کاوش عمیق تر

دکتر جانوو می گوید که ماه ها درگیر این اتفاق بود، اما بالاخره تصمیم گرفت همین روش را بر روی بیمار دیگری نیز پیاده کند، که نتیجه آن درست مثل همان مورد بود. آن بیمار نیز شروع به داد زدن کرد: مادر! پدر!. او نیز دچار تشنج، نفس های سنگین و همان فریاد گوش خراش نهایی شد. بعد از جلسه، دکتر جانوو می گوید که بیمار او عملا از حالت انسانی خارج شده و به موجود دیگری تبدیل شده بود. او محتاط و هوشیار شده بود… به نظر خود حقیقی اش را شناخته و درک کرده بود!.

گرچه هدف اصلی دکتر از این کار، فریاد کشیدن بیمار نبود… اما دکتر این کار را در جلسات متعدد با بیمار انجام داد و معتقد بود این کار باعث می شود او حس سبکی کند، استرس هایش از وجودش خارج شوند و آن ها را امیدوار به زندگی می کرد.

روش هایی برای فریاد کشیدن

اگر قصد دارید این کار را انجام دهید، به خواندن این مطلب ادامه دهید.

مرحله‌ی اول: تنها باشید – تنها باشید. اگر در مکانی زندگی می کنید که نمی توانید تنها باشید، بهتر است با خانواده و یا هم اتاقی های تان صحبت کنید و راجع به کار خود و دلایل خود توضیحاتی را ارائه دهید و مطمئن شوید که با این مسئله مشکلی ندارند.

مرحله ی دوم: دراز بکشید – بر روی یک قالیچه یوگا و به پشت دراز بکشید و بالشی را زیر سر خود قرار دهید. اگر قالیچه مخصوص ندارید ، می توانید از قالیچه یا حتی پتوی نرم استفاده کنید.

مرحله ی سوم: فکر کنید – به چیز هایی فکر کنید که به شما آسیب زده اند و موجب ناراحتی و عصبانیت شما شده اند. این مسائل می تواند اتفاقات دوران بچگی و یا حتی مسئله ای باشد که باعث شده است شما اخیرا گریه کنید، اگر تا به این جا در حال گریه کردن نیستید یا حتی عصبانی نیستید، می توانید فریاد بزنید “مادر! پدر!”. درست مانند کاری که بیمارِ دکتر جانوو برای شروع انجام داد.

مرحله ی چهارم: فریاد بزنید – ار چیزی خجالت نکشید و کارتان را متوقف نکنید. گریه کنید و تا بلند ترین حد ممکن فریاد بزنید، می توانید به زمین مشت بکوبید یا این که فقط دراز کشیده و از ته دل فریاد بزنید.

بعد از این، به طور عادی نفس بکشید. اکنون باید احساس سبک بودن کنید، مانند وزنه ای که از روی شما برداشته شده است. اگر همچین حسی ندارید، می توانید روش های دیگری که ذکر می شوند را امتحان کنید.

فریاد همراه با آواز

آواز خواندن با فریاد همان کاری است که بسیاری از خواننده های متال و گروه ها انجام می دهند. من این روش را انجام دادم، گرچه خیلی در انجام آن خوب نبودم،خوش گذشت و استرس زیادی از بدنم کم شد. انجام این کار معمولا به صدایی مثل ناله ی بلند منتهی می شود. گرچه، برخی افراد این صدای گوش خراش را فریاد کشیدن تلقی می کنند.

مرحله ی اول –صدای خر خر در بیاورید.

مرحله ی دوم _ صدای خش خش مار را در بیاورید و حتما این کار را از دیافراگم تان (معده) انجام دهید. هر چقدر طولانی تر بتوانید این کار را انجام دهید بهتر است.

مرحله ی سوم _ نفس بکشید و معده را برای جذب هوای بیشتر به سمت بیرون هل دهید. نت ها را اجرا کنید. درست مانند زمانی که یک خواننده برای خواندن آماده می شود.

مرحله ی چهارم _ راه های متفاوت را برای این که بتوانید برای مدت زمان طولانی یک نوت را اجرا کنید، امتحان کنید. فقط مراقب باشید مقدار زیادی هوا از درون بدن به بیرون خارج نشود تا نفس کم نیارید.

مرحله ی پنجم _ سعی کنید با خروج هوا از گلو صداهای نامتعارف در بیاورید ولی سعی کنید خود را زیاد خسته نکنید.

مرحله ی ششم _ با گام ها و زیر و بم فریاد های خود بازی کنید و عرض دهان خود را باز و بسته نمایید – هر چقدر دهانتان بیشتر باز شود، فریاد های شما صدای بیشتری خواهند داشت. هر چقدر دهان شما باریک تر و دایره ای تر باشد (مانند شکل “O”)، فریاد ها صدای کمتری خواهند داشت.

مرحله ی هفتم _ مانند خواننده های متال فریاد بزنید. اگر طرفدار متال نیستید، مجبور نیستید از این روش استفاده کنید. اگر فریاد کشیدن به این شکل برای تار های صوتی تان آزار دهنده است، می توانید از این کار دست بکشید. همچنین در حین انجام این کار آب زیاد بنوشید.

فریاد زدن داخل بالش

یک بالش بردارید و داخل آن فریاد بزنید. این روش یکی از سریع ترین و راحت ترین روش های تمرین فریاد زدن است. فقط هر چند لحظه برای گرفتن هوا سر خود را از روی بالش بردارید.

همیشه به یاد داشته باشید که هنگام انجام این تمارین برای سایرین مزاحمتی ایجاد نکنید، در این صورت می توانید با شادی فریاد بزنید!