رمضان‌خوانی با اشعار باباطاهر در سیستان و بلوچستان

«ماه روزَه» عنوانی است که مردم سیستان در زبان محلی برای ماه رمضان استفاده می‌کنند؛ مردم سیستان با غبارروبی منازل و مساجد، نذر و حضور بر سر خاک اموات و پخت انواع نان محلی و کلوچه سنتی از نیمه دوم ماه شعبان، خود را برای استقبال از ماه رمضان آماده می‌کنند.

بعد از نظافت مساجد توسط مردان بلوچ، زنان بلوچ به روشن‌کردن مشک و دود دادن مواد خوشبویی به نام «سوچکی و اوددار» که بیشتر از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس یا پاکستان تهیه می‌شود، اقدام می‌کنند. در بلوچستان نیز با آغاز ماه مبارک رمضان هر شب قبل از اذان صبح مراسم سحرخوانی اجرا می‌شود. خواندن نماز 20 رکعتی تراویح نیز یکی دیگر از سنت‌هاست. در آیین سحرخوانی، بزرگان منطقه یک ساعت قبل از اذان صبح بر بالای بلندترین منطقه روستا می‌روند و با ضربه زدن به دهلی خاص، مردم را از خواب بیدار می‌کنند. این افراد اشعار مذهبی و سروده‌های شاعران کشور از جمله خواجه عبدا... انصاری و باباطاهر عریان و ترانه‌های عامه سیستانی را با صدای بلند روی پشت بام خانه می‌خوانند؛ پس از آن‌که مردم بیدار شدند با ذکر سروده‌ای خاص به استقبال اذان صبح می‌روند تا این‌که موقع اذان صبح آن را با صدایی بلند به مردم اعلام می‌کنند.

اغلب خانواده‌های استان در طول سال برای پر کردن سفره‌های خود از غذا‌های محلی استفاده می‌کنند که این کاربرد در ماه مبارک رمضان دوچندان می‌شود و «پکوره» یکی از مهم‌ترین غذا‌های باب طبع مردم این منطقه در ماه مبارک رمضان است.

در روزهای پایانی این ماه هم مردم سیستان مراسم ویژه‌ای را برای استقبال از عید فطر، عید بزرگ مسلمانان دارند و در نقاط مختلف سیستان گاهی دیده می‌شود که مردم سه روز به جشن و شادمانی این روز بزرگ دینی مشغول می‌شوند که این نشان‌دهنده جایگاه عظیم معرفت دینی میان مردمان سیستانی است.