ژست زشت!

مثلا مدیر ارشدی که بالغ بر 30 سال در رده‌های بالا و موقعیت‌های موثر، مسئولیت داشته حال چنین مباحثی را مطرح می‌کند با همان ادبیات و لحنی که مخالفان و حتی براندازان به کار می‌برند. طبیعی است که چنین رویکردی پسندیده و قابل قبول مردم نباشد، چرا که اگر این اشخاص در کشور مطرح و چهره شدند به دلیل بهره‌گیری از امکانات نظام و به دلیل پایبندی به این سیستم حکومتی بوده که مسیر رشد و ارتقای آنان فراهم شده است و به واسطه موقعیت‌هایی که حاکمیت برای آنها فراهم کرده به چنین اعتبار و جایگاهی در جامعه نائل شده‌اند و با کسانی که از آغاز، راه خود را جدا کرده و اپوزیسیون شده‌اند و هزینه‌های آن را پرداخته‌اند تفاوت اساسی دارند و لذا کارگزاران حق ندارند به مثابه معاندان موضعگیری و از رانت اطلاعاتی و نیز پاره‌ای ضعف‌ها برای بهره‌برداری شخصی و باندی در جهت تخطئه و تخریب پایه‌ها و مبانی نظام استفاده کنند. بنابراین فردی که در مسئولیت‌های خطیری قرار داشته اگر انتقاد، اشکال، ابهام یا راهکاری دارد باید در بیان و نوع رفتار، با معاندان و بدخواهان جمهوری اسلامی تفاوت و مرزبندی روشن داشته باشد. ضدانقلاب اگر تیشه به ریشه نظام می‌زند به هیچ وجه مقبول و توجیه‌پذیر نیست که دولتمرد دیروز یا امروز ما هم همان خط‌مشی را اتخاذ کند و همنوا با او موجبات تردیدآفرینی در بخشی از جامعه را فراهم کند. کسی منکر واقعیت‌ها از جمله وجود بعضی نابسامانی‌ها، مشکلات معیشتی و اقتصادی و اجتماعی نیست، اما راه مقابله و تقلیل معضلات، شمشیر کشیدن علیه نظام و رهبری نیست، بلکه عقل سلیم حکم می‌کند نقد منصفانه صورت گیرد و راه‌های برون‌رفت از تنگناها از سوی مدیران گذشته و حال ارائه شود تا با تشریک مساعی بتوان بر چالش‌ها فائق آمد و با تقدیم خدمات بیشتر به مردم و کار جهادی و انقلابی مسیر پیشرفت کشور و اجرای عدالت را هموار کرد.

یأس‌پراکنی در جامعه و بیان توهماتی چون به بن‌بست رسیدن جمهوری اسلامی نه‌تنها هنر و حرف تازه‌ای نیست بلکه تکرار تمنیات و بافته‌های ذهنی درباریان سلطنتی بعد از پیروزی انقلاب یعنی 39 سال قبل و آمال و آرزوهای منافقین و دیگر عناصر معاند است که به یاری خدا هرگز تحقق نیافته است. متاسفانه برخی مسئولان در ادوار مختلف همواره تصور می‌کنند می‌توانند از طریق این‌گونه سیاه‌نمایی‌ها ناراضیان داخلی و مخالفان خارجی را با خود همراه کنند تا به هر قیمتی همواره مطرح باشند و مسلما منافع شخصی را بر منافع مردم و مصالح ملی ترجیح می‌دهند. در عین حال باید توجه داشته باشیم که مردم ما به این ریزش‌ها عادت کرده‌اند، چرا که مع‌الاسف در مقاطع مختلف بزرگانی داشته‌ایم که در میانه راه نتوانستند راه خود را ادامه دهند و پیمان خود را نقض کرده‌اند. البته چنین رویکردی آثار و هزینه‌هایی برای کشور و تبعات منفی برای جامعه داشته است و برخی کاملا مایوس شده و از طرفی دشمنان بیشترین بهره‌برداری را کرده‌اند. به هرحال فردی که زمانی رئیس‌جمهور یا نماینده مجلس یا نخست‌وزیر بوده، اساس نظام را هدف قرار می‌دهد مرتکب نوعی ظلم و جفا در حق کشور و مردم شده است، چرا که چنین فردی از نردبان نظام بالا رفته و حال هم‌آوا با معاندان گشته است. فاعتبروا یا اولی الابصار.

سیدمحمد حسینی

وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی