پرواز هوشمندانه

سرعت بالاتر، امنیت بیشتر
اگر زمان بررسی مشخصات هر یک از مسافران را پشت درگاه‌های ورودی و خروجی فرودگاه محاسبه کنیم، احتمالا به یک عدد سرسام‌آور می‌رسیم. بسیاری از فرودگاه‌های بزرگ دنیا این روزها در تلاش هستند با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات و تکنولوژی‌های جدید، این زمان را کاهش دهند. در برزیل، سنگاپور و چین، فرودگاه‌ها خود را به سیستم تشخیص چهره مجهز کرده‌اند. با استفاده از این سیستم، چهره افراد شناسایی شده و بلافاصله اطلاعات مربوط به آنها در سیستم مسؤولان درگاه‌ها نمایش داده می‌شود. همه اطلاعات به‌صورت پردازش شده نمایش داده می‌شوند و در صورتی که هر یک از افراد دارای تخلفی باشند به مسؤولان اطلاع داده می‌شود.

به این ترتیب نیاز به فرآیند زمانبر قبلی نخواهد بود. البته استفاده از این تکنولوژی نیازمند دوربین‌های قوی است که بتوانند با سرعت بالا چهره را تشخیص دهند. در کنار دوربین، امکانات سخت‌افزاری سیستم‌ها برای پردازش با سرعت بالای چهره افراد نیز یکی دیگر از مواردی است که مورد نیاز است تا تشخیص بیومتریک هویت به‌درستی انجام شود. با استفاده از این تکنولوژی می‌توان بالغ بر ۴۰۰ مسافر را تنها در زمانی حدود ۲۲ دقیقه بازرسی کرد. در صورت استفاده موفقیت‌آمیز از این طرح، امنیت بالاتری را شاهد خواهیم بود، چرا که در این سیستم سهم خطای انسانی به‌مراتب کاهش پیدا می‌کند.

استفاده از بلاکچین
سال‌هاست مردم در حال دست و پنجه نرم‌کردن با یکی از خروجی‌های بلاکچین یعنی بیت‌کوین هستند، اما واقعیت اینجاست که فناوری پشت بیت‌کوین فقط برای ارزهای رمز پایه کاربرد ندارد و می‌توان از آن در دیگر صنایع هم استفاده کرد.
استفاده از بلاکچین از سال ۲۰۱۶ در صنعت هواپیمایی باب شده و این روزها در حال استفاده روز‌افزون است. بلاکچین با داشتن زنجیره عظیمی از اطلاعات و امکان پردازش آنها در مدت زمان کوتاه این امکان را به صنعت هواپیمایی می‌دهد تا به‌راحتی بتواند از آن در فروش بلیت، شناسایی و احراز هویت افراد، بررسی وفاداری مشتریان، ردیابی چمدان و وسایل مسافران و... استفاده کند. در تعریف ساده، بلاکچین زنجیره‌ای از اطلاعات است که به تایید تمام افراد حاضر در این زنجیره رسیده و امکان تقلب و تغییر در آن نزدیک به صفر است، بنابراین می‌توان از بلاکچین برای برقراری امنیت بیشتر استفاده کرد.

حسگرهای موقعیت‌یاب
با حسگرهای موقعیت‌یاب احتمالا دیگران می‌دانند ما کجا هستیم. در نگاه اول شاید استفاده از این فناوری چندان خوشایند به نظر نرسد، اما در فرودگاه شاید بتواند بسیار کمک‌کننده باشد. چند فرودگاه بزرگ در آمریکا و چین، سیستم جدیدی را طراحی کرده‌اند که با استفاده از حسگرهای موقعیت‌یاب داخلی می‌توانند موقعیت هر یک از مسافران را تشخیص دهند. وقتی شما در فرودگاه هستید معمولا سیستم GPS به‌درستی کار نمی‌کند پس نیازمند سیستم موقعیت‌یاب داخلی هستید تا بتوانید موقعیت خود را اعلام کنید. با استفاده از این سیستم، فرودگاه می‌تواند پیام‌های مختلف را برای شما ارسال کند. به‌عنوان مثال زمانی که نیاز است برای سفر آماده شوید و به سمت درگاه خروجی فرودگاه حرکت کنید، سیستم اطلاعاتی فرودگاه برای شما پیامی ارسال خواهد کرد تا شما را باخبر کند. استفاده از حسگرهای موقعیت‌یاب داخلی کاربرد مهم‌تری هم دارد؛ با استفاده از این سیستم می‌توان موقعیت مسافران حاضر در صف درگاه‌های خروجی و ورودی را تشخیص داد و میزان زمان حدودی مورد نیاز افراد برای منتظر ماندن در صف را تخمین زد و به آنها اطلاع داد. این سیستم می‌تواند به فرودگاه‌ها کمک کند در صورتی که تعداد مسافران در یک زمان زیاد باشد، تعداد مسؤولان بازرسی درگاه خروجی را افزایش دهند. در واقع این سیستم به مسؤولان فرودگاه کمک می‌کند تصمیمات هوشمندانه‌تری در جهت تسهیل فرآیند ورود و خروج مسافران بگیرند.

واقعیت افزوده
از نگاه کاربران شاید بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده تفاوت چندانی وجود نداشته باشد، اما واقعیت افزوده می‌تواند بر بستر تلفن‌همراه اجرا شود و این امکان بسیار‌مناسبی است تا بتوان خدمات مختلف را روی این فناوری ارائه داد. اگر باراولی باشد که وارد یک فرودگاه شده‌اید حتما دنبال بخش‌های مختلف آن هستید. تابلوهای راهنما و حتی سیستم‌های رایانه‌ای به شما این امکان را می‌دهد که زودتر با بخش‌های مختلف فرودگاه آشنا شوید، اما امروزه فناوری AR این امکان را به کاربران می‌دهد تا فرودگاه را از زاویه دوربین تلفن‌همراه خود نگاه کنند.
با استفاده از این فناوری، مسافران می‌توانند با نگاه از دوربین گوشی به اطلاعات مختلفی دست پیدا کنند. این‌که کافی‌شاپ یا رستوران فرودگاه در کدام قسمت قرار دارد یا حتی کمی بیشتر، این‌که منوی رستوران و کافی‌شاپ چیست؟ یا حتی می‌توانند اطلاعات مربوط به پرواز را به‌صورت واقعیت افزوده روی تلفن‌همراه خود مشاهده کنند و از مسیر درگاه ورودی و خروجی آگاه شوند.

هواپیمای بدون‌سرنشین

جدیدترین تلاش بشر در حوزه هواپیمایی، توسعه هواپیماهای بدون‌سرنشین است. استفاده از سیستم‌های هوشمند و برنامه‌نویسی پیشرفته آنها موجب شده این هواپیماهای بدون‌سرنشین امکان پرواز را داشته باشند. مساله مهم دیگر در هواپیماهای بدون‌سرنشین، بحث عمود پروازی است. هر چقدر بیشتر به سمت عمود پروازی و تسهیل آن پیش برویم می‌توانیم شاهد ارائه خدمات بهتر باشیم. شرکت‌های بزرگ حمل‌ونقل در جهان مانند او بر‌این روزها دنبال استفاده از هواپیماهای بدون‌سرنشین برای جابه‌جایی کالا هستند. البته کسب‌وکارهای نوپایی به این سبک فعال شده‌اند، اما این‌که در آینده و با اضافه شدن این کسب‌وکارها چه قوانین و قواعدی برای فعالیت آنها وضع خواهد شد هنوز مشخص نیست. اگر چنین کسب‌وکارهایی افزایش پیدا کند، احتمالا هرج و مرج شدیدی را روی آسمان شهرها شاهد خواهیم بود که باید فکری برای آن شود تا همه‌چیز بر اساس قوانین و قواعد وضع شده اجرا شود. آینده این فناوری احتمالا امکان جابه‌جایی مسافران را هم خواهد داد. البته هنوز این کسب‌وکارها با چالش‌هایی روبه‌رو است؛ استفاده از باتری‌هایی که بتواند مسافت زیادی را شارژ داشته باشد، بررسی سر و صدای ایجاد شده توسط این وسایل عمود پرواز، نبود زیرساخت‌های مناسب شهری در فرودگاه‌های خاص برای چنین وسایل نقلیه‌ای و همچنین مدیریت ترافیک هوایی، مسائلی است که لازم است به‌طور دقیق بررسی شود.

محسن سمسارپور