وقتی کرکودیل‌ها از زیر پرچم صلح بیرون آمدند

کی‌روش هشت روز قبل گفت: چه ایرادی دارد برای سه هفته پرچم صلح دستمان بگیریم و همه برای موفقیت تیم ملی در کنارهم باشیم. او گفت بزرگان فوتبال ایران به امارات بیایند و کنار تیم ملی باشند تا با همه انرژی برای موفقیت و قهرمانی بجنگیم. همه از این عبارات جا خوردیم. جملات، آنقدر جذاب و دوست‌داشتنی بود که همه رغبت پیدا کردند سلاح‌ها را بر زمین بگذارند و جنگ را برای سه هفته متوقف کنند؛ اما عجیب این‌که دوباره کی‌روش با همان واژه‌هایی با فوتبال ایران سخت گفت که از او انتظار داشتیم. درست در آستانه سفر تیم ملی به امارات در فاصله تنها 5 روز تا اولین بازی‌مان در جام ملت‌ها گفت تاج نگذارد کروکودیل‌ها به نزدیکی تیم ملی بیایند. او اگر خواهان صلح بود، می‌توانست با ادبیات به مراتب بهتری با منتقدانش حرف بزند. نمی‌دانیم چرا کی‌روش اصرار دارد همه را براند؟ قلبهایی که می‌رفت در کنار تیم ملی قرار گیرد با همین تک مضراب، گریخت و مقصر آن کسی نیست جز رئیس کادر فنی تیم ملی. و قبل از او مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال را باید مقصر دانست که در برخورد با سرمربی تیم ملی کوچکترین قاطعیتی ندارد. او حتی اجازه برخورد با دبیر بازنشسته خودش را هم ندارد و او را به ماموریت خارج از کشور می‌فرستد تا عایدی دوست و همشهری‌اش قطع نشود.
کروکودیل‌هایی که کی‌روش از نزدیک شدن آنها به اردوی تیم ملی واهمه دارد، در کام اعضای کادر فنی لانه کرده‌اند. تیغ تیز این زبانها اگر کند شود و در غلاف قرار بگیرد و این واژه‌ها اگر جای خود را به ادبیاتی محترمانه، مهربانانه و موقرانه بدهد، کروکودیل‌ها، خود به خود در قفس قرار می‌گیرند.

علی جوادی

روزنامه نگار