زمان احتمالی تحقق این رویداد: اواخر دهه ۱۴1۰ شمسی/ ۲۰۳۰ میلادی

مسابقات ورزشی فرابشری

بررسی‌ها نشان می‌دهد تا حدود یک دهه دیگر درمان‌های ژنتیکی و ایمپلنت‌های زیست‌فناوری، چنان ارزان و در دسترس خواهند بود که می‌توانند دنیای ورزش را به شکل چشمگیری تغییر دهند. در این دوران شکل جدیدی از ربات‌ها و سایبرنتیک شکل می‌گیرد که می‌تواند مرزهای توانایی‌های انسان را وسعت دهد.

کد خبر: ۱۲۰۸۷۲۶

اواخر سال 1394/ اوایل ۲۰۱۶ بود که در سوئیس مسابقه‌ای برای افراد دارای قطع عضو و معلولیت‌های دیگر ترتیب داده شد تا نه‌تنها بتوانند توانایی‌هایشان را بهبود بخشند، بلکه شرکت‌هایی که در زمینه تولید اندام‌های مصنوعی کار می‌کنند، نمونه‌های ساخته شده خود را به بوته آزمایش بگذارند. از این اندام‌های مصنوعی می‌توان به ابزارهایی چون اسکلت خارجی بدن برای محافظت از معلولان و حسگرهای تعبیه شده در بدن ورزشکاران برای کنترل مستقیم سیستم‌های مکانیکی اشاره کرد. سال‌ها بعد پروتز، اندام‌های مصنوعی و ابزارهای دیگر برای توانمندسازی معلولان تولید شد. این ابزارها که ابتدا برای کمک به معلولان ارائه شده بود، به تدریج چنان پیشرفت داشت که توانایی‌های این افراد را از انسان‌های معمولی هم بالاتر بردند.
اکنون برنامه‌ریزان مسابقه‌های پارالمپیک در نظر دارند، مسابقات ۲۰۳۶ و ۲۰۴۰ میلادی را با عنوان
«اَبَر ورزشکار» برگزار کنند. قرار است در این مسابقات نسل جدیدی از ابزارهایی که قدرت انسان را تا فراسوی توانایی‌های انسان گسترش می‌دهد، استفاده شود. این ابزارها می‌توانند نسل جدیدی از مسابقات به وجود آورد که انسان می‌تواند با استفاده از ابزارهای زیست‌فناوری، الکترونیک، مهندسی پزشکی و دیگر محصولات در نقش فرابشر ظاهر شود و مسابقات خیره‌کننده‌ای به نمایش بگذارد.
توانایی‌های جدیدی که ورزشکاران معمولی را به ابر ورزشکار تبدیل می‌کند، بی‌شمار و متنوع است به عنوان مثال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
با برخی از ابزارها تعداد گلبول‌های قرمز بدن را می‌توان شمرد و با افزایش اکسیژن مورد نیاز، توانایی ورزشکار را تا ۵۰ درصد افزایش داد.
با دستکاری ژنتیکی می‌توان مسیرهای ارسال درد به اعصاب را مسدود کرد تا ورزشکار هنگام بازی، متحمل هیچ دردی نشود.
با از کار انداختن ژن MSTN، می‌توان حجم ماهیچه‌ها را دو برابر کرد و با از کار انداختن ژن PEPCK ، می‌توان اسیدهای چرب را با سرعت بیشتری سوزاند و در عین حال جلوی تولید اسید لاکتیک را در عضلات که باعث خستگی می‌شود، گرفت. به این ترتیب ورزشکار می‌تواند با سرعت بالا، ۶۰ درصد بیشتر از یک ورزشکار معمولی بدود.
با تغییر ژن LRP5 می‌توان توده استخوانی را افزایش داد، در حالی‌که تغییر ژن‌های TNC و
COL5A1 می‌تواند مقاومت در برابر صدمات به تاندون‌ها و رباط‌ها را بسیار بالا ببرد.
بیشتر ورزشکارها هنگام جراحت بسیار سریع‌تر از امروز درمان خواهند شد و برای بازگشت به بازی مجبور نیستند هفته‌ها یا ماه‌ها صبر کنند.