رمز و راز صداپیشگی در آثار پویانمایی و عروسکی

در ابتدای این گفت‌وگو، زنده‌دل با اشاره به فعالیت خود از سال 76 در رادیو عنوان کرد: کار خود را از گویندگی شروع کردم و این همکاری تا اوایل دهه 80 ادامه یافت؛ ولی در حال حاضر حدود 20 سال است که کار صداپیشگی را انجام می‌دهم.
وی افزود: در فیلم‌های سینمایی بسیاری از مسائل اتفاق افتاده‌اند و حتی در مورد آثار پویانمایی خارجی هم صداگذاری‌ها انجام شده و فقط فارسی‌سازی آن بر عهده صداپیشه‌هاست ولی در مورد کارهای ایرانی، باید فضاسازی و صداسازی صورت بگیرد. در این بین هماهنگی بین کارگردان، مدیر دوبلاژ و صداپیشگان هم اهمیت دارد.
رقابت سازنده
زنده‌دل با بیان این‌که تیپ‌سازی در صداپیشگی آثار پویانمایی بستگی به نوع آثار دارد، گفت: بعضی کارها آنقدر واقعی هستند که شخصیت‌ها خلق شده‌اند و نمی‌توان به تیپ‌سازی پرداخت ولی در برخی دیگر از کارها که فانتزی هستند، این مساله جایگاه مهمی دارد.
این دوبلور کشورمان عنوان کرد: این‌که جشنواره‌ای برای پویانمایی و برنامه‌های عروسکی به راه افتاده و نتیجه کار کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند در رقابتی سازنده به محک زده و دیده می‌شود، اتفاق مبارکی است.
حق بزرگ دوبله
شیخ‌زاده هم در این گفت‌وگو یادآور شد: از دوران کودکی فیلم‌های سینمایی ایرانی دوبله می‌شدند در حالی که عقیده ما این است چنین فیلم‌هایی نباید دوبله شوند. البته این صدا بود که سینمای ایران را به این جایگاه رسانده است ولی به نظرم صداپیشگان به جایی رسیده‌اند که باید باشند.
شیخ‌زاده با بیان این‌که در گذشته کار صداپیشگی با امروز تفاوت بسیاری داشت، گفت: دوبله حق بزرگی بر گردن هنر نمایشی ایران دارد و در این بین تفاوتی بین نمایش و سینما نیست.