رها شده در دنیای بیکران

روایت بالا را گیمرها بخوبی درک می‌کنند. یعنی با وجود این‌که شما ساعت‌ها برای بازی وقت گذاشته‌اید، اما در اصل هیچ کار مفیدی برای پیشرفت خط داستانی نکرده‌اید. این همان اتفاقی است که در بازار بازی‌های دیجیتال برای گیم‌های ایرانی - البته با کمی سختگیری- اتفاق می‌افتد.

آمارها فوق‌العاده است، هم سهم بازی‌های بومی رشد داشته و هم توانسته رشدی چشمگیر در زمینه درآمدزایی داشته باشد، اما نگاهی به مهم‌ترین و موفق‌ترین عناوین بازی ایرانی در یکی دو سال اخیر بیندازید. در نگاه اول تعداد زیادی کپی موفق و شاید غیرموفق از بازی‌های ایرانی به چشم می‌خورد. در قدم بعدی خلأ بی‌چون‌و‌چرای داستان، روایت یا هر چیزی که شما را به سمت یک مفهوم خاص هدایت کند. تکرار زامبی‌وار بازی‌هایی با فرهنگ «فیلمفارسی» که هر روز به تعداد آنها اضافه می‌شود.

اینها همان نقاط نگران‌کننده بازار بازی‌های دیجیتال بومی در ایران است. بازاری که هر روز بزرگ‌تر می‌شود، سهم بیشتری از درآمد کل را به خود اختصاص می‌دهد، اما با چشمانی بسته در یک دشت بیکران، سوار بر اسب تکرار است. تکراری که البته بسیار با کیفیت‌تر از قبل و چشم‌نوازتر شده است.

از طرف دیگر جالب است بدانید که با وجود نزدیک به 30‌میلیون کاربر ایرانی، هنوز هم کافه‌بازار به عنوان یک فروشگاه عمومی اپ بیشترین نقش را در این بازار بازی می‌کند و هیچ فروشگاه، منتشر‌کننده یا مرجع دیگری نتوانسته نقشی کلیدی در این صنعت بازی کند. صنعتی که آمارها نشان می‌دهد کاربران ابایی از پرداخت پول و خرج‌کردن در آن ندارند. صنعتی که سرانه مصرفش در ایران 31دقیقه در روز به ازای هر ایرانی است. این عدد را در کنار 12 دقیقه سرانه مطالعه قرار دهید تا متوجه ضریب نفوذ بالای آن بشوید.

در واقع باید گفت اگر این رشد قابل قبول و فوق‌العاده باز هم بخواهد با چشمانی بسته و فقط در مسیر کمیت حرکت کند، شاید بیشتر شبیه به یک توده متراکم شود تا سازه‌ای عظیم و تاثیرگذار.

آرش جهانگیری