مردم تشنه معــارف هستند

در ابتدا از تفاوت اصلی برنامه‌های ظهرگاهی با برنامه سحرگاهی و تلاش برای جذب مخاطب در هنگام سحر بگویید.
سمت خدا، برنامه‌ای است که مخاطب خود را دارد و به نوعی تکلیف ما با مخاطب مشخص است. مخاطب بحثی را از زمان شروع تا پایان برنامه دنبال کرده و این کار را ما را راحت‌تر می‌کند و تمرکز ما بیشتر روی محتواست، ولی در سحر با توجه به اضافه شدن مخاطبان در فواصل زمانی مختلف ما باید به نحوی برنامه‌ریزی کنیم که هر یک ربع یک بار فضای جدیدی را داشته باشیم و مخاطب چیزی را از دست نداده باشد، بنابراین باید تنوع در بخش‌ها داشته باشیم. در عین حال بحث گفت‌وگوهای کارشناسی هم در این برنامه زمانی حدود 20 دقیقه هنگام اذان دارد و بیشتر از این زمان نیست.
تفاوت اجرای شما در این برنامه با برنامه سمت خدا چیست؟
در اجرای این برنامه تلاش دارم با داستان‌های کوچک و حکایت‌های روان کوتاه فواصل برنامه را پر کنم تا اگر مخاطبی اضافه شد، بخش پایانی برنامه مرتبط با بخش ابتدایی برنامه نباشد و چیزی را از دست ندهد؛ لذا موضوعات برنامه بسیار متنوع است و نسبت به مناسبت‌ها مهمان‌های مختلفی داریم که فضای جدیدی را ایجاد می‌کند. امیدوارم در سال‌های بعد اگر برنامه سحرگاهی داشتیم با رفع ضعف‌های آن، برنامه خوبی باشد.
بازخوردهای برنامه در این مدت چطور بود؟
خدا را شکر تا این لحظه بازخوردهای خوبی را دریافت کردم، فرق برنامه ما با دیگر برنامه‌های سحرگاهی این است که مخاطب را جوان دیدیم و برای آنها برنامه ساختیم، قطعا ملاحظه کرده‌اید که کارشناس‌های برنامه ما کارشناس‌هایی جوان هستند، بخش‌ها و فضاهایی که ساختیم مرتبط با این فضاست و این بسیار کمک می‌کند که هم مخاطب محور باشیم و هم متناسب با مخاطب شبکه سه کاری را تولید کنیم. خدارا شکرتا این زمان هم خروجی مناسبی داشته‌ایم.
با توجه به کمرنگ شدن مخاطبان برنامه‌های مذهبی در سال‌های اخیر، به چه دلیل برنامه‌ای مانند سمت خدا سالیان زیادی است مخاطب خود را حفظ کرده و این مساله از کجا نشأت می‌گیرد؟
امسال دهمین سالی بود که ما برنامه سمت خدا را روی آنتن داشتیم و یکی از نکاتی که بسیار موثر بوده حضور کارشناسانی است که با مطالعه برای حضور در برنامه انتخاب می‌شوند. اخلاص کارشناسان در این امر بسیار موثر است و آنها به چیزهایی که می‌گویند باور دارند. حسن انتخاب کارشناسان در مباحث و مسائلی که در برنامه مطرح می‌شود هم مسأله مهمی است و ما آنها را براساس نیاز جامعه مطرح می‌کنیم. سید‌عبدالمجید رکنی، تهیه‌کننده برنامه هم نظرات مخاطبان را رصد می‌کند که نقش به‌سزایی در دیده‌‌شدن برنامه دارد.
اجرای شما به عنوان مجری در این ده سال، چه میزان در دیده شدن برنامه سمت خدا موثر بوده است؟
در این برنامه من به این نکته توجه کردم که مخاطب تمایل دارد صحبت‌های کارشناسان را بشنود و اجرای آرام و نرمی برای این برنامه باید طراحی شود و این اتفاق هم افتاد. جدا از همه این موارد در راس همه این موضوعات لطف خدا و اهل بیت بوده است که در این زمانه‌ای که در فضای مجازی پر است از آشوب‌ها و در فضای واقعی شاهد شلوغی‌ها هستیم، با برنامه سمت خدا فرصتی برای تفکر و آرامش ایجاد کنیم و شما این آرامش را از تیتراژ ابتدا تا انتها می‌بینید.
تاکنون شده به دلیل فشارهای فضای مجازی یا واقعی که به آن اشاره کردید، تصمیم به خداحافظی از برنامه‌هایی با رویکردهای مذهبی و معنوی بگیرید و نخواهید اجرای آنها را ادامه دهید؟
در این سال‌ها پیش آمده من و تهیه‌کننده برنامه خسته شویم. در این سال‌ها مدیران مختلفی با رویکردهای مختلف بر سرکار آمده‌اند، ولی خدا را شکر استقبال مردم از این برنامه‌ها نشان می‌دهد همچنان تشنه معارف هستند. خیلی زمان‌ها پیش آمده که قصد داشتم مدتی استراحت کنم یا نباشم ولی زمانی که این شور و اشتیاق مردم را نسبت به برنامه می‌بینم احساس مسؤولیت نسبت به این حجم از اشتیاق و عطش می‌کنم و احساس می‌کنم نبودن ما خدمتی به دین نمی‌کند. در مواقع خستگی به این فکر می‌کنم که حتی اگر خسته هم شدی باید توکل کنی تا راه را ادامه دهی. تمام علمای ما در قدیم آرزو داشتند منبری میلیونی داشته باشند تا بتوانند معارف را منتقل کنند و حالا به برکت جمهوری اسلامی این فرصت در اختیار ما قرار گرفته و باید تمام تلاشمان را کنیم از این فرصت به نحو احسن استفاده کنیم. ادامه این مسیر دعای خیر مردم را می‌طلبد تا بتوانیم در این راه ثابت قدم باشیم و خسته نشویم و امیدوارم در این راه مفید واقع شویم.
فکر می‌کنید ماه من هم مانند سمت خدا می‌تواند طی سال‌های آینده با مردم ارتباط برقرار کند و در دل آنها جای باز کند؟
ماه من برنامه نوپایی است که امسال متولد شده و به نظرم قضاوت درباره آن زمانبر است. اگر در ماه من به ساختار، محتوا و مخاطب به عنوان سه ضلع اصلی یک برنامه تلویزیونی پرداخت شود به نظرم می‌توان خوشبین بود که سال‌های بعد نیز این برنامه با استقبال مخاطبان مواجه شود، کما این‌که امسال هم بسیاری از مردم گفتند سحرمان با ماه من متفاوت شده و رنگ و بوی دیگری پیدا کرده است و برای ما این موضوع خوشحال‌کننده است.
با توجه به این‌که جای خالی برنامه «ماه عسل» در تلویزیون حس می‌شود، بهتر نبود برنامه‌ای با محوریت زمان افطار در تلویزیون اجرا می‌کردید؟
ماه عسل، برنامه‌ای بود که سال‌ها روی آنتن بود و احسان علیخانی سال‌ها برای آن زحمت کشیده است و ثمره یک‌سال تلاشش را در ماه رمضان و در قالب برنامه ماه عسل روی آنتن می‌برد که کاری متفاوت هم بود، ما زمان زیادی برای ساخت برنامه‌ای مانند ماه عسل نداشتیم، ضمن این‌که طراحی برنامه ما طراحی برنامه سحر بوده و از دکور و مجری آن هم این موضوع پیداست، اگر برنامه‌ای برای افطار ساخته شود قطعا ساختار آن با ماه من فرق خواهد کرد. از اوایل ماه رمضان هم پیشنهاد برنامه پیش از افطار را داشتیم ولی احساس کردم اگر خلأ برنامه سحر را پر کنیم به مراتب خیلی بهتر است و خدا را شکر این برنامه توانست این خلأ را پر کند و موفق ظاهر شود.

امیدوارم این تجربه سحرگاهی ماندگار شود

تلقی من این بود که سحر فرصتی است تا در آن برای انتقال معارف استفاده کرد. در این سال‌ها شرایط جسمی‌ام اجازه نمی‌داد به‌جز سمت خدا به گزینه‌ای فکر کنم، ولی امسال به لطف آقای میثم فکری، مدیر گروه معارف شبکه به این نتیجه رسیدم که ضرورت دارد شبکه سه برنامه‌ای برای سحر داشته باشد. همچنین با توجه به تیمی که برای این کار معرفی شدند و تجربه آنها متوجه شدم می‌توانیم کاری با رنگ و لعاب و در عین حال مفید برای ارائه داشته باشیم و امسال ماه من با توجه به بازخورد مخاطبان در شبکه سه سیما خوش درخشیده است. این برایم فرصت و تجربه جدیدی بود که احساس می‌کنم می‌تواند ادامه‌دار باشد و با رفع بعضی ضعف‌ها این برنامه سحرگاهی طی سال‌های آینده در شبکه سه ماندگار شود.

21 روز است که 24 ساعته بیدارم

باید بگویم امروز که بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان است، من 21روز است که نخوابیده و در این مدت یک‌سره کار می‌کنم. شب نعمتی است که تاکنون به آن توجه نکرده بودم. اجرای برنامه‌های روتین در ایام سال مانند دفتری می‌ماند که قرار است در آن مشق بنویسید و با پایان صفحه اول شما می‌دانید که در برگه دوم مشق شما تمام می‌شود، ولی برنامه سحرگاهی مانند طوماری است که شما باید 30شب آن را بنویسید.شب‌ها مانند ورقه‌هایی در میان این دفتر هستند که زمانی که دفتر را ورق می‌زنیم دلگرمی است که فردا روز تازه‌ای است، ولی الان ما 21 روز است که 24 ساعته بیداریم و من در این زمان به مطالعات می‌پردازم تا بتوانم برای مخاطبانی که پای برنامه من می‌نشینند حرفی برای گفتن داشته باشم.

زهرا دمز آبادی
خبرنگار