نگذارید زخم پای دیابتی بگیرید

دیابت عوارض حاد و مزمن دارد. عوارض حاد (زودرس) شامل کمای دیابتی یا افزایش یا کاهش قندخون می‌شود. عوارض مزمن در درازمدت اتفاق می‌افتد. عوارض مزمن شامل عوارض قلبی ـ عروقی، مغزی، چشمی، کلیوی و پای فرد می‌شود . همچنین یکی از خصوصیات دیابت این است که عروق کوچک، بزرگ یا متوسط را درگیر می‌کند.

معمولا ابتلا به دیابت از چه طریق شناسایی می‌شود؟

بیشتر افراد به دیابت نوع2 مبتلا هستند. این نوع دیابت زمانی که قند خون از 126 تا200 است علامتی ایجاد نمی‌کند. خیلی از بیماران وقتی توسط چشم پزشک معاینه می‌شوند، بیماری دیابت‌شان مشخص می‌شود یا وقتی برای بیماری کلیه مراجعه می‌کنند متوجه این بیماری می‌شوند.

در بیماران مبتلا به دیابت نوع2 باید عوارض مزمن را بررسی کنیم. یک‌سری عوارض روی عروق و سلول‌های مختلف بدن از جمله بافت عصبی اتفاق می‌افتد. یعنی بیمار چندسال بعد از ابتلا، گرفتاری اعصاب محیطی دارد که به صورت بی‌حسی و سوزش، احساس سرما، گرما، داغی و سوزن سوزن شدن دست و پا بروز می‌کند.

اولین نشانه زخم پای دیابتی چیست؟

اولین نشانه‌های زخم پای دیابتی تغییراتی در ناخن‌ها و پوست پا (موهای پا می‌ریزد) است.

از دیگر نشانه‌های زخم پای دیابتی پینه بستن پا است.ترک روی پینه تشکیل می‌شود و میکروب در آن نفوذ می‌کند و ازطرفی به علت اختلال خون‌رسانی، زخم پای دیابتی ایجاد می‌شود. این مسائل طی یک دوره چندماهه می‌تواند باعث از دست رفتن عضو شود. اگر فرد مبتلا به دیابت نوع2 کنترل قند نداشته باشد به این عارضه گرفتار می‌شود.

مراقبت از پاها در دیابتی‌ها باید چگونه باشد؟

بیمار باید هرشب پای خود را مشاهده کند و با آب و صابون آن را شست‌وشو دهد. جوراب نخی استفاده کند و کفش راحت در خانه بپوشد. اگر کفش نپوشد و جسم تیز داخل پا برود، متوجه نمی‌شود. این فرد باید ناخن‌ها را به طور مرتب بگیرد‌. البته ناخن را نباید از انتها بگیرد.

برای پیشگیری از زخم پای دیابتی چه توصیه‌ای دارید؟

اگر کسی علائم نوروپاتی دیابتی را دارد، باید اقدام درمانی را داشته باشد‌. این فرد با مصرف دارو و کنترل بهتر قند خون بهبود می‌یابد.